Οι περισσότεροι από εμάς έχουν μεγαλώσει με κλασικά παραμύθια στα οποία ο πρίγκιπας ερχόταν από μακριά για να σώσει την Σταχτοπούτα ή τη Χιονάτη από την κακιά τους μητριά. Ή η τύχη γινόταν σύμμαχος σε μικρά κοριτσάκια όπως η Κοκκινοσκουφίτσα που γλίτωσε στο τσακ από τα δόντια του κακού λύκου ή στα τρία γουρουνάκια που τελικά σώθηκαν χάρη στην προνοητικότητα του μεγαλύτερου τους αδελφού, να χτίσει ένα σπίτι από τούβλα κι όχι ένα από ξύλα ή άχυρα.
Στα παραμύθια των παιδικών μας χρόνων το καλό συνήθως νικούσε το κακό σε έναν κόσμο στον οποία τα όρια μεταξύ των δύο ήταν πολύ ξεκάθαρα και περιχαραγμένα και κανένα σημείο στο οποίο τα δύο τους συναντιούνται μεταξύ τους δεν φαίνεται στον ορίζοντα.
Είναι όμως έτσι τα πράγματα στην αληθινή ζωή; Και πόσο σωστό είναι να διδάσκουμε από τόσο μικρή ηλικία στα παιδιά μας ότι τα όρια ανάμεσα στο καλό και το κακό είναι πάντα ξεκάθαρα ή ότι αυτό που είναι διαφορετικό από εμάς είναι κάτι το οποίο πρέπει να φοβόμαστε;
Με τις παιδαγωγικές μεθόδους να έχουν τροποποιηθεί άρδην τα τελευταία χρόνια, η συζήτηση γύρω από το αν πρέπει ή όχι να συνεχίσουμε να διαβάζουμε στα παιδιά μας πολλά από τα παραμύθια με τα οποία γαλουχήθηκαν γενιές και γενιές πριν από αυτά είναι πιο έντονη από ποτέ. Και ένα σχολείο στην Καταλονία της Ισπανίας έκανε την αρχή.
Συγκεκριμένα στην Βαρκελώνη σχολείο πήρε την απόφαση να απομακρύνει από τις σχολικές αίθουσες την Κοκκινοσκουφίτσα και άλλους 200 τίτλους βιβλίων που θεωρήθηκαν «τοξικοί» και ακατάλληλοι.
Σύμφωνα με την αιτιολογία της απόφασης, οι συγκεκριμένες εκδόσεις πασίγνωστων βιβλίων όπως «Η Κοκκινοσκουφίτσα» και «Η Ωραία Κοιμωμένη» περιέχουν στερεοτυπικούς έμφυλους ρόλους και σεξιστικό περιεχόμενο το οποίο ακυρώνει την παιδαγωγική αξία τους, ειδικά όταν οι αναγνώστες είναι παιδιά νηπιακής ηλικίας.
Όπως δήλωσε στην El País, η Anna Tutzó, μητέρα μαθητή αλλά και μέλος της επιτροπής αξιολόγησης των παιδικών βιβλίων που έχει συσταθεί από εκπαιδευτικούς φορείς της Καταλανίας, «η κοινωνία αλλάζει και αποκτά συνείδηση ζητημάτων φύλου, τα οποία δεν αντανακλώνται στις ιστορίες που μαθαίνουν τα μικρά παιδιά, που σ΄ αυτή την προσχολική ακόμα ηλικία – αντίθετα από τα μεγαλύτερα παιδιά του δημοτικού – αφομοιώνουν τα πάντα χωρίς κρίση και αποδέχονται ως κανόνα τα πιο παρωχημένα στερεότυπα ανδρικής επιβολής».