Ο Νικόλαος Ρουσσέν ήταν αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, που διακρίθηκε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και σκοτώθηκε από ελληνικό χέρι κατά τη διάρκεια του φιλοεαμικού κινήματος στη Μέση Ανατολή.
Γεννήθηκε στις 25 Απριλίου 1913 και ήταν γιος του ναυάρχου Περικλή Ρουσσέν. Ακολουθώντας τα πατρικά βήματα εισήλθε στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων το 1929 και αποφοίτησε το 1933 λαμβάνοντας τον βαθμό του σημαιοφόρου. Το 1936 ανέλαβε τη διοίκηση του τορπιλοβόλου «Δωρίς» και τον επόμενο χρόνο προήχθη σε ανθυποπλοίαρχο και εισήλθε στη Σχολή Υποβρυχίων του Πολεμικού Ναυτικού.
Κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού Πολέμου υπηρέτησε στο υποβρύχιο «Κατσώνης», το οποίο εκτελούσε πολεμικές περιπολίες στην Αδριατική και τον Δεκέμβριο του 1940 προήχθη στο βαθμό του υποπλοιάρχου. Μετά τη γερμανική εισβολή στην Ελλάδα, ο εναπομείνας ελληνικός στόλος διέφυγε στη Μέση Ανατολή. Ο Νικόλαος Ρουσσέν υπηρέτησε αρχικά στο θωρηκτό «Αβέρωφ» και στη συνέχεια επέστρεψε στο «Κατσώνης».
Στις 10 Οκτωβρίου 1942 ανέλαβε κυβερνήτης του υποβρυχίου «Παπανικολής», με το οποίο ανέλαβε πολεμικές περιπολίες στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο Πέλαγος. Στις επιτυχίες του περιλαμβάνονται οι βυθίσεις εχθρικού φορτηγού πλοίου, χωρητικότητας 8.000 τόνων, στην περιοχή των Δωδεκανήσων (30 Νοεμβρίου 1942), ιταλικού μεταγωγικού έξω από τη Ρόδο (16 Μαρτίου 1943) και ιταλικού σκάφους στην περιοχή Ηρακλείου Κρήτης (8 Μαΐου 1943).
Μετά την έκρηξη του φιλοεαμικού κινήματος στη Μέση Ανατολή και την κατάληψη σκαφών του ελληνικού στόλου από τα πληρώματά τους, ο Ρουσσέν τάχθηκε στο πλευρό της εξόριστης ελληνικής κυβέρνησης. Στις 22 Απριλίου 1944, στην προσπάθειά του να ανακαταλάβει την κορβέτα «Αποστόλης», τραυματίστηκε θανάσιμα στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας.
Ο Νικόλαος Ρουσέν τιμήθηκε με πλήθος διακρίσεων, τόσο κατά τη διάρκεια της θητείας του, όσο και μεταθανάτια. Το 1958 δόθηκε το όνομά του σε οχηματαγωγό του Πολεμικού Ναυτικού («Υποπλοίαρχος Ρουσέν», L-164), το οποίο παρέμεινε σε υπηρεσία μέχρι το 2001 και το 2005 σε πυραυλάκατο («ΤΠΚ Ρουσσέν», Ρ-67), που παραμένει ενεργή.
