Για να έχει κάποιος μεγάλη δύναμη, δεν χρειάζεται να είναι ογκώδης. Αυτό τουλάχιστον αποδεικνύει ο σκαραβαίος, ένα σκαθάρι που ζει σχεδόν σε όλα τα οικοσυστήματα και λειτουργεί ως σπουδαίος αποικοδομητής της κοπριάς των φυτοφάγων, κυρίως, ζώων: Κυλά σβόλους κοπριάς και τους εναποθέτει κάπου υπογείως καθαρίζοντας την επιφάνεια από την περίσσια οργανική ύλη και βοηθώντας στην αποσύνθεσή της. Γι΄ αυτόν τον λόγο είναι ιδιαίτερα χρήσιμος στις μονάδες εκτροφής ζώων.
Αυτό το σκαθάρι – με μήκος σώματος που κυμαίνεται από 1,5 χιλιοστό έως 16 εκατοστά – μετρήθηκε ότι μπορεί να σηκώσει 850 φορές το βάρος του! Είναι, δηλαδή, σαν να σηκώνει ένας μέσος άνθρωπος 64 τόνους.
Ιερό σκαθάρι – σύμβολο αναγέννησης
Ο σκαραβαίος μπορεί σήμερα να είναι ένα απλό σκαθάρι, αλλά κάποτε λατρεύτηκε από τους Αιγύπτιους ως σύμβολο ανάστασης και αναγέννησης. Μάλιστα είναι το αρχαιότερο αιγυπτιακό σύμβολο από το ζωικό βασίλειο.
Οι Αιγύπτιοι λάτρευαν τουλάχιστον τέσσερα είδη σκαραβαίων, από τα οποία ο Ateuchus sacer απεικονίζεται πιο συχνά. Το είδος αυτό έχει συνολικά τριάντα άκρα, τα οποία – κατά τους Αιγύπτιους – συμβόλιζαν τις μέρες του μήνα. Ο δε σβώλος χώματος, που συνήθως κουβαλάει ο σκαραβαίος, συμβόλιζε εκτός των άλλων τον ήλιο του μεσημεριού – σύμβολο του θεού Ρα.
Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι οι Αιγύπτιοι πολεμιστές φορούσαν σκαραβαίο για φυλακτό και για να τους δίνει δύναμη στη μάχη, ενώ οι γυναίκες το φορούσαν για να τους χαρίζει γονιμότητα.
Φυλακτά σκαραβαίου τοποθετούνταν ακόμα στους νεκρούς (στην περίπτωση του φαραώ Τουταγχαμόν στην περιοχή της καρδιάς της μούμιας) λόγω του συμβολισμού του σκαθαριού (αναγέννηση – ανάσταση).
Επίσης πολλοί φαραώ χρησιμοποιούσαν τον σκαραβαίο ως σφραγίδα.