Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού έχουν σίγουρα μια αδυναμία στον συγκεκριμένο παίκτη. Δικαίως. Για ποιο λόγο δεν μπορούν να τον ξεχάσουν με τίποτα;
Λίγο πριν φτάσουν τα φετινά Χριστούγεννα, στις 22 Δεκεμβρίου 2018, ο Εμάνουελ Ολισαντέμπε θα γίνει 40 ετών. Βέβαια οι κακές γλώσσες -όπως έχει συμβεί αρκετές φορές με Αφρικανούς- υποστηρίζουν ότι τα 40ά γενέθλιά του είχαν έρθει πολύ νωρίτερα! Αυτό που δεν λένε, όμως, είναι ότι ανεξάρτητα από την ακρίβεια των στοιχείων του διαβατηρίου του ο «Μανωλάκης» υπήρξε ένας από το πιο αγαπητούς στον κόσμο παίκτες που φόρεσαν την φανέλα του Παναθηναϊκού, έγινε σύνθημα, έγινε τραγούδι και τελικά κέρδισε μια θέση, όχι μόνο στις καρδιές τους, αλλά και στην ιστορία της ομάδας.
«Βρείτε έναν νέο Βαζέχα»
Καθώς έμπαινε ο 21ος αιώνας ο Παναθηναϊκός βρίσκεται μπροστά σε ένα πολύ δύσκολο έργο. Με τον Βαζέχα να έχει φτάσει στα 36 (αλλά να συνεχίζει κατά καιρούς να τα… στάζει) η απαίτηση εξεύρεσης ενός ικανού αντικαταστάτη οδηγεί τους πράσινους σε αναζήτηση ενός νέου «λαχείου». Αυτή η ανάγκη άλλωστε, σε συνδυασμό με τις απίθανες ικανότητες του Πολωνού, είναι και ο λόγος που κάποια στιγμή στο ρόστερ του τριφυλλιού θα βρεθούν ταυτόχρονα ο Ελληνοπολωνός γκολτζής, ο Κωνσταντίνου, ο Λυμπερόπουλος, ο Βλάοβιτς και ο Εμάνουελ Ολισαντέμπε!
Ο τελευταίος, μάλιστα, είναι εκείνος που καλείται να αντέξει το βάρος του χαρακτηρισμού «νέος Βαζέχα», αφού φτάνει Ιανουάριο (όπως ο Βαζέχα), από πολωνική ομάδα (όπως ο Βαζέχα) και είναι Πολωνός (όπως φυσικά ο Βαζέχα), παρά το γεγονός ότι το όνομά και τα φυσικά γνωρίσματά του απέχουν πολύ από το τα τυπικά ανατολικοευρωπαϊκά.
Ο Εμάνουελ, πριν γίνει «Μανωλάκης», είχε παίξει στην Πολόνια, την οποία οδήγησε στον τίτλο μετά από μισό αιώνα, και σε πείσμα των ρατσιστικών και ξενοφοβικών φωνών στη χώρα (ειδικά από τους φανατικούς της Λευκής Λεγεώνας της Λέγκια Βαρσοβίας που τον αποδοκιμάζουν σε κάθε επαφή) φορά την φανέλα της εθνικής ομάδας. Και ο… άτιμος είναι τόσο καλός που αναγκάζει ακόμη και τους επικριτές του να τον παρακολουθούν ντροπιασμένοι να την οδηγεί στο Μουντιάλ!
«Μανωλάκη ε- ε»
Προφανώς οι οργανωμένοι οπαδοί του Παναθηναϊκού είναι οι πλέον αρμόδιοι για να απαντήσουν στο ερώτημα του πότε ακούστηκε για πρώτη φορά το γνωστό σύνθημα «Μανωλάκη ε- ε». Η ουσία πάντως είναι πως η συγκεκριμένη… σόκιν προτροπή ακούστηκε πάρα πολλές φορές. Όσες περίπου και τα γκολ που σημείωσε αυτός ο δαιμόνιος επιθετικός που όσο ράθυμος φαινόταν κι έμοιαζε χωρίς την μπάλα στο γήπεδο, τόσο δραστήριος και κυρίως αποτελεσματικός γινόταν με το τόπι στα πόδια του. Και όταν αυτή (δηλαδή η μπάλα) έφτανε με κάποιον τρόπο εκεί, ο «Μανωλάκης» -συχνά με ένα άγγιγμα μόνο- την έστελνε εκεί που έπρεπε. Στο πλεχτό.
Εκείνο που μένει πιο πολύ από την παρουσία του Ολισαντέμπε στον Παναθηναϊκό ήταν το γεγονός πως δεν «κρυβόταν». Στα ντέρμπι, ειδικά με τον Ολυμπιακό, φρόντιζε να βάζει την υπογραφή του, σκοράροντας συστηματικά, ενώ το ίδιο συνέβη και σε πολλά (και πολύ μεγάλα τότε) ευρωπαϊκά ραντεβού των πράσινων.
Όταν με νίκες με… μισό-μηδέν και δικά του γκολ ήρθε το πολυπόθητο πρωτάθλημα.
Το γόνατο
Το θέμα με την… ηλικία του «Μανώλη» προσφέρεται για πλάκα, αλλά την ίδια ώρα υπάρχει κι ένα πραγματικά σοβαρό πρόβλημα. Το γόνατο του γεννημένου και μεγαλωμένου στη Νιγηρία ποδοσφαιριστή, που δεν αντέχει στην καταπόνηση.Οι προπονητές του ξέρουν πως για να αντέξει την καταπόνηση και να μην οδηγηθεί στο χειρουργείο χρειάζεται ειδική μεταχείριση και φροντίδα. Κάποιοι δεν μπορούν να συμβιβαστούν στην ιδέα των ξεχωριστών ατομικών προγραμμάτων και της special φροντίδας και ο Ολισαντέμπε σταματά να αισθάνεται ξεχωριστός. Μένει συχνά στον πάγκο και όλα δείχνουν πως το διαζύγιο, ειδικά μετά την έλευση Μαλεζάνι στην ομάδα, είναι κοντά.
Και κάπως έτσι, μόλις 1,5 χρόνο μετά την κατάκτηση του τίτλου, τις δόξες και τις τιμές, ο Νιγηριανός με το λαβωμένο γόνατο το οποίο δεν λέει να αποκατασταθεί πλήρως, γίνεται παρελθόν από την ομάδα. Με μια απόφαση που ο ίδιος χαρακτηρίζει τη χειρότερη της καριέρας του, βγάζει τα πράσινα και παίρνει μεταγραφή για την Πόρτσμουθ. Εκεί δεν του αρέσει τίποτα. Ούτε η ομάδα, ούτε το γήπεδο, ούτε τα αποδυτήρια, ούτε η πόλη, ούτε ο κόσμος. Παίζει μόλις δύο ματς, αποδεσμεύεται μετά από μόνο 4 μήνες και καταλήγει στην Ξάνθη, όπου δεν αγωνίζεται ουσιαστικά ποτέ.
Έγινε… Κινέζος
Οι τελευταίες σπουδαίες ποδοσφαιρικές παραστάσεις του Ολισαντέμπε θα έρθουν σε ένα άλλο μέρος, πολύ μακρινό. Στην Κίνα. Εκεί βγάζει καλά λεφτά ως παίκτης της Ενάν, δείχνει να βρίσκει ξανά τον εαυτό του, όμως ένας νέος τραυματισμός στον χιαστό απειλεί να του κόψει την μπάλα. Και πάλι βρίσκει την δύναμη να συνεχίσει, όμως ξανά πέφτει άλλο ένα επίπεδο κάτω από την πραγματική του αξία, όπως μαρτυρούν και οι μετέπειτα μεταγραφές του σε Βύζαντα Μεγάρων (χωρίς να καταγράψει συμμετοχή) και Βέροια.
Μετά από τόσες περιπέτειες και το σεργιάνι του στον κόσμο, ο Ολισαντέμπε επιστρέφει στην πατρίδα του κι εγκαθίσταται μόνιμα στο Λάγος. Κοιτάζοντας πίσω ξέρει πως μπορεί να περηφανεύεται πως μια χαρά τα κατέφερε στη ζωή του για ένα παιδί που γεννήθηκε στο Warri, τη ρημαγμένη από τις πετρελαϊκές εταιρείες πόλη της Νιγηρίας, και πάλεψε όσο λίγοι στη ζωή του. Κέρδισε τίτλους στην Πολωνία, πήρε την υπηκοότητα της χώρας όντας ο πρώτος μαύρος που φόρεσε ποτέ τη φανέλα της εθνικής. Αγωνίστηκε σε Μουντιάλ. Έπαιξε σε Champions League και Europa. Και τα κατάφερε τόσο καλά που έγινε σύνθημα, εκεί που αγαπήθηκε περισσότερο από παντού. Για την Ελλάδα και τους οπαδούς του Παναθηναϊκού θα είναι πάντα ο «Μανωλάκης».