Ο Dame είναι ένας από τους πιο υποτιμημένους παίκτες στο NBA. Είμαι πεπεισμένος πως αν αγωνιζόταν σε μία αγορά όπως αυτή της Νέας Υόρκης και του Λος Άντζελες ή αν είχε επιλέξει μία δημοφιλή ομάδα όπως οι Chicago Bulls, θα θεωρούνταν ήδη ένας από τους σημαντικότερους παίκτες όλων των εποχών. Τον έχουν σνομπάρει πολλές φορές για το All Star Game και τον έχουν αγνοήσει στις επιλογές για τις κορυφαίες πεντάδες της σεζόν αλλά το ταλέντο του παραμένει τεράστιο. Βάζει καρδιά σε όλο αυτό και η συνεισφορά του στο παρκέ δεν μπορεί να εκτιμηθεί ακριβώς.
Τα λόγια του DeMarcus Cousins είναι ενδεικτικά για τον γκαρντ των Portland Trail Blazers, ο οποίος στην εποχή των Westbrook, Curry και Harden μοιάζει να μην εισπράττει τον σεβασμό που του αναλογεί. Κάτι που ξεκίνησε τη σεζόν 2013/14 όταν και άρχισε -μετά τη rookie χρονιά του στο ΝΒΑ- να δείχνει ποιο είναι το potential του. Στα play-offs του 2014, πιο συγκεκριμένα στο έκτο παιχνίδι της σειράς με τους Rockets, σημείωσε ένα εντυπωσιακό buzzer beater τρίποντο οδηγώντας τους Blazers στο δεύτερο γύρο, για πρώτη φορά μετά το 2000. Η πρώτη ένδειξη για το ποιος είναι και πώς μπορεί να εξελιχθεί.
Η πιο μεγάλη ώρα του Damian Lillard
Η σεζόν 2015/16 ήταν εκείνη της εκτόξευσής του, με τα στατιστικά του να θυμίζουν αυτά του Derrick Rose, τη χρονιά που κέρδισε το βραβείο του MVP της κανονικής διάρκειας: 25,1 π. και 6,8 ασ. κατά μέσο όρο – σημείωσε μάλιστα 51 πόντους εναντίον των Golden State Warriors (προσωπικό ρεκόρ που θα έσπαγε έναν χρόνο αργότερα εναντίον των Utah Jazz με 59 π.).
Σχεδόν αθόρυβα, τη σεζόν 2016/17, έγινε ο τρίτος παίκτης της ιστορίας μετά τον Michael Jordan και τον LeBron James που έφτασε τους 8.000 και τις 2.000 ασίστ στις πέντε πρώτες χρονιές στο ΝΒΑ. Στο φινάλε όλοι περίμεναν μία συναρπαστική όσο και αμφίρροπη μονομαχία με τους Οklahoma City Thunder στα play-offs αλλά η ομάδα του Russell Westbrook ισοπέδωσε τους Blazers του Lillard (0-4).
Φτάνοντας στο σήμερα και στα παιχνίδια της post season που βρίσκονται σε εξέλιξη, η ομάδα του Πόρτλαντ αλλά και ο ίδιος ο Lillard μοιάζουν -προς το παρόν- να παίρνουν τη δική τους εκδίκηση από την Οκλαχόμα. Η σειρά είναι στο 2-0 μετά τα δύο πρώτα ματς του Moda Center με τον Lillard να σημειώνει 30 και 29 πόντους αντίστοιχα. Μετά τη λήξη του δεύτερου παιχνιδιού αποθέωσε τον συμπαίκτη του Enes Kanter (σημείωσε double double με 20 π. και 18 ρ.) λέγοντας ότι είναι “ο πραγματικός MVP, που έδωσε όλα όσα χρειαζόταν η ομάδα μέσα στη ρακέτα και έπαιξε σημαντικό ρόλο στη νίκη”.
Ο coach Terry Stotts είχε μία μάλλον διαφορετική άποψη: “Ο Damian είναι ο ιδανικότερος ηγέτης για οποιαδήποτε ομάδα του ΝΒΑ. Υπάρχουν πολλοί σπουδαίοι παίκτες εκεί έξω αλλά κανείς δεν μπορεί να καθοδηγήσει τους συμπαίκτες του με τέτοιον τρόπο, να έχει τέτοια παρουσία στα αποδυτήρια, να είναι ταυτόχρονα ηγέτης, σταρ και καλύτερος συμπαίκτης όπως ο Lillard. Είναι μοναδικό δώρο που τον έχουμε”.
Ο Dame μοιάζει πιο ώριμος από ποτέ, ένας άνθρωπος που βρίσκεται σε μία πολύ συγκεκριμένη αποστολή. Έχει επάξια ήδη κερδίσει μία θέση ανάμεσα στους θρύλους των Portland Trail Blazers αλλά ξεκάθαρα δεν του φτάνει μόνο αυτό. Στα 28 του, γνωρίζει ότι ήρθε η ώρα για το βήμα παραπάνω, παραβλέποντας ακόμη και τις ατυχίες, όπως ο σοβαρός τραυματισμός του (βασικού ψηλού της ομάδας) Jusuf Nurkic, μόλις λίγες εβδομάδες μετά τα play-offs.
“Όταν μπήκα στη λίγκα ήθελα να δείξω σε όλους την αξία μου. Να επιλεχθώ για το All Star Game, να αναδειχθώ Rookie of the Year, να υπογράψω ένα maximum συμβόλαιο, να έχω τη δική μου σειρά με αθλητικά παπούτσια. Πλέον έχω καταλάβει τι είναι αυτό που μετρά περισσότερο, είναι οι νίκες” δήλωσε πρόσφατα σε μία μεγάλη του συνέντευξη στο SB Nation.
Η σειρά αγώνων εναντίον των City Thunder του Russell Westbrook φαίνεται σαν μία καλή αφετηρία για να αρχίσει να επιβεβαιώνει εμπράκτως τα λεγόμενά του. Η μεγάλη ώρα του Damian Lillard μοιάζει να έφτασε. Ή όπως λένε και οι Αμερικάνοι, “It’ s Dame Time”.