«Η ανάγνωση αποτελεί ανθεκτικό στήριγμα στην ανηφορική πορεία της ζωής μας», ανέφερε ο ΠτΔ στον χαιρετισμό του κατά την εκδήλωση για «Το Μέλλον του Βιβλίου».
Κορυφαία στάση αντίστασης απέναντι στην φθορά, ιδίως μάλιστα στους ταραγμένους και αβέβαιους καιρούς μας, χαρακτήρισε την ανάγνωση ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος στον χαιρετισμό του κατά την εκδήλωση για «Το Μέλλον του Βιβλίου» που διοργανώνουν οι εκδόσεις Gutenberg στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
«Η ανάγνωση αποτελεί πιστό συνοδοιπόρο και ανθεκτικό στήριγμα στην ανηφορική πορεία της ζωής μας», ανέφερε μεταξύ άλλων ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ευχήθηκε οι αναγνώστες των βιβλίων να πληθαίνουν, αναζητώντας την διαχρονική και σταθερή αξία του βιβλίου, ιδίως στην έντυπη μορφή του.
Υπενθύμισε, επίσης, ότι το βιβλίο, στην έντυπη μορφή του, έχει και θα έχει πάντα την θέση του- θέση περίοπτη μάλιστα ως προς ορισμένες πτυχές της- στη διαμόρφωση της Παιδείας του Ανθρώπου. «Βεβαίως υπό την έννοια της Παιδείας που υπερβαίνει την πληροφόρηση και οδηγεί, μέσω της Γνώσης, στην ουσιαστική μόρφωση, δηλαδή στην δημιουργία Πνεύματος».
Παράλληλα, υπογράμμισε ότι το βιβλίο «σφυρηλατεί» μιάν αναντικατάστατη υλική σχέση με τον αναγνώστη, καθώς του επιτρέπει να διατηρεί μια γνήσια σχέση με τον Συνάνθρωπο και με τον Κόσμο, αποτελώντας έτσι -και συνακόλουθα- πραγματικό ανάχωμα στην επέλαση κάθε πνευματικώς φθοροποιού εικονικής προσομοίωσης. «Και τούτο διότι το βιβλίο, υπό τ’ ανωτέρω χαρακτηριστικά του, αποτρέπει σε μεγάλο βαθμό το “στέγνωμα” του νου, ιδίως μεσ’ από την “ζωογόνο δρόσο” της κριτικής σκέψης και της φαντασίας», πρόσθεσε ο Προκόπης Παυλόπουλος.
Τέλος, υποστήριξε ότι σ’ αυτό το μονοπάτι αναζήτησης και συνειδητοποίησης πολύτιμος οδηγός μπορεί να είναι οι στίχοι του Τ.Σ. Έλιοτ, από το ποίημά του «Δέκα χορικά απ’ το “Βράχο” (Πρώτο χορικό):
«Που είν’ η Ζωή, που τη σπαταλήσαμε ζώντας;
Που είν’ η σοφία, που τη χάσαμε μέσα στη γνώση;
Που είν’ η γνώση, που τη χάσαμε στις πληροφορίες;»
Όπως εξήγησε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας «Οι στίχοι αυτοί -σχεδόν προφητικοί, αν αναλογισθεί κανείς ότι γράφτηκαν κατά το πρώτο τρίτο του περασμένου αιώνα, μεταξύ του Πρώτου και του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου- διατραγωδούν τον κίνδυνο που διατρέχει η Παιδεία από μιάν ακατάσχετη και με κάθε μέσο σώρευση απλής πληροφορίας, η οποία αδυνατεί να μετουσιωθεί σε Γνώση και, πολύ περισσότερο, σε “Σοφία”, δηλαδή στον τελικό προορισμό του Πνεύματος».