Θυμόμαστε τον γοητευτικό ηθοποιό Richard Chamberlain μέσα από τα δικά του λόγια
Ο Richard Chamberlain άφησε την τελευταία του πνοή το περασμένο Σάββατο, δυο μέρες πριν κλείσει τα 91 του χρόνια.
Για το ρόλο του ως Δρ. Κίλντερ στην ομώνυμη σειρά
«Η αυτοπεποίθησή μου ήταν πολύ χαμηλή για διάφορους λόγους. Έτσι, ήταν υπέροχο που ο κόσμος με αγαπούσε. Ηταν μια εξαιρετική θεραπεία. Ήταν για μένα πολύ ωραίο να θεωρούμαι γοητευτικός»
«Έζησα προσποιούμενος ότι ήμουν τέλειος και αυτό με βοήθησε να υποδυθώ τον Δρ. Κίλντερ γιατί εκείνος υπήρξε σχεδόν τέλειος»
Για την τηλεοπτική σειρά «Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας»
«Ηταν μια από τις μεγαλύτερες ερωτικές ιστορίες σε όλο τον κόσμο με τη σημείωση όμως ότι ο Θεός στεκόταν ανάμεσά τους»
«Η σειρά είχε τη μία τραγωδία πάνω στην άλλη. Κανείς δεν βγήκε νικητής. Απορώ γιατί άρεσε τόσο πολύ»
Για τα παιδικά του χρόνια
«Μεγάλωσα στο Μπέβερλι Χιλς αλλά στη λάθος πλευρά του Wilshire Boulevard. Στη λάθος πλευρά του Beverly Drive, σε μια πάρα πολύ φυσιολογική γειτονιά»
«Δεν με έλκυε τόσο πολύ η πραγματικότητα, μου άρεσε να φαντάζομαι τη ζωή. Μου άρεσε να υποδύομαι ρόλους και να παίζω. Ημουν πραγματικά φτιαγμένος για να γίνω ηθοποιός γιατί μόνο τότε ένιωθα ευτυχισμένος. Να είμαι κάποιος άλλος»
Για τα χρόνια που έζησε στην Αγγλία για να γίνει «σοβαρός ηθοποιός»
«Ο Αμλετ έδιωξε οριστικά την ταμπέλα του Δρ. Κίλντερ από πάνω μου. Ο κόσμος στις ΗΠΑ αναρωτιόταν: “Έπαιξε Αμλετ;”. Αυτό άλλαξε την άποψη που είχαν για εμένα».
Για τη λυτρωτική αυτοβιογραφία του
«Όταν κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία μου, όλος ο φόβος και όλη η αυτολύπηση έφυγαν από μέσα μου. Ήταν σαν ένας άγγελος να έβαλε το χέρι του στο κεφάλι μου και να μου είπε: “όλα τέλειωσαν, όλα αυτά τα αρνητικά πράγματα τέλειωσαν”».
Οι χιλιάδες των θαυμαστριών του
Όταν εμφανιζόταν στην τηλεόραση, στη σειρά «Dr. Kildare» (από το 1961 έως το 1966) λάμβανε περισσότερες από 12.000 επιστολές την εβδομάδα από θαυμάστριές του, περισσότερες ακόμα και από τον Κλαρκ Γκέιμπλ.
Για την αποτυχία
Μετά το τέλος της σειράς «Dr. Kildare», ο Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν έγινε μέλος του θιάσου της παράστασης «Πρωϊνό στου Τίφανις» (1966) δίπλα στην Μέρι Τάιλερ Μουρ. Έκαναν τέσσερα previews αλλά η παράσταση ποτέ δεν άνιξε στο Μπρόντγουεϊ.
«Ηταν η μεγαλύτερη αποτυχία που χτύπησε ποτέ το Μπρόντγουεϊ», έλεγε ο ίδιος.
Ο δεύτερος επιλαχών
Για το «Σογκούν» η παραγωγή ήθελε αρχικά τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ και στη συνέχεια τον Σον Κόνερι για το ρόλο που τελικά κατέληξε στον Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν ο οποίος παρέμεινε επί έξι μήνες στην Ιαπωνία για τις ανάγκες των γυρισμάτων.
Οι πρωτιές
Ερμήνευσε τον Αμλετ στο Birmingham Repertory Theatre στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και ήταν ο πρώτος Αμερικανός που το έκανε αυτό μετά τον Τζον Μπάριμορ στα τέλη της δεκαετίας του ’20.
Ήταν ο πρώτος φιλοξενούμενος ηθοποιός στην τηλεοπτική εκπομπή Entertainment Tonight.
