Το Indiewire ανανεώνει τη λίστα του με τις καλύτερες animation ταινίες του 21ου αιώνα
«Το animation δεν είναι είδος, είναι μέσο. Το animation είναι ταινία», επέμενε πέρυσι ο Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο και το Indiewire βρίσκει την ευκαιρία να ανανεώσει τη λίστα του με τις καλύτερες animation ταινίες του 21ου αιώνα. Λίστα που βγάζει από την αφάνεια διαμάντια πέρα από την Pixar και το Ιαπωνικό στούντιο Γκίμπλι. «Εχουν γίνει τόσα πολλά στο animation από το 2002 και μετά και μην ξεχνάτε ότι μέχρι εκείνη τη χρονιά η Ακαδημία Κινηματογράφου δεν είχε ξεχωριστή κατηγορία για τις συγκεκριμένες ταινίες», σημειώνει και παραθέτει την καλύτερη δεκάδα για τον αιώνα που διανύουμε.
Ταξίδι στη χώρα των θαυμάτων (2001)
Ίσως το κορυφαίο έργο του μάστερ Χαγιάο Μιγιαζάκι που κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου animation. Ηρωΐδα της ταινίας είναι η 10χρονη Τσιχίρο η οποία ξεκινάει μια περιπέτεια σε μια χώρα με ζώα, κακές μάγισσες και άμορφους οργανισμούς που καταπίνουν ανθρώπους χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια.
Ο Μιγιαζάκι αναμιγνύει το θαύμα και τον κίνδυνο αριστοτεχνικά και με μπόλικη φαντασία για να μιλήσει για το τέλος της παιδικής αθωότητας.
Spider-Man: Ακροβατώντας στο Αραχνο-Σύμπαν (2023)
Ενας Spider Man που δεν είναι ο Πίτερ Πάρκερ; Που είναι από το Μπρούκλιν και δεν είναι λευκός; Ο νεαρός μιγάς Μάιλς Μοράλες σπάει τους κανόνες καθώς περνάει από το ένα σύμπαν του Spider Man στο άλλο, συναντώντας μια σειρά από άλλους Spider Men και ερχόμενος σε σύγκρουση μαζί τους. Το American Film Institute το τοποθέτησε στην δεκάδα με τις καλύτερες ταινίες του 2023 και η ταινία διεκδίκησε το Όσκαρ καλύτερου animation.
Ο απίθανος κύριος Φοξ (2009)
Ο Γουες Αντερσον παίρνει ως αφορμή ένα παραμύθι του Ρόαλντ Νταλ για να μας εισάγει στο δικό του κόσμο που απευθύνεται κυρίως στους ενήλικες και βρίθει φιλοσοφικών στοχασμών. Όμως το χιούμορ του και η παιχνιδιάρικη διάθεσή του, έτσι όπως προκύπτει και από τις φωνές των Τζορτζ Κλούνεϊ, Μέριλ Στριπ, Μπιλ Μάρεϊ κ.α. δεν αφήνουν τα παιδιά στο σκοτάδι.
Η κόκκινη χελώνα (2016)
Μια πολύ εύστοχη μεταφορά πάνω στην συντροφικότητα και την θνητότητα κρύβεται πίσω από την περιπέτεια ενός ναυαγού σε ένα νησί που συναντά την κόκκινη χελώνα του τίτλου. Στη βωβή αυτή περιπέτεια στο νερό έχει βάλει το χέρι του το φημισμένο στούντιο Γκίμπλι του Χαγιάο Μιγιαζάκι.
Spider Man: Μέσα στο Αραχνο-Σύμπαν (2018)
Αν κάποιος αναρωτιέται αν χρειαζόμαστε μια ακόμα ταινία με τον Spider Man, η απάντηση είναι αυτή η ταινία. Ολοζώντανο, χρωματιστό και με απίθανες επινοήσεις, το «Spider Man: Μέσα στο Αραχνο-Σύμπαν» έχει ως ήρωα τον Μάιλς Μοράλες ο οποίος θα ήταν απολαυστικός ακόμα και αν δεν είχε καμία σχέση με τα υπερηρωικά κατορθώματα.
The tale of princess Kaguya (2013)
Βασισμένη σε ένα θρύλο από την Ιαπωνία του 10ου αιώνα, η περιπέτεια της πριγκίπισσας ξαφνιάζει όσους δεν έχουν δει animation πέραν των τειχών της Ντίσνεϊ. Το φινάλε προκαλεί πόνο όσο και οι μυθολογικές ιστορίες που μαθαίναμε μικροί στο σχολείο αλλά δεν παύει να αποτελεί ένα από τα τελευταία αριστουργήματα του στούντιο Γκίμπλι και μάλιστα σε στιλ υδατογραφίας.
Wolfwalkers (2020)
Ιρλανδική παραγωγή με μια ιστορία που αναφέρεται στην ελευθερία και τον φανατισμό, τον έλεγχο και την υπακοή. Και όλα αυτά μέσα σε ένα οπτικό πλαίσιο με τόση μελετημένη λεπτομέρεια που χρειάζεσαι περισσότερες από μία θεάσεις για το κάνεις κτήμα σου στο σύνολό του.
The wind rises (2013)
Με αυτή την ταινία ο Χαγιάο Μιγιαζάκι στέφθηκε κορυφαίος στο σύγχρονο animation αν και το θέμα του έγινε δεκτό αρχικά με σκεπτικισμό από κάποιους καθώς αναφέρεται στην ιστορία του μηχανικού, Χίρο Χορικόσι, που σχεδίασε πολεμικά αεροσκάφη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου τα οποία ευθύνονται για το θάνατο χιλιάδων.
Το αγόρι και ο ερωδιός (2023)
Ερχόμενος από τη «συνταξιοδότησή» του μετά το «The wind rises», ο Χαγιάο Μιγιαζάκι υπογράφει μια αχαλίνωτη περιπέτεια σε ένα παράλληλο σύμπαν με ήρωα ένα μικρό παιδί που αναζητά τη μητέρα του που έχει «φύγει». Το οριστικό (;) αντίο του Ιάπωνα δημιουργού στέφθηκε δικαίως με το Όσκαρ και τη Χρυσή Σφαίρα καλύτερου animation.
Οι απίθανοι (2004)
Από τις κορυφαίες στιγμές της Pixar, «Οι απίθανοι» προέρχονται από τη γενιά των σούπερ ηρώων της δεκαετίας του ’60 και κάνουν την εμφάνισή τους στη μεγάλη οθόνη ο καθένας με τη δική του προσωπικότητα και την ιδιαίτερη αίσθηση χιούμορ του. Οι σχέσεις μεταξύ των μελών της οικογένειας είναι απολαυστικές, ο κακός της υπόθεσης είναι αξιομνημόνευτος και η δράση ξεπερνάει κάθε προσδοκία. Ούτε η Marvel δεν τα κάνει αυτά.
