«Το πιο επικίνδυνο πουλί του κόσμου»: Το μόνο ζώο που φοβούνται οι Αυστραλοί

Ο καζουάριος είναι ένα από τα μεγαλύτερα πουλιά του κόσμου και μοιάζει λες και έχει βγει από την εποχή των δεινοσαύρων

Οι Αυστραλοί έχουν τη φήμη ότι είναι σκληροί και ατρόμητοι – άλλωστε, όταν ζεις σε μια χώρα που έχει κάθε είδους δηλητηριώδες φίδι και αράχνη γνωστή στον άνθρωπο, μάλλον χρειάζεται κάτι ιδιαίτερο για να σε τρομάξει.

Μέχρι, δηλαδή, να εμφανιστεί ένα συγκεκριμένο πουλί.

Ο καζουάριος είναι ένα από τα μεγαλύτερα πουλιά του κόσμου και μοιάζει λες και έχει βγει από την εποχή των δεινοσαύρων. Είναι τόσο ψηλό όσο ένας άνθρωπος, έχει γυαλιστερά μαύρα φτερά και διαπεραστικά μάτια, περπατάει στα δύο πόδια, μπορεί να ζυγίζει μέχρι και 64 κιλά και έχει ένα μεγάλο νύχι σαν μαχαίρι σε κάθε πόδι, όπως αναφέρει το CNN.

«Έχουν κάτι το αρχέγονο», λέει ο Άντριου Μακ, ο οποίος πέρασε πέντε χρόνια μελετώντας τους καζουάριους στη φύση στην Παπούα Νέα Γουινέα. «Μοιάζουν με ζωντανούς δεινόσαυρους».

Οι καζουάριοι είναι ατροπιδοφόρα, δηλαδή δεν πετούν. Έχουν επίσης κερδίσει τον τίτλο του «πιο επικίνδυνου πουλιού στον κόσμο».

Ο πιο διάσημος ατροπιδοφόρος ξάδελφός τους, το έμου, είναι ένα από τα εθνικά σύμβολα της Αυστραλίας. Αλλά οι καζουάριοι, οι οποίοι ως επί το πλείστον μένουν μόνοι τους και ζουν στο βαθύ τροπικό δάσος, όπου είναι λιγότερο πιθανό να συναντήσουν ανθρώπους, απειλούνται πλέον με εξαφάνιση.

Οι ίδιοι αποτελούν σημαντικό μέρος του οικοσυστήματος του τροπικού δάσους. Ως το μεγαλύτερο φρουτοφάγο (καρποφάγο) στον κόσμο, οι καζουάριοι τρώνε και χωνεύουν δεκάδες φρούτα κάθε μέρα και στη συνέχεια τα αποβάλλουν, γεγονός που βοηθάει τους σπόρους να εξαπλωθούν και να ξαναφυτρώσουν σε όλο το δάσος.

Είναι επίσης ένα από τα σπάνια είδη ζώων όπου τα αρσενικά αναλαμβάνουν την πλειονότητα της φροντίδας των μικρών. Οι θηλυκοί καζουάριοι γεννούν αυγά και στη συνέχεια εγκαταλείπουν τη φωλιά, οπότε τα αρσενικά επωάζουν τα αυγά και στη συνέχεια μεγαλώνουν τα μικρά. Είναι πολύ προστατευτικοί με τα μικρά τους.

Τι να κάνετε αν το συναντήσετε

Πέρυσι, έγινε viral ένα βίντεο που έδειχνε μια γυναίκα στο Κουίνσλαντ να προσπαθεί να κρατήσει το μπέργκερ της μακριά από τα νύχια ενός πεινασμένου καζουάριου.

Ενώ αυτά τα πλάσματα φαίνονται μεγάλα και τρομακτικά, ο Πίτερ Ρόουλς λέει: «Πολλοί περισσότεροι καζουάριοι πεθαίνουν από τους ανθρώπους παρά οι άνθρωποι από τους καζουάριους».

Ο Ρόουλς είναι ο ιδρυτής της Κοινότητας για την Προστασία των Παράκτιων Περιοχών και των Καζουάριων (C4). Είναι μακροχρόνιος κάτοικος της Mission Beach, μιας παραθαλάσσιας κοινότητας στο βόρειο Κουίνσλαντ, κοντά στο Εθνικό Πάρκο Daintree, τον βασικό βιότοπο των καζουάριων στην Αυστραλία.

«Αν συναντήσετε έναν καζουάριο στη φύση, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να βάλετε τα χέρια σας πίσω από την πλάτη σας», λέει.

«Να είστε όσο πιο βαρετοί μπορείτε, ώστε να μην προσελκύετε την προσοχή του ζώου. Πηγαίνετε πίσω από ένα δέντρο. Ενσωματωθείτε με το περιβάλλον. Μην ουρλιάξετε, μην φωνάξετε και μην κουνήσετε τα χέρια σας. Αν έχετε φαγητό στο χέρι σας, βάλτε το στην τσέπη σας, βάλτε το πίσω σας, βγάλτε το από το οπτικό πεδίο του ζώου. Είναι προτιμότερο γίνει αυτό παρά να σε δουν ως πιθανή πηγή περισσότερης τροφής».

Αν και ένας άνθρωπος που θα συναντήσει έναν καζουάριο μπορεί να νιώσει την ανάγκη να τρέξει ουρλιάζοντας προς την αντίθετη κατεύθυνση, αυτό είναι στην πραγματικότητα αντιπαραγωγικό.

Όπως τα ξαδέλφια τους, τα εμού και οι στρουθοκάμηλοι, οι καζουάριοι είναι δίποδοι που έχουν την δυνατότητα να τρέξουν όσο γρήγορα τρέχει ο μέσος άνθρωπος.

Και ενώ μπορεί επίσης να φαίνεται δελεαστικό να πετάξετε το φαγητό σας προτού ξεφύγετε, οι ειδικοί των καζουάριων λένε ότι η γυναίκα στο viral βίντεο που ήθελε να κρατήσει το μπέργκερ για τον εαυτό της έκανε το σωστό.

Μια μελέτη του 2001 στο περιοδικό Journal of Zoology ανέφερε ότι οι άνθρωποι που δίνουν τροφή στους καζουάριους είναι η αιτία του 75% των επικίνδυνων συναντήσεων μεταξύ των δύο ειδών.

«Το τάισμα των καζουάριων φαίνεται να αλλάζει τη φυσική τους συμπεριφορά, κάνοντάς τα τολμηρά και επιθετικά», έγραψε ο συγγραφέας της μελέτης Κρίστοφερ Π. Κόφρον, προσθέτοντας ότι «στη μοναδική θανατηφόρα επίθεση, το θύμα προσπαθούσε να σκοτώσει τον καζουάριο».

Στην Παπούα Νέα Γουινέα, οι καζουάριοι δεν αποτελούν προστατευόμενο είδος και οι ντόπιοι ψήνουν και τρώνε τα πουλιά αν τα πιάσουν. Οι καζουάριοι εκεί είναι μικρότεροι.

Ο Ρόουλς προτείνει στους ανθρώπους που θέλουν να μείνουν μακριά από τους καζουάριους όταν επισκέπτονται το τροπικό Κουίνσλαντ να αποφεύγουν τα μαύρα ή σκούρα μπλε αυτοκίνητα – στο παρελθόν, οι καζουάριοι έχουν δει τον εαυτό τους να αντανακλάται στο μέταλλο και τρόμαξαν, νομίζοντας ότι ένα αντίπαλο πουλί ήταν κοντά. Μερικές φορές έχουν παρόμοιες αντιδράσεις γύρω από καθρέφτες ή τζάμια, γι’ αυτό οι ντόπιοι στην Mission Beach τοποθετούν σήτες για να μην υπάρξει αντανάκλαση.

Όταν πρωτοϊδρύθηκε το C4, η ομάδα είχε τοποθετήσει ένα άγαλμα ενός αρσενικού καζουάριου έξω από το γραφείο της. Στη συνέχεια εμφανίστηκε ένας θηλυκός καζουάριος, ο οποίος προσπαθούσε να «φλερτάρει» το αρσενικό.

«Την τρίτη ημέρα, (αυτή) ουσιαστικά είπε: «Λοιπόν, αν δεν πρόκειται να ζευγαρώσεις μαζί μου, τότε είσαι ανταγωνιστής στο χώρο μου» και προχώρησε στο να το κλωτσήσει, τρυπώντας το στο στήθος και ρίχνοντας το κάτω».

Το επιδιορθωμένο άγαλμα ζει τώρα σε έναν ασφαλέστερο χώρο, μέσα στο γραφείο C4.