Έχει πράσινο η Αθήνα. Δεν έχει κανένα Σέντραλ Παρκ, δεν έχει ούτε τους Κρεμαστούς Κήπους της Βαβυλώνας, αλλά το να σνομπάρεις τα παρκάκια της επειδή δεν είναι τόσο μεγάλα ή τόσο πολλά όσα θα ήθελες είναι σαν να είσαι πιτσιρίκι και να μην παίζεις με το παιχνίδι που σου πήρανε, μέχρι να σου φέρουν άλλα δύο. Κακομαθημένο είναι η λέξη που ψάχνεις. Κι αφού σου κάναμε όλο αυτό το κήρυγμα, πάμε μια βόλτα στη φύση να σου περάσει.
Στο λόφο του Φιλοπάππου: Χωμάτινα μονοπάτια, Ιστορία που χάνεται στα βάθη των αιώνων, εκπληκτική θέα σε ένα μοναδικό ηλιοβασίλεμα και πράσινο, τόσο πράσινο που πρόσφατα ένας τουρίστας αναφέρθηκε στον λόφο της καρδιάς μας ως «το δάσος». Μας άρεσε τόσο που θα το χρησιμοποιούμε από δω και πέρα.
Στο ΚΠΙΣΝ: Μια μεγάλη καταπράσινη όαση πλάι στην θάλασσα είναι, όπως πιθανότατα ξέρεις, το Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. Με το υπέροχο ξέφωτό του, τους ελαιώνες του, τον καταπράσινο λαβύρινθο και τα ποδήλατα που μπορείς να νοικιάσεις για να εξερευνήσεις κάθε γωνιά του.
Στο Πάρκο Ελευθερίας: Ακριβώς δίπλα στο Μέγαρο Μουσικής, ένα από αυτά τα παρκάκια που ναι μεν τα έχει πάρει το μάτι σου καθώς περνάς βιαστικός από τη Βασιλίσσης Σοφίας, δεν τα έχεις εκτιμήσει όμως αν δεν έχεις περάσει ένα ηλιόλουστο πρωινό αραχτός στα γρασίδια του.
Στον Εθνικό Κήπο: Πες την αλήθεια, πόσα χρόνια έχεις να τον περπατήσεις; Μια μικρή ζούγκλα ακριβώς δίπλα στην κεντρικότερη στάση του αθηναϊκού μετρό, ο Εθνικός Κήπος προσφέρεται για παρεΐστικα πικνίκ στη σκιά των δέντρων του, χαλαρές βόλτες στα μονοπάτια ή απλώς άραγμα με βιβλίο στα ξέφωτά του.
Στο Πεδίο του Άρεως: Δεν ξέρουμε αν τα έμαθες τα νέα, αλλά το πολύπαθο πάρκο απέκτησε προσφάτως αστυνόμευση και δεν είναι πια καθόλου αυτό που ήταν τα τελευταία χρόνια –ναι, ούτε τα βράδια. Μια βόλτα στα λουλουδιασμένα αυτή την εποχή ξέφωτά του και στα χωμάτινα μονοπάτια του και θα το διαπιστώσεις ιδίοις όμασι.
Στο Διομήδειο Βοτανικό Κήπο: Τα ‘χουμε πει και ξαναπεί, ο μεγαλύτερος βοτανικός κήπος των Βαλκανίων βρίσκεται ένα εικοσάλεπτο μακριά από το κέντρο της πόλης, στο Χαϊδάρι, και φιλοξενεί μερικά από τα πιο ιδιαίτερα είδη λουλουδιών που έχεις δει ποτέ.
Στα πόδια του Άρειου Πάγου: Το είχες προσέξει ότι κάτω από τα πολυθρύλητα βραχάκια στα οποία σκαρφαλώνει η μισή Αθήνα για να χαζέψει το ηλιοβασίλεμα, η πλευρά που καταλήγει στον πεζόδρομο της Αποστόλου Παύλου είναι όλο χωμάτινα μονοπάτια, δεντράκια και λουλουδιασμένα ξέφωτα; Όχι, όλα εμείς πρέπει να σ’ τα λέμε.
Στο Άλσος Συγγρού: 950 στρέμματα πάρκο μισή ώρα από το κέντρο, κι οι Αθηναίοι ακόμα γκρινιάζουν ότι η πόλη τους δεν έχει πράσινο. Σημειώστε ότι, εκτός από φανταστικές διαδρομές για πεζοπορία, το Άλσος Συγγρού έχει και τη μοναδική νεογοτθική εκκλησία της Ελλάδας, και το σχεδιασμένο από τον Ερνέστο Τσίλλερ αρχοντικό της οικογένειας Συγγρού.
Στον Υμηττό: Μακάριοι οι παροικούντες τα βορειοανατολικό, γιατί έχουν εξοχή δέκα λεπτά μακριά από το σπίτι τους. Και τι εξοχή: Τα μονοπάτια του Υμηττού διασχίζουν πραγματικά δάση για χιλιόμετρα επί χιλιομέτρων, τύφλα να ‘χει η Αρκαδία (εντάξει, παρασυρθήκαμε, αλλά κατάλαβες). Ιδανική στάση για καφεδάκι και μεζέ, εκτός βέβαια από τα ξέφωτα του βουνού, είναι και το δημοτικό αναψυκτήριο που λέγεται Καλοπούλα, με τα τρεχούμενα νερά και τα τραπεζάκια του πικνίκ της.
Στην Πάρνηθα: Εντάξει, εδώ θα χρειαστεί να οδηγήσεις καμιά ωρίτσα αν ξεκινάς από το κέντρο. Θα ανταμειφθείς, όμως, με αληθινή εξοχή –όπως και στον Υμηττό− πολλές διαφορετικές διαδρομές να μη χορταίνεις να περπατάς, δύο καταφύγια που διοργανώνουν και ομαδικές δραστηριότητες στην εξοχή και (εντάξει, λυγίσαμε) τέλειες ταβέρνες στο «κατέβα» για το σβήσιμο.