Πολλά ζώα και φυτά χάνουν τη γενετική τους ποικιλομορφία, γεγονός που τα καθιστά πιο ευάλωτα


Οι μεγαλύτερες απώλειες στη γενετική ποικιλομορφία των ζώων παρατηρήθηκαν στα πτηνά και στα θηλαστικά

Τα δύο τρίτα του πληθυσμού των ζώων και των φυτών έχουν μειωμένη γενετική ποικιλομορφία, γεγονός που καθιστά δυσκολότερη την προσαρμογή τους στις περιβαλλοντικές αλλαγές, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη.

Πολύ πριν εξαφανιστεί ένα είδος, ο πληθυσμός γίνεται μικρότερος και πιο διασπασμένος, συρρικνώνοντας τον αριθμό των πιθανών συντρόφων και συνεπώς τη γενετική ανάμειξη, όπως αναφέρει το Associated Press.

Αυτό αφήνει ένα είδος πιο ευάλωτο σε μελλοντικές απειλές, όπως οι ασθένειες.

«Μια εκπληκτική εξέλιξη ήταν ότι είδαμε τη γενετική ποικιλομορφία να μειώνεται ακόμη και μεταξύ πολλών ειδών που δεν θεωρούνται ότι κινδυνεύουν», δήλωσε η συν-συγγραφέας Κάθριν Γκρούμπερ, βιολόγος διατήρησης στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ.

Οι ερευνητές εξέτασαν δεδομένα για 628 είδη που μελετήθηκαν μεταξύ του 1985 και του 2019. Οι μεγαλύτερες απώλειες στη γενετική ποικιλομορφία παρατηρήθηκαν στα πτηνά και στα θηλαστικά. Τα ευρήματα δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Nature.

«Όταν ένα είδος έχει διαφορετικές γενετικές επιλογές, μπορεί να αντιμετωπίσει καλύτερα τις αλλαγές», δήλωσε ο Ντέιβιντ Νόγκες-Μπράβο του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη.

Εάν μια νέα ασθένεια εξαπλωθεί σε έναν πληθυσμό ή η κλιματική αλλαγή μεταβάλλει τις καλοκαιρινές βροχοπτώσεις, ορισμένα είδη θα τα πάνε καλύτερα από άλλα, εν μέρει λόγω των γονιδίων τους. Η υψηλότερη γενετική ποικιλομορφία σημαίνει επίσης ότι υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα επιβίωσης ενός είδους.

Οι προσπάθειες διατήρησης για τη σύνδεση απομονωμένων πληθυσμών – ουσιαστικά η επέκταση της περιοχής συγκέντρωσης για ένα συγκεκριμένο είδος – μπορεί να βοηθήσει στη διατήρηση ή ακόμη και στην αποκατάσταση της γενετικής ποικιλομορφίας.

Οι πάνθηρες της Φλόριντα

Οι πάνθηρες της Φλόριντα είναι ένα απειλούμενο είδος που χάνει σταθερά τον οικότοπό του εξαιτίας των αυτοκινητοδρόμων και της αστικής εξάπλωσης. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1990, οι εναπομείνασες μεγάλες γάτες στη νότια Φλόριντα παρουσίαζαν σαφή σημάδια αιμομιξίας – με στραβές ουρές και χαμηλό αριθμό σπερματοζωαρίων στα αρσενικά.

Οι βιολόγοι έφεραν οκτώ θηλυκούς πάνθηρες από το Τέξας στη Φλόριντα. Είκοσι χρόνια αργότερα, ο αριθμός των πάνθηρων της Φλόριντα στη φύση αυξήθηκε σημαντικά και η γενετική ποικιλομορφία ενισχύθηκε.

«Οι απομονωμένοι πληθυσμοί υποφέρουν», δήλωσε ο οικολόγος του Πανεπιστημίου Duke, Στιούαρτ Πιμ, ο οποίος δεν συμμετείχε στην έρευνα. «Η λύση είναι η επανασύνδεσή τους».


Πηγή


Αφήστε ένα μήνυμα

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ