Τα τελευταία χρόνια, οι νέοι φαίνεται να βιώνουν μια άνευ προηγουμένου μοναξιά, επιλέγοντας να κοινωνικοποιούνται και να διασκεδάζουν λιγότερο σε σύγκριση με παλαιότερες γενιές. Τα στοιχεία δείχνουν μια αλλαγή στις συνήθειες διασκέδασης και μια αυξανόμενη αίσθηση απομόνωσης που επηρεάζει άμεσα την ψυχική τους υγεία.
Η νέα «επιδημία» της μοναξιάς
Παρότι ορισμένοι ειδικοί υποστηρίζουν ότι η αύξηση της μοναξιάς μπορεί να είναι υπερβολική ή αποτέλεσμα καλύτερης καταγραφής των περιπτώσεων, οι έρευνες δείχνουν ότι η απομόνωση είναι ένα πραγματικό φαινόμενο. Η περιορισμένη κοινωνική δραστηριότητα και η απομάκρυνση από παραδοσιακές μορφές ψυχαγωγίας σκιαγραφούν μια γενιά που βιώνει βαθύτερη μοναξιά και λιγότερες ευκαιρίες για σύνδεση.
Ο αντικοινωνικός 21ος αιώνας
Νέα δεδομένα αποκαλύπτουν ότι η μοναξιά αυξάνεται ραγδαία, ιδιαίτερα στους νέους 20-30 ετών, τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στην Ευρώπη. Οι στατιστικές δείχνουν πως το ποσοστό των νέων που δεν κοινωνικοποιούνται τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα έχει αυξηθεί δραματικά, ενώ ο χρόνος που περνούν με φίλους και οικογένεια έχει μειωθεί αισθητά. Αυτή η αλλαγή στη συμπεριφορά δεν περιορίζεται μόνο στη μείωση της κοινωνικοποίησης αλλά επηρεάζει και άλλες πτυχές της ζωής τους, όπως η σεξουαλική δραστηριότητα και η κατανάλωση αλκοόλ, που βρίσκονται επίσης σε πτώση.
Οι συνέπειες στην ικανοποίηση από τη ζωή
Τα επίπεδα ψυχικής δυσφορίας στους νέους αυξάνονται, ενώ τα ποσοστά αυτά παραμένουν σταθερά στις μεγαλύτερες ηλικιακές ομάδες. Ο περισσότερος χρόνος μοναξιάς συσχετίζεται με χαμηλότερα επίπεδα ικανοποίησης και ευτυχίας. Δραστηριότητες που κάποτε προσέφεραν χαρά και νόημα στη ζωή, όπως η συντροφικότητα και η κοινωνική αλληλεπίδραση, έχουν αντικατασταθεί από μοναχικές ενασχολήσεις, όπως η χρήση ψηφιακών μέσων.
Οι παράγοντες που συμβάλλουν στην απομόνωση
Η ραγδαία διάδοση των smartphones και των κοινωνικών μέσων δικτύωσης θεωρείται βασικός παράγοντας της αποξένωσης. Πλατφόρμες που προωθούν την παρακολούθηση σύντομων βίντεο και το συνεχές «σκρολάρισμα» καταλαμβάνουν σημαντικό μέρος του χρόνου των νέων. Παρόλο που αυτές οι δραστηριότητες θεωρούνται από τους ίδιους λιγότερο ουσιαστικές, συνεχίζουν να κυριαρχούν στην καθημερινότητά τους.
Μια γενιά σε αδιέξοδο
Η αδυναμία των νέων να αντισταθούν στις «παγίδες» της τεχνολογίας, παρά την επίγνωση των αρνητικών επιπτώσεων, αποτελεί τον πυρήνα του προβλήματος. Οι παραδοσιακές μορφές κοινωνικής σύνδεσης υποκαθίστανται από «φτωχές» εναλλακτικές, δημιουργώντας μια γενιά που βιώνει χαμηλότερη ικανοποίηση και ευτυχία.
Η απομόνωση των νέων δεν είναι απλώς αποτέλεσμα των νέων τεχνολογιών, αλλά και μιας γενικότερης αλλαγής στις κοινωνικές δομές. Η κατανόηση και η αντιμετώπιση αυτής της τάσης απαιτεί συλλογική προσπάθεια, εστιάζοντας στην επαναφορά των ουσιαστικών ανθρώπινων σχέσεων στην καθημερινή ζωή.