Αν υπάρχει κάτι χειρότερο από το τέλος παραγωγής ενός αγαπημένου μοντέλου, είναι η αποτυχημένη απόπειρα αναβίωσής του. Η Honda μας προσέφερε ένα τέτοιο «ποτήρι», όταν αποφάσισε να επαναφέρει νοητά το θρυλικό CR-X με την μορφή του υβριδικού CR-Z. Ένα μοντέλο που όσο δυναμικό ήταν εμφανισιακά, άλλο τόσο «λιγόψυχο» ήταν μηχανικά σε σχέση με το αρχέγονο δείγμα. Τα 110 άλογα του 1.500αρη ατμοσφαιρικού i-VTEC και τα 14 του ηλεκτρικού μοτέρ, μετά βίας έφταναν στα επίπεδα του CR-X Si με τον 1.6 VTEC των 125 ίππων.
Φυσικά όταν το στόμα εκφέρει τα γράμματα «CR-X», το μυαλό επαναφέρει τον ήχο του Β16Α των 150 (και για το γιαπωνέζικο SiR, 160) ίππων, εκεί ψηλά στις 8.200 σ.α.λ. – έχοντας προηγηθεί ο χαρακτηριστικός «δαιμονισμός» λίγο κάτω από τις 6.000, στην αλλαγή του προφίλ των εκκεντροφόρων. Ευτυχώς που ο κλάδος της βελτίωσης είναι πολύ πιο προσεκτικός όταν ασχολείται με κειμήλια της αυτοκινητικής κληρονομιάς.
Το CR-X που παρατηρούμε να περνάει «τάπα» στην στριφτερή διαδρομή, αξιοποιώντας στο έπακρο την κάθετη δύναμη που εξασφαλίζει το ακραίο αεροδυναμικό πακέτο, έχει ένα άλλο αξέχαστο μοτέρ κάτω από το ανθρακονημάτινο καπό του. Ο F20C του S2000 στην εργοστασιακή μορφή του αποδίδει 240 ίππους στις 9.000 σ.α.λ., με τους 120 ίππους ανά λίτρο να κρατάει το ρεκόρ ειδικής απόδοσης για πολλά χρόνια (για την ακρίβεια, χρειάστηκε η Ferrari 458 Italia των 570 ίππων από 4.5 λίτρα για να το ξεπεράσει). Ακόμα και έτσι θα ήταν αρκετός για να μετατρέψει σε «πύραυλο εδάφους-εδάφους» το πολύ μικρό βάρος του CR-X (860 κιλά εργοστασιακό, λογικά το συγκεκριμένο που είναι γεμάτο ανθρακονήματα και χωρίς εσωτερικό βρίσκεται ακόμα χαμηλότερα), όμως τα επαγγελματικά πρωταθλήματα αναβάσεων βρίθουν ανταγωνισμού.
Για αυτό και ο ατμοσφαιρικός 2λιτρος έχει φτάσει τα 280 άλογα, δίχως την συνδρομή υπερσυμπιεστή ή κομπρέσορα. Κι εμείς απλά απολαμβάνουμε.
{loadposition srp}