Μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2022, υποδεικνύει ότι ο μετεωρίτης προέλευσης της λεπίδας είναι οκταεδρίτης, μια από τις πιο κοινές δομικές κατηγορίες μετεωριτών σιδήρου
Το 1922, Αιγύπτιοι ανασκαφείς με επικεφαλής τον Χάουαρντ Κάρτερ ανακάλυψαν τον τάφο του Τουταγχαμών, του Αιγύπτιου Φαραώ που ήταν ο τελευταίος της βασιλικής οικογένειάς του που κυβέρνησε κατά το τέλος της 18ης δυναστείας.
Βρίσκεται στην Κοιλάδα των Βασιλέων στη δυτική όχθη του Νείλου απέναντι από τη Θήβα (το σημερινό Λούξορ), ο τάφος, KV62, ήταν θαμμένος μέσα σε σωρούς από συντρίμμια από την κοπή του KV9 για τον φαραώ Ραμσή Ε΄ πάνω από 150 χρόνια μετά τον θάνατο του Τουταγχαμών.
Η ανακάλυψη προκάλεσε φρενίτιδα στα μέσα ενημέρωσης, αποκαλύπτοντας 5.398 αντικείμενα που περιλάμβαναν: ένα φέρετρο από ατόφιο χρυσό, μάσκα προσώπου, θρόνους, τόξα τοξοβολίας, σάλπιγγες, ένα δισκοπότηρο λωτού, δύο φετίχ Imiut, χρυσά δάχτυλα ποδιών, έπιπλα, τρόφιμα, κρασί, σανδάλια και φρέσκα λινά εσώρουχα.
Μεταξύ των αντικειμένων ήταν ένα σετ σιδερένιων λεπίδων που μοιάζουν με το PeseshKaf, ένα εργαλείο που χρησιμοποιείται στην “τελετή ανοίγματος του στόματος”, μια τελετουργία που γίνεται για τους νεκρούς ώστε να μπορούν να αναπνέουν, να μιλούν, να τρώνε και να πίνουν στη μετά θάνατον ζωή.
Μία από αυτές τις λεπίδες είναι ένα σιδερένιο στιλέτο με διακοσμητική χρυσή θήκη, που κατασκευάστηκε με δεξιοτεχνία από έναν αρχαίο μεταλλουργό.
Το Αρχείο Howard Carter περιγράφει το στιλέτο ως έχον λεπτότατα κατασκευασμένη λεπίδα από ομοιογενές μέταλλο, ενώ η λαβή είναι κατασκευασμένη από λεπτό χρυσό και είναι διακοσμημένη με κλουζονέ και κοκκοποίηση, καταλήγοντας σε ένα στέλεχος από ορυκτό κρύσταλλο. Στη μία πλευρά της χρυσής θήκης υπάρχει ένα μοτίβο από λουλουδάτο κρίνο, ενώ στην άλλη ένα μοτίβο από φτερά που καταλήγει σε κεφάλι τσακαλιού.
Τα παραδείγματα στην Αίγυπτο για σύγχρονη τήξη κατά τη διάρκεια της 18ης Δυναστείας για την παραγωγή σιδήρου είναι πολύ σπάνια και πιθανότατα παρήγαγαν σίδηρο χαμηλής ποιότητας για να σφυρηλατηθεί σε πολύτιμα αντικείμενα. Καθώς οι άλλες λεπίδες που βρέθηκαν στον τάφο είναι σχετικά ακατέργαστες, πολλοί μελετητές υποστηρίζουν ότι το διακοσμητικό στιλέτο εισήχθη στην Αίγυπτο ίσως ως βασιλικό δώρο από γειτονική περιοχή ή βασίλειο.
Διπλωματικά έγγραφα (οι επιστολές της Αμάρνα), που χρονολογούνται από τον 14ο αιώνα π.Χ. αναφέρουν βασιλικά δώρα από σίδηρο που δόθηκαν στους Φαραώ της Αιγύπτου από την περίοδο πριν από τη βασιλεία του Τουταγχαμών. Είναι ενδιαφέρον ότι ένα από αυτά τα έγγραφα σημειώνει ότι ο Τούσρατα, βασιλιάς της Μιτάνι, έστειλε σιδερένια αντικείμενα στον Αμενχοτέπ Γ΄ (πιθανώς τον παππού του Τουταγχαμών), ο οποίος αναφέρει σιδερένιες λεπίδες στους καταλόγους.
Από τη δεκαετία του 1960, οι ερευνητές πρότειναν ότι η περιεκτικότητα της λεπίδας σε νικέλιο ήταν ενδεικτική μετεωρικής προέλευσης, ενώ μια πιο πρόσφατη μελέτη του 2016 που προήλθε από ανάλυση με φασματογράφο φθορισμού ακτίνων Χ, έδειξε ότι η σύνθεση της λεπίδας είναι κυρίως σίδηρος (Fe), 10,8% νικέλιο (Ni) και 0,58% κοβάλτιο (Co).
Η μελέτη αυτή συνέκρινε τη σύνθεση της λεπίδας με 11 μετεωρίτες γνωστής σύνθεσης και 11 πιστοποιημένα υλικά αναφοράς χάλυβα, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι η σύνθεση και η ομοιογένεια της λεπίδας, συσχετίζεται στενά με τη σύνθεση και την ομοιογένεια μετεωρίτη από πηγή εξωγήινης προέλευσης.
Αυτό υποστηρίζεται περαιτέρω από μια μελέτη που δημοσιεύθηκε τον Φεβρουάριο του 2022, η οποία διεξήγαγε μια δισδιάστατη χημική ανάλυση και υποδεικνύει ότι ο μετεωρίτης προέλευσης της λεπίδας είναι οκταεδρίτης, μια από τις πιο κοινές δομικές κατηγορίες μετεωριτών σιδήρου.