Ηλικιωμένοι σε ανεκδοτάρα: Ο Γιώργος, 84 ετών και η Μαίρη, 79, είναι κατενθουσιασμένοι με την απόφασή τους να παντρευτούν
Περπατάνε χαρούμενοι στο δρόμο και κάνουν τα σχέδια για το γάμο τους.
Καθώς βαδίζουν, συναντούν ένα φαρμακείο και μπαίνουν μέσα.
“Είστε ο ιδιοκτήτης;” ρωτάει ο Γιώργος
“Μάλιστα”, λέει ο φαρμακοποιός.
“Έχετε φάρμακα για την καρδιά;”
“Φυσικά”, απαντάει ο φαρμακοποιός.
“Φάρμακα για το κυκλοφοριακό;”
“Φυσικά, κύριε”…
“Φάρμακα για τους ρευματισμούς;”
“Βεβαίως”…
“Και Βιάγκρα; Έχετε;”
“Μα και βέβαια έχουμε”
“Φάρμακα για τη μνήμη;”
“Οτιδήποτε σχετικό κυκλοφορεί υπάρχει, κύριε”
“Βιταμίνες; Υπνωτικά;”
“Ναι, βέβαια, έχουμε!”
Και ο Γιώργος γυρνάει στον φαρμακοποιό και λέει:
“Τέλεια! Θα θέλαμε να προτείνουμε το κατάστημά σας για τη λίστα δώρων στο
γάμο μας!”
ΠΙΟ ΚΑΤΩ, ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ! ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΑ…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΕΔΩ
Αιχμάλωτοι σε ανεκδοτάρα: Μια φορά ήταν ένας Νιγηριανός, ένας Έλληνας και ένας Κινέζος, αιχμάλωτοι από μια φυλή ανθρωποφάγων
Τους λέει λοιπόν ο αρχηγός της φυλής:
– Για να γλιτώσετε το καζάνι και τη σούβλα θα πρέπει οι π**τσες σας να συμπληρώνουν στο σύνολο 50 πόντους!
Μετράνε λοιπόν πρώτα του Νιγηριανού… 30 πόντους!
Μετράνε του Έλληνα… 18 πόντους!
Μετράνε και του Κινέζου… 2,5 πόντους!
Σύνολο 50,5 πόντοι.
Τους αφήνουν ελεύθερους και φεύγουν.
Καθώς έφευγαν λοιπόν λέει ο Νιγηριανός:
– Ευτυχώς που τον έχω 30 πόντους, αλλιώς τώρα θα ήμασταν στην σούβλα!
Λέει κατόπιν ο Έλληνας:
– Αν δεν είχα και εγώ τους 18 πόντους μου, τώρα θα είμαστε στο καζάνι!
Λέει και ο Κινέζος:
– Ευτυχώς που μου σηκώθηκε…
Πως δημιουργούνται τα ανέκδοτα; Αυτές οι μικρές αυτοτελείς ιστορίες που μας κάνουν να γελάμε, τελικά είναι βγαλμένες μέσα από την ίδια τη ζωή;
Στην Ελλάδα έχουμε ανέκδοτα για Πόντιους, με τον Τοτό, με τον Μπόμπο, με ξανθιές και παντρεμένους. Συνήθως, είναι μικρά και βγάζουν πολύ γέλιο.
Κάποιοι, πραγματικά ευφυείς συνάνθρωποι μας που έχουν μεγάλη δόση χιούμορ, κατασκευάζουν ανέκδοτα μέσα από τη καθημερινότητά μας. Κάποια, είναι σόκιν, δηλαδή ανέκδοτα με ερωτικό περιεχόμενο.
Στην Ελλάδα, έχουν κυκλοφορήσει δεκάδες βιβλία με ανέκδοτα, μέχρι την έλευση του internet, που μπορεί κάποιος να βρει εκατοντάδες.
Κάθε ειδησεογραφικό portal/site, έχει μια κατηγορία με ανέκδοτα, μιας και έχει διαπιστωθεί ότι διαβάζονται από το κοινό με μεγάλη ευκολία.
Το ανέκδοτο είναι μια σύντομη, αποκαλυπτική αφήγηση ενός μεμονωμένου ατόμου ή ενός περιστατικού.
Περιστασιακά εύθυμα, τα ανέκδοτα διαφέρουν από τα αστεία, επειδή ο πρωταρχικός σκοπός τους δεν είναι απλά να προκαλέσουν γέλιο αλλά να αποκαλύψουν μια γενικότερη αλήθεια, χαρακτηρίζοντας κάποιο άτομο, αποκαλύπτοντας συγκεκριμένες ιδιορρυθμίες ή χαρακτηριστικά, πρόσωπα, τόπους ή πράγματα, μέσα από τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες μιας σύντομης αφήγησης.
Το ανέκδοτο μπορεί να είναι αληθινό ή φανταστικό και η ανέκδοτη απόκλιση είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό των λογοτεχνικών έργων. Ακόμη και τα προφορικά ανέκδοτα περιλαμβάνουν τυπικά υπερβολική και δραματική μορφή σχεδιασμένη για να ψυχαγωγήσει τον ακροατή.
Ωστόσο, το ανέκδοτο παρουσιάζεται πάντα ως καταγραφή ενός πραγματικού περιστατικού, που αφορά σε πραγματικά πρόσωπα και συνήθως σε κάποιο αναγνωρίσιμο τόπο. Σύμφωνα με τον Γιούργκεν Χάιν (Jürgen Hein), επιδεικνύουν «έναν ιδιαίτερ ρεαλισμό» και «ιστορική διάσταση».
Η λέξη ανέκδοτο προέρχεται από τον Προκόπιο της Καισάρειας, βιογράφο του Ιουστινιανού Α΄, ο οποίος έγραψε ένα έργο με τίτλο Ἀνέκδοτα, κατά κύριο λόγο μια συλλογή μικρών συμβάντων από την ιδιωτική ζωή της βυζαντινής αυλής.
Σταδιακά, ο όρος «ανέκδοτο» άρχισε να εφαρμόζεται σε κάθε σύντομη ιστορία που χρησιμοποιήθηκε για να τονίσει ή να απεικονίσει όποιο σημείο επιθυμούσε ο συγγραφέας.
Στο πλαίσιο του χιούμορ ο όρος ανέκδοτο αναφέρεται σε κάθε σύντομη χιουμοριστική ιστορία, χωρίς την ανάγκη πραγματικής ή βιογραφικής προέλευσης.