Ο Μπαρίς Βίκτοροβιτς Σαπουνόφ, ερευνητής στο περίφημο μουσείο Ερμιτάζ στην Αγία Πετρούπολη, μελέτησε επι χρόνια τη «Γήινη ζωή του Ιησού», έχοντας εκδώσει ήδη μια μονογραφία με τον ίδιο τίτλο.
Ο Σαπουνόφ, ο οποίος συνεργάστηκε επί χρόνια με τις ρωσικές υπηρεσίες ασφαλείας ειδικά στην αναζήτηση κλεμμένων θησαυρών από το Ερμιτάζ, αποφάσισε να εφαρμόσει μερικές από τις δικές τους προσεγγίσεις και τακτικές σε ένα θέμα που τον βασάνιζε από τα νιάτα του: Τι εθνικότητας ήταν ο Χριστός ως ιστορικό πρόσωπο;
Μελέτησε, λοιπόν, τις υπάρχουσες μαρτυρίες και φιλοτέχνησε το γήινο ανθρωπολογικό πορτρέτο του Ιησού: ύψος άνω του 1,85, στενοί ώμοι, πρόσωπο λείο, που στενεύει στο πηγούνι, με ρόδινα μάγουλα και μύτη λεπτή και ευθεία, φρύδια μαύρα, μάλλον ευθεία, μαλλιά σκούρα καστανά, ελαφρώς κατσαρά και γένια σε χρώμα σιταρένιο. Τα μάτια του Ιησού, σύμφωνα με το ίδιο πόρισμα του Σαπουνόφ, ήταν πολύ καθαρά και εκφραστικά, με κόρες σε απόχρωση ανοιχτό μελί. Οπως εκτιμά ο συγγραφέας, η ευθεία μύτη, τα βυθισμένα στις κόχες τους μάτια και τα ίσια, παρά κατσαρά μαλλιά είναι χαρακτηριστικά του ελληνικού και όχι του ιουδαϊκού ανθρωπότυπου, ο οποίος χαρακτηρίζεται από καμπυλωτή μύτη, μάτια προεξέχοντα και μαλλιά κατά κανόνα κατσαρά.
Με βάση αυτά τα στοιχεία, ο Σαπουνόφ σχεδίασε το «σκίτσο» του Χριστού, το οποίο διαφέρει αισθητά από τη διαδεδομένη αγιογράφησή του, προσεγγίζει όμως πολύ, κατά τον συγγραφέα, σε παλαιοχριστιανικές αποδόσεις του Θεανθρώπου, αλλά και τη μοναδική ίσως μη αγιογραφική απεικόνισή του, εκείνη που έχει ανακαλυφθεί αποτυπωμένη στην Ιερά Σινδώνη του Τορίνου.
Κατά τους ειδικούς ανθρωπολόγους, οι οποίοι συνεργάστηκαν με τον Σαπουνόφ, δεν υπάρχει σχεδόν καμία αμφιβολία ότι επικρατέστερη πρέπει να θεωρείται η ελληνο-συριακή καταγωγή του Χριστού, παρά η ιουδαϊκή ή εν γένει σημιτική.
Ο Ρώσος ερευνητής επικαλείται και πολλές άλλες ιστορικές και κοινωνικές αναφορές για να υποστηρίξει τη θεωρία του ,όπως για παράδειγμα ότι στη Γαλιλαία, όπου διαδόθηκε αρχικώς ο χριστιανισμός, ζούσαν την εποχή εκείνη πολλοί ξένοι, Φοίνικες, Σύροι, εν γένει Αραβες, όπως και Ελληνες, τους οποίους έβλεπαν υποτιμητικά οι κάτοικοι της κυρίως Ιουδαίας.
Τα ελληνικά ήταν μία από τις πολλές γλώσσες της περιοχής, που πρέπει να γνώριζε ο Ιησούς, ο φυσικός πατέρας του οποίου ήταν, κατά τον Σαπουνόφ, ελληνικής καταγωγής Ρωμαίος μισθοφόρος. Επικαλούμενος τον Ρωμαίο επιστήμονα Κέλσιο και το Ταλμούδ, αλλά και απόκρυφα Ευαγγέλια, ο Σαπουνόφ καταλήγει στο συμπέρασμα ότι όπως και όλοι οι ιδρυτές των σύγχρονων θρησκειών, ο Ιησούς είχε φυσικό πατέρα, ο οποίος πιθανότατα ονομαζόταν κάπως σαν Παντέρα, παρατσούκλι, που συναντάται επίσης και σε επιγραφές στα ελληνικά.
Η φυσική μητέρα του Χριστού -δηλαδή του «χρισμένου, ευλογημένου», όπως υποδεικνύει και το πλέον διαδεδομένο, ελληνικό όνομά του- καταγόταν, κατά τον Ρώσο μελετητή, πιθανότατα από τη Συρία και ήταν ήδη εγκυμονούσα όταν την περιέθαλψε ο Ιωσήφ.
Αν και ο Σαπουνόφ ουσιαστικά αρνείται στο βιβλίο του τη θεϊκή σύλληψη του Ιησού, η Ρωσική Εκκλησία δεν εμπόδισε, αντιθέτως φέρεται να χρηματοδότησε την έκδοση, για την οποία έδειξε ενδιαφέρον, κατά τον συγγραφέα, και το Βατικανό.
«Ιησούς: Στενοί ώμοι, λείο πρόσωπο, λεπτή μύτη…», του Θανάση Αυγερινού, Ελευθεροτυπία.