Ζευγάρια παίζουν “ξύλο” – Ανεκδοτάρα: Τι είναι αυτό που κάνει καλύτερα ένας άντρας από μια γυναίκα;

Ζευγάρια παίζουν “ξύλο” – Ανέκδοτο: Τι είναι αυτό που κάνει καλύτερα ένας άντρας από μια γυναίκα; Μα φυσικά, το μπάρμπεκιου! Δείτε γιατί…

Ετοιμασία για μπάρμπεκιου

Το μπάρμπεκιου είναι το μοναδικό είδος ετοιμασίας φαγητού, το οποίο οι άνδρες ξέρουν να κάνουν… και γίνεται ως εξής:

Η γυναίκα πηγαίνει στο χασάπικο και αγοράζει το κρέας και ό,τι άλλο είναι απαραίτητο.

Η γυναίκα ετοιμάζει τις σαλάτες, τα φρούτα, τα γλυκά.

Η γυναίκα κάνει την προετοιμασία του κρέατος για το μπάρμπεκιου, το βάζει σε πιατέλες και το πηγαίνει στο μπάρμπεκιου, όπου ο άντρας περιμένει πίνοντας κρύες μπύρες.

Ο άντρας βάζει το κρέας πάνω στη σχάρα.

Η γυναίκα μπαίνει στο σπίτι, και στρώνει το τραπέζι με όλα τα απαραίτητα.

Η γυναίκα βγαίνει έξω και φωνάζει στον άντρα ότι το κρέας καίγεται και πρέπει να το κατεβάσει από τη σχάρα.

Ο άντρας βγάζει το κρέας από τη σχάρα και το δίνει στη γυναίκα να το κουβαλήσει μέσα.

Η γυναίκα το σερβίρει στο τραπέζι.

Όλοι οι καλεσμένοι επαινούν τον άντρα για το υπέροχο ψήσιμο και υπενθυμίζουν στη γυναίκα πόσο τυχερή είναι με ένα τέτοιο άντρα δίπλα της.

Η γυναίκα μαζεύει το τραπέζι και πλένει τα πιάτα.

Ο άντρας ρωτάει τη γυναίκα αν είναι ικανοποιημένη που αυτός ανέλαβε σήμερα την ετοιμασία του φαγητού και όταν αυτή τον κοιτάζει με μισό μάτι, αυτός παραπονιέται ότι οι γυναίκες δεν είναι ικανοποιημένες με τίποτα!!!

ΠΙΟ ΚΑΤΩ, ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ! ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΑ…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΕΔΩ

Ηλικιωμένοι σε ανεκδοτάρα: Ο Γιώργος, 84 ετών και η Μαίρη, 79, είναι κατενθουσιασμένοι με την απόφασή τους να παντρευτούν

Περπατάνε χαρούμενοι στο δρόμο και κάνουν τα σχέδια για το γάμο τους.

Καθώς βαδίζουν, συναντούν ένα φαρμακείο και μπαίνουν μέσα.

“Είστε ο ιδιοκτήτης;” ρωτάει ο Γιώργος

“Μάλιστα”, λέει ο φαρμακοποιός.

“Έχετε φάρμακα για την καρδιά;”

“Φυσικά”, απαντάει ο φαρμακοποιός.

“Φάρμακα για το κυκλοφοριακό;”

“Φυσικά, κύριε”…

“Φάρμακα για τους ρευματισμούς;”

“Βεβαίως”…

“Και Βιάγκρα; Έχετε;”

“Μα και βέβαια έχουμε”

“Φάρμακα για τη μνήμη;”

“Οτιδήποτε σχετικό κυκλοφορεί υπάρχει, κύριε”

“Βιταμίνες; Υπνωτικά;”

“Ναι, βέβαια, έχουμε!”

Και ο Γιώργος γυρνάει στον φαρμακοποιό και λέει:

“Τέλεια! Θα θέλαμε να προτείνουμε το κατάστημά σας για τη λίστα δώρων στο
γάμο μας!”

Πως δημιουργούνται τα ανέκδοτα; Αυτές οι μικρές αυτοτελείς ιστορίες που μας κάνουν να γελάμε, τελικά είναι βγαλμένες μέσα από την ίδια τη ζωή;

Στην Ελλάδα έχουμε ανέκδοτα για Πόντιους, με τον Τοτό, με τον Μπόμπο, με ξανθιές και παντρεμένους. Συνήθως, είναι μικρά και βγάζουν πολύ γέλιο.

Κάποιοι, πραγματικά ευφυείς συνάνθρωποι μας που έχουν μεγάλη δόση χιούμορ, κατασκευάζουν ανέκδοτα μέσα από τη καθημερινότητά μας. Κάποια, είναι σόκιν, δηλαδή ανέκδοτα με ερωτικό περιεχόμενο.

Στην Ελλάδα, έχουν κυκλοφορήσει δεκάδες βιβλία με ανέκδοτα, μέχρι την έλευση του internet, που μπορεί κάποιος να βρει εκατοντάδες.

Κάθε ειδησεογραφικό portal/site, έχει μια κατηγορία με ανέκδοτα, μιας και έχει διαπιστωθεί ότι διαβάζονται από το κοινό με μεγάλη ευκολία.

Το ανέκδοτο είναι μια σύντομη, αποκαλυπτική αφήγηση ενός μεμονωμένου ατόμου ή ενός περιστατικού.

Περιστασιακά εύθυμα, τα ανέκδοτα διαφέρουν από τα αστεία, επειδή ο πρωταρχικός σκοπός τους δεν είναι απλά να προκαλέσουν γέλιο αλλά να αποκαλύψουν μια γενικότερη αλήθεια, χαρακτηρίζοντας κάποιο άτομο, αποκαλύπτοντας συγκεκριμένες ιδιορρυθμίες ή χαρακτηριστικά, πρόσωπα, τόπους ή πράγματα, μέσα από τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες μιας σύντομης αφήγησης.

Το ανέκδοτο μπορεί να είναι αληθινό ή φανταστικό και η ανέκδοτη απόκλιση είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό των λογοτεχνικών έργων. Ακόμη και τα προφορικά ανέκδοτα περιλαμβάνουν τυπικά υπερβολική και δραματική μορφή σχεδιασμένη για να ψυχαγωγήσει τον ακροατή.

Ωστόσο, το ανέκδοτο παρουσιάζεται πάντα ως καταγραφή ενός πραγματικού περιστατικού, που αφορά σε πραγματικά πρόσωπα και συνήθως σε κάποιο αναγνωρίσιμο τόπο. Σύμφωνα με τον Γιούργκεν Χάιν (Jürgen Hein), επιδεικνύουν «έναν ιδιαίτερ ρεαλισμό» και «ιστορική διάσταση».

Η λέξη ανέκδοτο προέρχεται από τον Προκόπιο της Καισάρειας, βιογράφο του Ιουστινιανού Α΄, ο οποίος έγραψε ένα έργο με τίτλο Ἀνέκδοτα, κατά κύριο λόγο μια συλλογή μικρών συμβάντων από την ιδιωτική ζωή της βυζαντινής αυλής.

Σταδιακά, ο όρος «ανέκδοτο» άρχισε να εφαρμόζεται σε κάθε σύντομη ιστορία που χρησιμοποιήθηκε για να τονίσει ή να απεικονίσει όποιο σημείο επιθυμούσε ο συγγραφέας.

Στο πλαίσιο του χιούμορ ο όρος ανέκδοτο αναφέρεται σε κάθε σύντομη χιουμοριστική ιστορία, χωρίς την ανάγκη πραγματικής ή βιογραφικής προέλευσης.