Αποκαλύψεις για τον Mπάιντεν: Ήταν σε διανοητική παρακμή από την πρώτη μέρα στον Λευκό Οίκο

Η Wall Street Journal αποκαλύπτει πώς λειτουργούσε ο Λευκός Οίκος με έναν πρόεδρο Μπάιντεν που από την πρώτη ημέρα της θητείας του ήταν σε διανοητική παρακμή

Οι βοηθοί διατηρούσαν τις συναντήσεις σύντομες και έλεγχαν την πρόσβαση στον Αμερικανό πρόεδρου, οι κορυφαίοι σύμβουλοι ενεργούσαν ως ενδιάμεσοι και οι δημόσιες αλληλεπιδράσεις δεν είχαν το παραμικρό περιθώριο αυθορμητισμού. Η κυβέρνηση αρνούνταν ότι ο Μπάιντεν ήταν σε διανοητική παρακμή.

Κατά τη διάρκεια των προκριματικών προεδρικών εκλογών του 2020, η Τζιλ Μπάιντεν έκανε τόσο εκτεταμένη προεκλογική εκστρατεία σε ολόκληρη την Αϊόβα που πραγματοποίησε εκδηλώσεις σε περισσότερες κομητείες από τον σύζυγό της – γεγονός που ο τότε γραμματέας Τύπου της, Μάικλ ΛαΡόζα, είχε επισημάνει σε έναν τοπικό ρεπόρτερ.

Ο προϊστάμενός του στην εκστρατεία Μπάιντεν τον επέπληξε γρήγορα. Καθώς οι τρεις τους περνούσαν με ένα μίνι βαν μέσα από τα χωράφια με καλαμπόκι της πολιτείας, ο Άντονι Μπέρναλ, τότε αναπληρωτής διευθυντής καμπάνιας και επικεφαλής προσωπικού της Τζιλ Μπάιντεν, πίεσε τον ΛαΡόζα να επικοινωνήσει ξανά με τον δημοσιογράφο και να υποτιμήσει οποιαδήποτε σύγκριση στις εμφανίσεις του Τζο Μπάιντεν, τότε 77 ετών. και της συζύζου του που είναι οκτώ χρόνια μικρότερή του. Το ενεργητικό πρόγραμμά της έδειχνε την ατονία του συζύγου της, θυμάται ο ΛαΡόζα

Το μήνυμα από την ομάδα του Μπάιντεν ήταν ξεκάθαρο. «Όσο περισσότερο της μιλάς, τόσο περισσότερο τον κάνεις να φαίνεται ανεπαρκής». Η μικρή διόρθωση προμήνυε πώς οι στενότεροι βοηθοί και σύμβουλοι του Μπάιντεν θα διαχειρίζονταν τις εμφανίσεις του γηραιότερου προέδρου στην ιστορία των ΗΠΑ κατά τα τέσσερα χρόνια της θητείας του.

Για να προσαρμόσουν τον Λευκό Οίκο γύρω από τις ανάγκες ενός ηγέτη σε διανοητική παρακμή, είπαν στους επισκέπτες να κρατήσουν τις συναντήσεις σύντομες και περιεκτικές. Οι αλληλεπιδράσεις με ανώτερους βουλευτές και ορισμένα μέλη του υπουργικού συμβουλίου -συμπεριλαμβανομένων ισχυρών γραμματέων όπως ο Lloyd Austin της Άμυνας και η Janet Yellen του Υπουργείου Οικονομικών- ήταν σπάνιες ή λιγότερο συχνές. Ορισμένοι δυσκολεύονταν να φτάσουν στον πρόεδρο σε σημαντικές στιγμές, συμπεριλαμβανομένης της καταστροφικής αποχώρησης των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν.

Ανώτεροι σύμβουλοι είχαν συχνά ρόλους που ορισμένοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και νομοθέτες πίστευαν ότι ο Μπάιντεν θα έπρεπε να αναλαμβάνει, με άτομα όπως ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας Τζέικ Σάλιβαν, ο ανώτερος σύμβουλος Steve Ricchetti και η επικεφαλής του Εθνικού Οικονομικού Συμβουλίου Lael Brainard και ο προκάτοχός της συχνά στη θέση του μεταξύ για τον πρόεδρο.

Οι συνεργάτες του που ασχολούνταν με τον Τύπο είχαν εντολή να αποκλείσουν τις αρνητικές ιστορίες για τον πρόεδρο. Ο πρόεδρος δεν μιλούσε με τους δικούς του δημοσκόπους καθώς οι έρευνες έδειξαν ότι υστερούσε στον αγώνα του 2024.

Οι πρόεδροι έχουν πάντα «θυρωρούς». Αλλά στην περίπτωση του Μπάιντεν, τα τείχη γύρω του ήταν ψηλότερα και οι έλεγχοι μεγαλύτεροι, σύμφωνα με Δημοκρατικούς νομοθέτες, δωρητές και βοηθούς που εργάστηκαν για τον Μπάιντεν και άλλες κυβερνήσεις. Υπήρχαν όρια σχετικά με το με ποιον μιλούσε, όρια στο τι του έλεγαν και όρια στις πηγές πληροφοριών που κατανάλωνε.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της προεδρίας του, μια μικρή ομάδα βοηθών παρέμενε κοντά του για να τον βοηθήσει, ειδικά όταν ταξίδευε ή μιλούσε στο κοινό. «Τον προστάτευαν σε τόσο μεγάλο βαθμό», είπαν πηγές, προσθέτοντας ότι δεν μοιάζει με καμία άλλη στιγμή στην ιστορία.

Ο Λευκός Οίκος λειτούργησε με αυτόν τον τρόπο, ακόμη και όταν ο πρόεδρος και οι βοηθοί του πίεζαν για την επανεκλογή του – η οποία εξελίχτηκε θεαματικά μετά την κακή απόδοσή του σε ένα ντιμπέιτ με τον Ντόναλντ Τραμπ τον Ιούνιο που έκανε την πνευματική του οξύνοια ένα ανυπέρβλητο ζήτημα. Η αντιπρόεδρος Καμάλα Χάρις τον αντικατέστησε με το εισιτήριο των Δημοκρατικών και ηττήθηκε αποφασιστικά από τον Τραμπ σε μια συντομευμένη εκστρατεία – αφήνοντας τους Δημοκρατικούς να συζητήσουν εάν οι πιθανότητές τους υπονομεύτηκαν από την άρνηση του Μπάιντεν να υποχωρήσει νωρίτερα.

Αυτή η περιγραφή του τρόπου λειτουργίας του Λευκού Οίκου με έναν ηλικιωμένο ηγέτη στην κορυφή του οργανογράμματός του βασίζεται σε συνεντεύξεις με σχεδόν 50 άτομα, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που συμμετείχαν ή είχαν άμεση γνώση των επιχειρήσεων.

Ο πρόεδρος συχνά ζητούσε απόψεις από εξωτερικούς ειδικούς, οι οποίοι τον ενημέρωσαν για τη χάραξη πολιτικής του. Ήταν δουλειά των ανώτερων υπαλλήλων του Λευκού Οίκου να έχουν τακτικές συναντήσεις υψηλού επιπέδου και εκτελούσαν την ατζέντα του Μπάιντεν υπό την καθοδήγησή του. Το προσωπικό ειδοποιούσε τον πρόεδρο για «σημαντικές» αρνητικές ειδήσεις.

«Καλές μέρες και κακές μέρες»

Η διαύγεια του προέδρου ήταν δύσκολο να παραβλεφθεί. Ενώ προετοιμαζόταν πέρυσι για τη συνέντευξή του με τον Robert K. Hur, τον ειδικό σύμβουλο που ερεύνησε τον χειρισμό απόρρητων εγγράφων από τον Μπάιντεν, ο πρόεδρος δεν μπορούσε να θυμηθεί τις γραμμές που συζητούσε η ομάδα του μαζί του. Στις εκδηλώσεις, οι βοηθοί του επαναλάμβαναν συχνά οδηγίες, όπως το πού να μπει ή να βγει από μια σκηνή, κάτι που θα ήταν προφανές στον μέσο άνθρωπο.

Η ομάδα του Μπάιντεν ζήτησε από τον συμπρόεδρο της εκστρατείας Τζέφρι Κάτζενμπεργκ, έναν μεγιστάνα του Χόλιγουντ, να του βρει έναν προπονητή φωνής για να βελτιώσει τις ομιλίες του.

Ο Μπάιντεν, 82 ετών σήμερα, λειτουργεί εδώ και καιρό με έναν στενό κύκλο συμβούλων. Η προστατευτική κουλτούρα μέσα στον Λευκό Οίκο εντάθηκε επειδή ο Μπάιντεν ξεκίνησε την προεδρία του στο αποκορύφωμα της πανδημίας. Το προσωπικό του φρόντισε πολύ να τον αποτρέψει από το να κολλήσει τον ιό περιορίζοντας τις προσωπικές αλληλεπιδράσεις μαζί του. Αλλά το κέλυφος που κατασκευάστηκε για την πανδημία δεν αφαιρέθηκε ποτέ πλήρως και η προχωρημένη ηλικία του αύξησε τους «φράκτες»

Η δομή σχεδιάστηκε επίσης για να εμποδίσει τον Μπάιντεν, έναν απείθαρχο δημόσιο ομιλητή σε όλη την πολιτική του καριέρα μισού αιώνα, να κάνει γκάφες ή λάθη που θα μπορούσαν να βλάψουν την εικόνα του, να δημιουργήσουν πολιτικούς πονοκεφάλους ή να ανατρέψουν την παγκόσμια τάξη πραγμάτων.

Το σύστημα έθεσε τον Μπάιντεν σε μια ασυνήθιστη απομάκρυνση από τους γραμματείς του υπουργικού συμβουλίου, τους προέδρους των επιτροπών του Κογκρέσου και άλλους υψηλόβαθμους αξιωματούχους. Τον απομόνωσε επίσης από τον έλεγχο του αμερικανικού κοινού.