Οι γάτες μας ακούνε περισσότερο απ’ ό,τι φαίνεται: ξεπερνούν τα μωρά σε ένα παιχνίδι συσχετισμού λέξεων
Μια νέα μελέτη εμβαθύνει στην ικανότητα των οικόσιτων αιλουροειδών να ακούν τους φροντιστές τους και να αντιδρούν σε σύντομα ερεθίσματα.
Δεδομένου ότι οι γάτες και οι άνθρωποι ζουν μαζί εδώ και τουλάχιστον 10.000 χρόνια, τα αιλουροειδή αυτά έχουν συρρικνωθεί σε μέγεθος, το τρίχωμά τους έχει αλλάξει χρώμα και – σε ορισμένες περιπτώσεις – η αντικοινωνική τους φύση έχει εξημερωθεί.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό: ακούνε επίσης τους ανθρώπους περισσότερο απ’ ό,τι νομίζετε. Αυτό υποδηλώνει μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Scientific Reports. Η έρευνα, με επικεφαλής Ιάπωνες επιστήμονες, εμβάθυνε στην ικανότητα των οικόσιτων γατών να σχηματίζουν γρήγορους συσχετισμούς μεταξύ εικόνων και λέξεων, μια διαδικασία-κλειδί για την απόκτηση της γλώσσας.
Τι έδειξε το πείραμα
Στο πείραμα – που είχε αρχικά σχεδιαστεί για μωρά τη δεκαετία του 1990 – 31 γάτες τοποθετήθηκαν μπροστά σε έναν υπολογιστή που εμφάνιζε δύο εικόνες, έναν ήλιο και έναν μονόκερο. Για εννέα δευτερόλεπτα, οι εικόνες μεγάλωναν και συρρικνώνονταν στην οθόνη, ενώ ακουγόταν ο ήχος από τους φροντιστές κάθε ζώου να λένε δύο ανούσιες λέξεις, keraru για τον μονόκερο και parumo για τον ήλιο. Οι γάτες παρακολουθούσαν και άκουγαν αυτές τις ακολουθίες μέχρι να βαρεθούν, κάτι που υποδηλωνόταν από την οπτική επαφή των ζώων με την οθόνη. Όταν σταμάτησαν να κοιτάζουν τον υπολογιστή, αυτό ερμηνεύτηκε ως ένδειξη ότι δεν έβρισκαν πλέον το ερέθισμα άγνωστο.
Μετά από ένα σύντομο διάλειμμα, οι εικόνες παίχτηκαν άλλες τέσσερις φορές, αν και με αλλαγμένες τις λέξεις. Δηλαδή, το keraru παίχτηκε μαζί με την εικόνα του ήλιου και το parumo με την εικόνα του μονόκερου. Οι γάτες πέρασαν κατά μέσο όρο 33% περισσότερο χρόνο κοιτάζοντας την οθόνη -με κάποια απορία- όταν άκουσαν την αναντιστοιχία με το πρώτο πείραμα, γεγονός που υποδηλώνει ότι ανίχνευσαν την αλλαγή και δημιούργησαν στο μυαλό τους έναν συνειρμό μεταξύ της λέξης και της εικόνας από το πρώτο πείραμα.
Ο Shao Takagi, γνωστικός επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο Azabu της Ιαπωνίας και επικεφαλής συγγραφέας της έρευνας, διαπίστωσε με έκπληξη ότι «οι γάτες, όπως και τα ανθρώπινα μωρά, μπορούν να σχηματίσουν συνειρμούς μεταξύ λέξεων και εικόνων σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα». Αυτό δείχνει, λέει, ότι «οι γάτες δίνουν προσοχή σε αυτά που λέμε στην καθημερινή ζωή και προσπαθούν να μας καταλάβουν περισσότερο απ’ ό,τι αντιλαμβανόμαστε».
Έμαθαν κάθε συσχέτιση λέξης-εικόνας μετά από δύο μόνο μαθήματα
Η μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι γάτες δημιούργησαν αυτή τη σχέση πιο γρήγορα από τα ανθρώπινα μωρά, επειδή η συντριπτική πλειοψηφία των αιλουροειδών έμαθε κάθε συσχέτιση λέξης-εικόνας μετά από δύο μόνο μαθήματα εννέα δευτερολέπτων. Αντίθετα, τα περισσότερα ανθρώπινα βρέφη 14 μηνών χρειάζονταν τέσσερα μαθήματα των 15 δευτερολέπτων. Τα αποτελέσματα δεν σημαίνουν απαραίτητα ότι τα ανθρώπινα μωρά είναι πιο αργά στην εκμάθηση λέξεων. Ο Takagi το προσδιορίζει αυτό:
«Υπάρχουν διάφορες εξηγήσεις για αυτή τη συμπεριφορά. Η πρώτη είναι ότι οι γάτες είναι ιδιαίτερα ευαίσθητες στους ήχους». Η Eleonora Toresi, κτηνίατρος στο νοσοκομείο Gattos της Μαδρίτης που ειδικεύεται στη συμπεριφορά και την κλινική των αιλουροειδών, λέει ότι τα αποτελέσματα της μελέτης δεν την εξέπληξαν επειδή τα αιλουροειδή «έχουν πολύ μεγαλύτερο εύρος ακοής από τους ανθρώπους, τους σκύλους και τα άλλα ζώα». Επιπλέον, η ανταπόκρισή τους ήταν φυσική επειδή τα κατοικίδια αυτά τείνουν να αντιδρούν σε σύντομα, έντονα ερεθίσματα, όπως αυτά που χρησιμοποιήθηκαν στα πειράματα του Takagi. Αυτό καθιστά επίσης δύσκολο τον σχεδιασμό επιστημονικών ερευνών, καθώς δεν θα γίνει ποτέ γνωστό αν οι γάτες «σταμάτησαν να συνδέουν τον ήχο με την εικόνα ή απλώς βαρέθηκαν», λέει η Τορέζι.
Παρόλα αυτά, δεν υποβαθμίζει το εύρημα
«Είναι αλήθεια ότι οι γάτες μας δίνουν προσοχή και προσπαθούν να μας καταλάβουν περισσότερο απ’ ό,τι νομίζουμε. Υπάρχει η λανθασμένη πεποίθηση ότι είναι ανεξάρτητες, ότι δεν ενδιαφέρονται, αλλά οι γάτες πάντα είχαν αυτή την περίεργη συμπεριφορά προς τους ανθρώπους, απλώς τώρα είμαστε εμείς αυτοί που τους δίνουμε περισσότερη προσοχή», λέει.
Η επιστήμη, κατά κάποιο τρόπο, το επιβεβαιώνει
Το 2014, το περιοδικό PNAS δημοσίευσε μια μελέτη στην οποία οι συγγραφείς ανέλυσαν τα γονιδιώματα 22 οικόσιτων γατών από διάφορα μέρη του κόσμου και τα συνέκριναν με είδη άγριων γατών στην Ευρώπη. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τουλάχιστον 13 γονίδια είχαν τροποποιηθεί από το ένα είδος στο άλλο. Αυτή η γενετική αλλαγή μπορεί να έπαιξε βασικό ρόλο στις γνωστικές διαφορές της οικόσιτης γάτας και να τη βοήθησε να αναπτύξει την ικανότητα να δίνει προσοχή στον άνθρωπο, γνωρίζοντας ότι αυτό μπορεί να σημαίνει ανταμοιβή με τροφή.
Συνδέονται, αλλά δεν καταλαβαίνουν
Υπάρχει ένας άλλος λόγος για τον οποίο οι γάτες ανταποκρίθηκαν με αυτόν τον τρόπο στο ιαπωνικό πείραμα. Ο Ignacio Morgado, ομότιμος καθηγητής ψυχοβιολογίας στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης, επισημαίνει ότι, όπως όλα τα θηλαστικά, τα αιλουροειδή «έχουν την ικανότητα να αποκτούν εξαρτημένη συμπεριφορά. Ακόμα και οι πειραματόζωα, που είναι λιγότερο εξελιγμένο ζώο από τις γάτες ή τους σκύλους, είναι ικανοί για αυτού του είδους την εξαρτημένη συμπεριφορά. Έχουν διεξαχθεί εργαστηριακές δοκιμές σε τρωκτικά που είναι σε θέση να συνδέουν εικόνες με ήχους ή άλλες εικόνες. «Αυτή η ικανότητα να συνδέουν έναν ήχο με μια εικόνα ή έναν ήχο με μια μυρωδιά ή έναν τόπο είναι πολύ χαρακτηριστική σχεδόν για όλα τα θηλαστικά», λέει ο Morgado.
Αλλά μην κάνετε κανένα λάθος. Αυτή η συμπεριφορά έχει ελάχιστη σχέση με τη γλωσσική ικανότητα. «Στη μελέτη, οι γάτες ήταν σε θέση να διακρίνουν τις λέξεις και τα κινούμενα σχέδια, όχι λόγω του νοήματός τους, γιατί προφανώς δεν έχουν γλωσσικές ικανότητες, αλλά λόγω της ικανότητάς τους να αναγνωρίζουν εικόνες και ήχους και να τα συσχετίζουν», λέει ο ψυχοβιολόγος.
Στον πυρήνα του, είναι θέμα επιβίωσης
Τα κατοικίδια ζώα έχουν το αντανακλαστικό να δίνουν προσοχή στους κηδεμόνες τους επειδή αναζητούν μια ανταμοιβή. Ο Rodrigo Quian Quiroga, νευροεπιστήμονας, σημειώνει ότι «αν μια γάτα μεγαλώσει εξημερωμένη από τον άνθρωπο και της δοθούν ακουστικές κλήσεις, είναι λογικό το ζώο να αναπτύξει την ικανότητα να διακρίνει μεταξύ διαφορετικών τύπων κλήσεων. Δεν κατανοεί τη λέξη, αλλά τη συνδέει με μια επακόλουθη ενέργεια, με βάση την εμπειρία της. Αυτή η αντίδραση δεν είναι συνώνυμη με την κατανόηση», τονίζει ο Quian. Ο Morgado συμφωνεί, λέγοντας ότι αυτή η σύγχυση μπορεί να προέρχεται από την τάση των ηθολόγων – συμπεριφοριστών των ζώων – «να προσκολλώνται τόσο πολύ στα κατοικίδιά τους, ώστε να τους αποδίδουν ανθρώπινες ικανότητες».
Ο Toresi προσθέτει: «Οι άνθρωποι συχνά κάνουν το λάθος να ανθρωπομορφοποιούν τα ζώα. Οι γάτες μου είναι σαν τα παιδιά μου, αλλά ξέρω ότι είναι γάτες, οπότε δεν πρόκειται να τους φέρομαι σαν παιδιά. Το κλειδί είναι να κατανοήσουμε τη φύση τους. Δεν πρόκειται να περιμένω να καταλάβουν τις λέξεις». Ο εν λόγω κτηνίατρος τονίζει ότι υπάρχουν ακόμη πολλά ερωτήματα γύρω από τις γάτες και τη συμπεριφορά τους: «Υπάρχουν πολλές πτυχές που δεν γνωρίζουμε και αυτή η έρευνα είναι σημαντική για να γνωρίζουμε πώς μας ερμηνεύουν τα κατοικίδια ζώα μας και έτσι να μπορούμε να επικοινωνούμε καλύτερα μαζί τους, να ξέρουμε πώς να τα σεβόμαστε και να βελτιώνουμε την ποιότητα ζωής τους και τη συνύπαρξή τους με τους ανθρώπους».
Φωτογραφία: Μαρία Γαλάτη
Πηγή: https://elpais.com/