Αν οι άνθρωποι άφηναν ελεύθερη τη φαντασία τους, θα είχαμε ένα κόσμο με λιγότερη συννεφιά και περισσότερα ουράνια τόξα, με περισσότερες κόκκινες κλωστές παραμυθιών και λιγότερες αλυσίδες, με λιγότερα συρματοπλέγματα και περισσότερα τετράφυλλα τριφύλλια, με λιγότερη άσφαλτο και περισσότερες μαργαρίτες που λένε πάντα «σ’ αγαπώ», δηλώνει ο Ευγένιος Τριβιζάς.
Ο δημοφιλέστερος και πλέον αγαπητός παραμυθάς της Ελλάδας μπήκε σε όλα τα σπίτια με μία από τις πιο πετυχημένες αλλά και σημαντικές παιδικές σειρές όλων των εποχών, την μαγική Φρουτοπία των παιδικών μας χρόνων. Ωστόσο εκτός από το έργο που του χάρισε την αναγνωρισιμότητα στον Τριβιζά χρωστάμε υπέροχα μυθιστορήματα, θεατρικά έργα, παιδικά βιβλία και μερικές από τις πιο χρήσιμες συμβουλές προς τους γονείς που μπορεί να συναντήσει κανείς εκεί έξω.
Με αφορμή τα σημερινά του γενέθλια θυμόμαστε μία παλαιότερη συνέντευξη του εξαιρετικού αυτού παραμυθά, που ήρθε στον κόσμο στις 7 Σεπτεμβρίου του 1946.
-Τι σας ώθησε να αρχίσετε να γράφετε παραμύθια;
Όταν ήμουν μικρός και μου διάβαζαν κάποιο παραμύθι αισθανόμουν προδομένος κάθε φορά που άκουγα το «ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα», επειδή οι ήρωές του ζούσαν μεν καλά, αλλά πολύ αμφέβαλα ότι εγώ ζούσα καλύτερα. Γι’ αυτό το λόγο προσπαθούσα να φανταστώ τι συνέβαινε στους ήρωες μετά το τέλος της ιστορίας.
-Συνεχίζατε δηλαδή την ιστορία με ένα νέο παραμύθι;
Ναι,άλλοτε καλούσα σε μονομαχία τον πρίγκιπα που είχε παντρευτεί τη Χιονάτη, άλλοτε έτρεχα στη σκοτεινή σπηλιά κι έβαζα οξυζενέ στις πληγές του νικημένου δράκου και άλλοτε πάλι έβρισκα όλες τις μυστικές φλογέρες του φλογεροπαίχτη, όχι μόνο εκείνη που όταν την παίζεις σε ακολουθούν ποντίκια, αλλά και την άλλη που όταν την παίζεις σε ακολουθούν πεταλούδες, χαρταετοί και ζαχαροπλάστες. Αυτή ήταν η αφορμή να αρχίσω να γράφω σιγά-σιγά τα δικά μου παραμύθια.
-Έχετε γράψει δεκάδες βιβλία. Τι τροφοδοτεί τη φαντασία και την έμπνευσή σας;
Ένα χρώμα, ένας ήχος, μια σκιά, ακόμα και το πιο ασήμαντο αντικείμενο όπως ένα κουκούτσι βύσσινου, ένα τούλι μπομπονιέρας, ένα καμένο σπίρτο ή ένα καλαμάκι πορτοκαλάδας μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης. Τα ηλιοτρόπια της Ισπανίας, οι σαύρες του Αγίου Δομίνικου, οι μπουκαμβίλιες της Πλάκας, οι υπόνομοι του Αμβούργου, οι κόκορες της Ντελαγκράτσια, οι κάκτοι της Αριζόνας, όλα έχουν προσφέρει αφορμές για ιστορίες μου.
-Τα παιδιά σας εμπνέουν;
Όταν ήμουν μικρός και μου διάβαζαν κάποιο παραμύθι αισθανόμουν προδομένος κάθε φορά που άκουγα το «ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα»