Η δημοφιλής ηθοποιός παραδέχεται ότι η επιβράβευση είναι κάτι που την αφορά, αφού από εκεί αντλείται δύναμη.
Ο λόγος για την Λουκία Μιχαλοπούλου, η οποία υπηρετεί πιστά το θέατρο, ανεβάζοντας τον πήχη ψηλά κάθε φορά. Σε συνέντευξή της εξομολογείται τη σημασίαα της επιβραβευσης
Υπήρξε στιγμή που να έπεσες σ” αυτή την παγίδα δεδομένου ότι οι καλλιτέχνες αποζητάτε την επιβεβαίωση;
Κάθε φορά αναμετριέμαι με αυτό. θέλω να πω πως το να επιβεβαιωθείς και να έχεις την αίσθηση ότι δίνεις λογαριασμό δεν είναι απλό πράγμα για να ξεφύγεις από αυτό! Θα ευχόμουν να το είχα αποβάλει τελείως και να μη με ενδιαφέρει αν θα αρέσω, αν θα είμαι καλή.
Ωστόσο, η επιβράβευση δεν παίζει κάποιο ρόλο στη ζωή σου;
Όλοι έχουμε ανάγκη την επιβράβευση. Ειδικά όταν είμαστε πιο νέοι, για να πάρουμε δύναμη. Από εκεί και πέρα, η μεγαλύτερη επιβράβευση έχει να κάνει με τη διάρκεια. Δηλαδή να αντέξεις στον χρόνο. Η επιβράβευση από κάποιον άλλον απλά καλύπτει ένα κενό για λίγο. Οταν μπω εγώ στη διαδικασία να επιβραβεύσω τον εαυτό μου, που το κάνω σπάνια, αυτό με ησυχάζει λίγο.
Παράλληλα, με τον Δημήτρη Καταλειφό κατ τον Μιχάλη Πανάδη, περιοδεύετε ανά την Ελλάδα με τον «Φεγγίτη».
Πρόκειται για ένα έργο που αγγίζει πάρα πολύ το σήμερα και το θέμα των σχέσεων. Δηλαδή πώς ένας άνθρωπος είναι σε θέση να δώσει χώρο και χρόνο στον άλλον, κατά πόσο μπορούμε να ακούσουμε και να αφουγκραστούμε τον άλλον, τι σημαίνει αγαπώ και θέλω να είμαι μαζί με κάποιον. Στο έργο έχουμε δύο περιπτώσεις ανθρώπων που, ενώ έχουν αγαπηθεί, δεν καταφέρνουν να είναι μαζί γιατί δεν μπορούν να δώσουν τον απαραίτητο χώρο και χρόνο ο ένας στον άλλον και να καταλάβουν τις ανάγκες τους.
Είναι σημαντικό σε μία σχέση να δίνουμε χώρο και χρόνια;
Νομίζω είναι το βασικότερο σε όλες τις σχέσεις, είτε είναι ερωτικές, είτε φιλικές, είτε επαγγελματικές. Πρέπει να πάμε λίγο πιο πίσω τον εαυτό μας και να αφήσουμε τον άλλον…
Πιστεύεις ότι υπάρχουν άνθρωποι που ακούν και αφουγκράζονται τις ανάγκες του άλλου;
Πιστεύω πάρα πολύ στο ότι το να ακούς, να αφουγκράζεσαι και το να αγαπάς ακόμα, θέλει δουλειά .Όλοι έχουμε όλες τις δυνατότητες. Το θέμα είναι τι εξασκούμε και τι επιλογές κάνουμε.
Υπάρχει κάποια ατάκα του έργου που να σε αντιπροσωπεύει και να μπορούσε να είναι το βαθύτερο μήνυμα του;
Φυσικά.Η ατάκα «Σ” αγάπησα όσο δεν αγάπησα κανέναν άλλον στον κόσμο» με αντιπροσωπεύει από την άποψη ότι θεωρώ πολύ γενναίο αυτό που κάνει το κορίτσι. Είναι ένα ψυχικό στριπτίζ μπροστά του.
Πηγή: MY TV
