Ξεκινάμε με το πιο προφανές. Την Ακρόπολη. Μα κοίτα την (ξανά, μιας και δεν βαριέσαι ποτέ να την κοιτάς).
Κατηφορίζουμε στην Πλάκα, επειδή είναι μια γειτονιά που επίσης δεν βαριόμαστε ποτέ να σουλατσάρουμε, να χαιρόμαστε με την αρχιτεκτονική και την ιστορία και τον χαμούλη από τουρίστες καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Επειδή η Πλάκα είναι πανέμορφη.
Μόνο στην Αθήνα, επίσης, μιας και πιάσαμε τις γειτονιές που δεν θα τις δεις πουθενά αλλού, έχεις τα Εξάρχεια. Την πιο ιδιαίτερη, την πιο παράξενη, την πιο αυτόνομη και με ολόδικό της χαρακτήρα γειτονιά. Όπου και να ψάξεις, σαν τα Εξάρχεια δεν θα βρεις.
Ας περηφανευτούμε όσο ακόμα έχουμε την αποκλειστικότητα στο μετρό, επίσης. Θεσσαλονίκη, σε περιμένουμε.
Τις ατέλειωτες βόλτες και τα αράγματα και τις ταινίες και τις βαρκάδες, και, και, και όλα αυτά που μπορείς να κάνεις στα γρασίδια του ΚΠΙΣΝ. Επειδή, όπως και να το κάνουμε, δεν έχει σταματήσει να προσφέρει σ’ αυτήν την πόλη.
Το γεγονός ότι, ακόμα κι αν μένεις δέκα χρόνια εδώ, πάντα υπάρχουν γωνιές που δεν έχεις ανακαλύψει, πάντα υπάρχουν μπαράκια που δεν έχεις μεθύσει και πάντα υπάρχουν πάρτι. Τόσα πολλά πάρτι.
Α, και μην ξεχνάμε τα περίπου ένα φανταστικομμύριο δωρεάν πράγματα κάθε μήνα, επειδή ποιος είπε ότι χωρίς λεφτά δεν περνάς καλά στην Αθήνα; Διαλέγουμε κάθε μήνα και σου προτείνουμε τα αγαπημένα μας, οπότε να έχεις τον νου σου.
Το ότι μπορεί την μια στιγμή να περπατάς σε μια γειτονιά που αναγνωρίζεις, που νιώθεις ότι όλα θα πάνε καλά, και δυο λεπτά αργότερα να έχεις πάρει μια λάθος στροφή και να αναρωτιέσαι πού είσαι. Χαλαρά—πάρε μια ανάσα και απόλαυσέ το, η Αθήνα είναι ένα ζωντανό μάθημα εθνογραφίας.
Μιλώντας για απότομες αλλαγές, δεν μπορούμε να παραλείψουμε το ότι και εμείς οι ίδιοι αντιμετωπίζουμε απότομες αλλαγές στο πώς βλέπουμε την πόλη. Ναι, το ξέρουμε ότι την εκθειάζουμε αυτή τη στιγμή, αλλά σοβαρά, πιστεύεις ότι δεν την έχουμε μισήσει κι εμείς παθιασμένα;
Το Σύνταγμα δεν θα το βάζαμε σε αυτή την λίστα. Αλλά πέρνα μια βόλτα από εκεί γύρω στις τέσσερις το πρωί, που κοιμάται. Είναι αγνώριστο και πανέμορφο, και – για τους πολύ συναισθηματικούς – μια μικρή θρησκευτική εμπειρία. (Αρκεί να μην κοιτάς προς τα McDonald’s, όσο νυχτώνει, η μιζέρια μεγαλώνει.)
Το γεγονός ότι υπάρχει ένα μπαράκι/κουτούκι/ταβερνάκι/οτιδήποτε για την κάθε σου διάθεση. Και ότι μετά τα χαρτογραφείς μες στο κεφάλι σου, και μπορείς ανά πάσα στιγμή να ταιριάξεις μέρος με mood. Και, πίστεψέ μας, δεν υπάρχει άλλη ελληνική πόλη που να μπορεί να περηφανευτεί για αυτό.
Τα άπειρα θέατρα, θέατρα παντού και όλη την ώρα. Θέατρα mainstream, θέατρα πειραματικά, θέατρα για κάθε πιθανό θεατή και τα καπρίτσια του. Επειδή η Αθήνα ξέρει να ζει την τέχνη.
Οι street performers στο κέντρο, επειδή 8 στους 10 είναι όντως ταλαντούχοι και έχουμε αργήσει σε αρκετά ραντεβού επειδή καθόμασταν και χαζεύαμε.
Το ότι δεν υπάρχει κάτοικος Αθηνών που να μην έχει έναν φίλο φίλου άλλου φίλου με πρόσβαση στην ταράτσα του, και ότι αυτοί κάνουν συχνά-πυκνά πάρτι. Και ταράτσα στην Αθήνα = Ακρόπολη, τις περισσότερες φορές. Κι αν όχι Ακρόπολη, θέα σαν αυτή.
Μιλώντας για θέα, ο Λυκαβηττός και ο λόφος του Στρέφη. Όποιον κι αν προτιμάς, ξέρεις πως είναι ένα απ’ τα αγαπημένα σου σημεία στην Αθήνα.