Ο βραβευμένος σκηνοθέτης Αλέξανδρος Αβρανάς μιλάει στο newsbomb.gr για τη νέα του ταινία, «Quiet Life» που ανοίγει την αυλαία του 37ου Πανοράματος Φεστιβάλ Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου
Με τη νέα ταινία του βραβευμένου Αλέξανδρου Αβρανά, «Quiet Life» (Τριανόν 20.15) ανοίγει σήμερα Πέμπτη η αυλαία για το 37ο Πανόραμα Φεστιβάλ Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου. Ο βραβευμένος σκηνοθέτης στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας για το «Miss Violence» (2013) επιστρέφει με μια ταινία που μας συστήνει το «σύνδρομο παραίτησης», ένα σύνδρομο που πλήττει παιδιά μεταναστών όταν γίνεται προφανές ότι δεν θα καταφέρουν να πάρουν άδεια παραμονής στη χώρα που η οικογένειά τους έχει εγκατασταθεί.
Ο Αλέξανδρος Αβρανάς μίλησε στο newsbomb.gr από το πρόσφατο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης όπου παρουσίασε τη νέα του ταινία και αναφέρεται στο νέο κινηματογραφικό τοπίο στη χώρα μας αλλά και τη δυσκολία χρηματοδότησης των ελληνικών ταινιών που και πάλι δεν είναι ανταγωνιστικές στο εξωτερικό. «Θέλω να ελπίζω, αυτό λέει η ταινία. Αν χαθεί η ελπίδα δεν μένει τίποτα πια», λέει ο Έλληνας σκηνοθέτης.
Πώς προέκυψε η ιδέα για την ταινία; Πως νιώσατε ότι αυτό μπορεί να γίνει ταινία;
Όταν άκουσα για το «σύνδρομο παραίτησης» δεν μπορούσα να πιστέψω ότι συμβαίνει αυτό το πράγμα. Μου θύμισε την «Ωραία Κοιμωμένη» αλλά με όχι και τόσο αίσιο τέλος αν και στο φινάλε της ταινίας υπάρχει ένα φως στο τούνελ. Βέβαια, στη ζωή των προσφύγων τί να λέει ένα φως στο τούνελ; Θεώρησα ότι είναι μια πολύ ωραία αλληγορία πάνω στο τί τελικά αφήνουμε στα παιδιά μας ως κοινωνία. Αυτό ήταν το έναυσμα.
Πώς δουλέψατε με τα παιδιά;
Για τα παιδιά ψάξαμε ενάμιση χρόνο. Η ταινία έγινε αφού ξεκίνησε ο πόλεμος στην Ουκρανία. Έκανα πάρα πολύ καιρό κάστινγκ μέχρι να τα βρω, ψάξαμε σε τέσσερις χώρες εκτός Ρωσίας, όλοι οι ηθοποιοί της ταινίας είναι εκτός Ρωσίας. Είμαστε ενάντια στον πόλεμο, με τον τρόπο μας. Όταν έγινε η επιλογή είχαμε 80 παιδιά και μετά έκανα ένα workshop για πέντε ημέρες και τελικά κατέληξα σε οκτώ παιδιά, δύο εκ των οποίων βλέπουμε στην ταινία.
Όταν δουλεύεις με παιδιά για μια ταινία υπάρχει πάντα και το μοντάζ, ενώ στη συγκεκριμένη περίπτωση βοήθησαν πολύ οι ηθοποιοί γιατί εγώ δεν μιλάω ρωσικά. Υπήρχε πάντα μεταφραστής δίπλα μας και τα παιδιά μιλάνε λίγα αγγλικά. Όμως, ειδικά η μικρή έφερε από την αρχή τον κόσμο που χρειαζόμουν για την ταινία, ενώ η μεγάλη είχε μια ζωντάνια και μια εσωστρέφεια ταυτόχρονα που ήταν πολύ συγκινητική. Έχουμε και τη μεγάλη σκηνή της ανάκρισης που το παιδί είχε πολύ άγχος αλλά τελικά καταφέραμε να πάρουμε τη σκηνή.
Ο Αλέξανδρος Αβρανάς
Σας απασχολεί γενικά το παιδί στις ταινίες σας.
Περισσότερο με αφορά το τί κάνουμε εμείς για να καταστρέψουμε τον κόσμο των παιδιών παρά τα ίδια τα παιδιά. Νιώθω ένα αίσθημα ευθύνης απέναντί τους. Τα παιδιά δεν φέρουν ευθύνη για τον κόσμο που αλλάζει αλλά πάντα καλούνται να σώσουν την κατάσταση.
Πως σας φαίνεται το τοπίο στη χώρα μας στα κινηματογραφικά;
Η Ελλάδα και οι Έλληνες σκηνοθέτες υπάρχουν στο χάρτη, πλέον δεν κάνουμε μόνοι μας τις ταινίες όπως κάποτε, όλοι έχουν συμπαραγωγή και υπάρχει υποστήριξη. Όμως και πάλι τα χρήματα που έχεις στη διάθεσή σου για να φτιάξεις μια ταινία είναι λίγα. Δεν είσαι ανταγωνιστικός έξω με 1 ή 2 εκατομμύρια ευρώ προϋπολογισμό. Μπορεί να το κάνεις μια φορά και να πετύχει αλλά δεύτερη; Δε νομίζω.
Πέρασαν δέκα χρόνια από την επιτυχία του «Miss Violence»
Δέκα χρόνια μετά το «Miss Violence» ξέρω ότι παραμένω ίδιος, αυτό που θέλω να κάνω θα το κάνω, αυτό που θέλω να πω θα το πω. Το σινεμά αλλάζει, όχι πάντα προς το καλύτερο, έχει γίνει πιο εμπορικό και η εποχή μας έχει γίνει πιο δύσκολη για να αντέχει καίρια ζητήματα και προβληματισμούς. Δεν ξέρω αν η «Miss Violence» έβγαινε τώρα θα είχε την ίδια τύχη έτσι, όπως είναι το σινεμά σήμερα. Θεωρώ ότι ήμουν και παραμένω ειλικρινής με αυτό που κάνω που είναι ένα ουμανιστικό σινεμά.
Υπάρχει φως στο τούνελ για τον άνθρωπο τελικά;
Θέλω να ελπίζω, αυτό λέει η ταινία. Αν χαθεί η ελπίδα δεν μένει τίποτα πια. Η ταινία μιλάει για τρυφερότητα και αγάπη και το τελευταίο κομμάτι έχει μια αναρχία που λέει ότι εκτός συστήματος τα πράγματα λειτουργούν καλύτερα. Φτιάξαμε ένα σύστημα για να μας υπηρετεί αλλά τελικά το υπηρετούμε.
Το 37ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου διαρκεί έως τις 27 Νοεμβρίου στις κινηματογραφικές αίθουσες Τριανόν, Newman, Studio New Star Art Cinema και στην Ελληνοαμερικανική Ένωση.
Πληροφορίες: panoramafest.gr