Η απιστία είναι ένα θέμα που απασχολεί τους ανθρώπους από την εποχή του Μωυσή, γι’ αυτό και τέθηκε σαν θέμα στις 10 εντολές, με το ξεκάθαρο «ου μοιχεύσεις».
Για πολλά χρόνια κινδύνευες αν σε ‘πιαναν στα πράσα, να σε πάνε στο αστυνομικό τμήμα τυλιγμένο στα σεντόνια, όπως το παράνομο ζευγαράκι στην ταινία «Βίλα των οργίων» με την αθάνατη ατάκα από τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο, «τι το κάναμε εδώ, American bar».
Στο ίδιο έργο θεατές κι ενίοτε πρωταγωνιστές, βλέπεις και τα σύγχρονα ζευγάρια. Η απιστία είναι ένα θέμα, όχι μόνο υπαρκτό αλλά και σύνηθες.
Ας αφήσουμε στην άκρη τα ζευγάρια που έχουν μεν σχέση, αλλά αυτή μπάζει από παντού, που δεν αφήνουν ανεκμετάλλευτη όποια ευκαιρία παρουσιαστεί για μια νέα κατάκτηση.
Ας αφήσουμε και αυτά που οι συνθήκες ποτέ δεν ευνόησαν τα μέλη τους να διαπράξουν απιστία. Είτε γιατί μετά τη γνωριμία τους έγιναν «σιαμαία» και δεν ξαναβγήκαν χώρια, είτε γιατί έχουν κοινό προφίλ στο facebook, είτε γιατί γενικά δε συναναστρέφονται άλλο κόσμο. Με ποιoν και πώς να την κάνουν την απιστία; Δε μετράνε, γιατί είναι κατά συνθήκη πιστά, δεν έχουν δοκιμαστεί, να το ξέρουν με σιγουριά.
Πιστός είναι αυτός που μπορεί και έχει κάθε δυνατότητα να απιστήσει, αλλά επιλέγει να μην το κάνει. Γιατί δεν το θέλει. Όχι γιατί δεν μπορεί.
Είναι αυτός που τον φλερτάρουν στα μπαρ, στο χώρο εργασίας του, στην ουρά του ΑΤΜ, στα social media. Και το κάνουν άτομα που θεωρεί γοητευτικά και αν ήταν ελεύθερος θα το προχωρούσε. Είναι όμως σε σχέση που γουστάρει και τον καλύπτει, οπότε επιλέγει συνειδητά να μη δώσει συνέχεια.
Πιστός είναι ακόμα και αυτός που μπήκε στον πειρασμό να απιστήσει, το σκέφτηκε, αλλά δεν το έκανε πράξη. Όχι, δεν είναι το ίδιο η σκέψη με τη πράξη. Αν σκεφτείς να φας μια λαχταριστή πίτσα, αλλά δεν την φας τελικά, πήρες τις θερμίδες σαν να την έφαγες; Όχι.
Υπάρχουν ζευγάρια που ανήκουν στο fun club της μονογαμικής σχέσης και έχουν κάθε καλή πρόθεση και διάθεση να μείνουν πιστά σε αυτή. Πέρα όμως από την αρχή της σχέσης που είναι εύκολο, γιατί είναι ακόμα μέσα στα μέλια, πρέπει να προσέξουν και τη συνέχεια για να μη σκεφτούν να δοκιμάσουν αν το «ξένο είναι πιο γλυκό». Ή αν το σκεφτούν, να μην το πράξουν, όπως και στο παράδειγμα της πίτσας.
Όλοι οι άνθρωποι είμαστε εν δυνάμει άπιστοι. Αν ήταν βιολογικό μας πλεονέκτημα η μονογαμία, το είδος των άπιστων θα είχε εξαλειφθεί μαζί με τους δεινόσαυρους, χιλιάδες χρόνια τώρα.
Εξαρτάται από το πόσο ισχυρό είναι το πλέγμα των ηθικών μας αξιών που δε θα μας επιτρέψει να κάνουμε κάτι που δεν είναι σωστό, αλλά πάνω απ’ όλα το πόσο ποθούμε το σύντροφό μας.
Αν δε θέλουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, η οικειότητα που αποκτά ένα ζευγάρι σε μακροχρόνια σχέση, η καθημερινή τριβή, η ρουτίνα, μπορεί να δίνουν πόντους στην αγάπη, αλλά αφαιρούν από τον έρωτα και τον σεξουαλικό πόθο και κατά συνέπεια από τη μονογαμία.
Αν θεωρήσουμε τον σύντροφό μας δεδομένο και επιτρέψουμε στη βαρεμάρα να εισέλθει εις τη οικεία μας την ώρα που εμείς εξερχόμαστε για κάποιο ποτό, ας ετοιμαστούμε να την αποχαιρετήσουμε.
Πρέπει να φροντίζουμε και οι δύο να έχει διάρκεια ο πόθος, να ανανεώνουμε τη σεξουαλική μας σχέση, να μην την αφήνουμε να βαλτώνει, να γουστάρουμε. Το θέμα είναι να είμαστε πιστοί και χαρούμενοι, όχι πιστοί και άγαμοι.
Το πόσο αγαπάμε το σύντροφό μας παίζει σημαντικό ρόλο, αλλά από μόνο του δεν αρκεί, δυστυχώς. Η αγάπη και η ερωτική επιθυμία δεν είναι συνώνυμα. Πρέπει να τον ποθούμε ταυτόχρονα, να θέλουμε να τον βάλουμε κάτω και να του αλλάξουμε τα φώτα, ακόμα και μετά από χρόνια σχέσης.
Αν πορευτούμε μόνο με την αγάπη στη σχέση μας, όταν θα μας ξυπνήσει κάποιος εκτός σχέσης το αρχέγονο ένστικτο της ηδονής, θα τρέχουμε και δε θα φτάνουμε. Την παροιμία που λέει ο σοφός λαός, με το τι σέρνει καράβι, όλοι τη γνωρίζουμε.
Επίσης, ο σοφός λαός λέει να μην πηγαίνουμε γυρεύοντας.
Η απιστία δεν τυχαίνει. Πετυχαίνει, αν προβούμε σε συγκεκριμένες επιλογές.
Αυτή τη καραμέλα του «δεν ξέρω πώς έγινε, απλά συνέβη», ας μην την πιπιλίσουμε. Είναι τόσο απίθανη, όσο κι ατάκα του Πασχάλη για το «στιγμιαίο ατύχημα».
Αν συνηθίζουμε να μιλάμε στα facebook και twitter, επαναλαμβανόμενα με συγκεκριμένο άτομο του αντίθετου φύλου, γιατί «αθώα κουβέντα είναι, πλάκα σπάμε», κουβέντα στη κουβέντα, πείραγμα στο πείραγμα, ένα κλικ είναι όλα στο μυαλό, μπορεί να πούμε και πιο πριβέ κουβέντες που πιθανά θα οδηγήσουν σε πιο πριβέ καταστάσεις.
Αν δε συναναστραφούμε κι εκτός γραφείου το συνάδελφο που συμπαθιόμαστε αμοιβαία πολύ, αποφεύγουμε να αναπτύξουμε περαιτέρω οικειότητα, να κουβεντιάσουμε πιο προσωπικά θέματα με τη συνοδεία ποτών και αποφεύγουμε πιθανό σενάριο να ξεφύγουμε από τα φιλικά όρια και να οδηγηθούμε σε μονοπάτια απιστίας.
Συνοψίζοντας, φροντίζουμε τη σχέση μας και προσέχουμε τις επιλογές μας. Φυλάμε τα ρούχα μας να τα έχουμε όχι μισά, αλλά ολόκληρα, όταν δεν είμαστε με το σύντροφό μας.