6 πράγματα που δε θα ζητούσα ποτέ από έναν άντρα: Υπάρχουν πράγματα που δε θα πρέπει να ζητάς από έναν άντρα απλά και μόνο γιατί είναι άντρας
Να μην έχει ευαισθησίες
Προσωπικά έχω φίλο που έκλαψε βλέποντας A Star Is Born γιατί συγκινήθηκε. Δεν ξέρω αν πιστεύεις όπως λέει και το λαϊκό άσμα πως “οι άντρες δεν κλαίνε”. Αλλά κι εδώ θα διαφωνήσω γιατί οι αληθινοί άντρες έχουν συναισθήματα και ευαισθησίες . Και οι πιο τολμηροί θα τα μοιραστούν μαζί σου.
Να στηρίζομαι πάνω του για να με ακολουθήσει κάπου
Καμιά φορά τα θέλω μας είναι κόντρα ρόλος στις επιθυμίες του άλλου. Και αρχίζουν να πέφτουν οι γκρίνιες στο τραπέζι για μια έξοδο, για ένα event ή για μια κοινωνική υποχρέωση που ο άλλος δε γουστάρει να σε ακολουθήσει. Κάτι που είναι εντελώς οκ.
Γιατί να μην πάω μόνη στο πάρτι του Στέφανου ή στη πρεμιέρα της ταινίας που μου αρέσει; Στο θολό 2012 μόλις ξεπρόβαλε μια ανάμνηση από ένα wanna be crush από αυτά που κάηκαν στην πυρά γιατί ο τύπος ξεστόμισε τη φράση «πες μου πότε θέλεις να σε βγάλω έξω».
Να φτιάξει κάτι μέσα στο σπίτι
Ό,τι κι αν είναι αυτό. Ακόμη κι αν χάλασε το backspace στο λάπτοπ ή κάηκε η λάμπα της κουζίνας. Καλύτερα να φέρω κάποιον ειδικό ή να αποδεχτώ ή θα μου λείπει ένα κουμπί στο πληκτρολόγιο και θα κυκλοφορώ με αρωματικά κεριά στην κουζίνα. Όχι δεν είναι εγωιστικό το θέμα μου. Απλά είναι ευρέως γνωστό πως όταν ένας άντρας λέει πως «θα το φτιάξει», εννοεί χρονικά όταν λιώσουν οι πάγοι στην Ανταρτική ή απλά τελειώσει το μετρό στη Θεσσαλονίκη.
Να γίνει το κέντρο της ευτυχίας μου
Αν ο μοναδικός λόγος που είμαι χαρούμενη σήμερα είναι γιατί έχω ένα χέρι να σέρνω και μια αγκαλιά τις νύχτες που πέφτει η θερμοκρασία, τότε σίγουρα δεν είμαι ευτυχισμένη. Η ευτυχία είναι να θέλεις όσα έχεις καταφέρει και να έχεις πάντα λόγο να χαμογελάς. Ακόμα και όταν δεν είσαι μαζί του. Να βρίσκεις χαρά στη δουλειά σου, στους υπόλοιπους ανθρώπους που έχεις δίπλα σου και φυσικά στον εαυτό σου. Γιατί με αυτόν μένεις στο τέλος κάθε ημέρας και από αυτόν δεν μπορείς να κρυφτείς.
Να γίνει φίλος με τη μαμά μου
Το θεωρώ περιττό. Προσωπικά δε μπορώ να φανταστώ το αγόρι μου να πίνει καφέ με τη μαμά μου στην κουζίνα και να σχολιάζουν τα πολιτικά δρώμενα ή συνταγές του Πετρετζίκη. Η μαμά μου είναι μαμά μου, η δική μου μαμά και εκείνος ένα κομμάτι της ζωής μου –ίσως αποδειχθεί σημαντικό (ή και όχι).
Σίγουρα θέλω να γνωρίζονται να έχουν μια καλή τυπική σχέση αφού τους ενώνει το ενδιαφέρον τους για μένα. Αλλά προς Θεού –όχι φίλοι. Είναι σαν να μου λες ότι θα αφήσει η μαμά μου το Τατουάζ και θα τρέχει τις Κυριακές στα γήπεδα με το Θοδωρή ντυμένη στα ερυθρόλευκα.
Και τέλος να μου πει “σ’ αγαπώ“
Το μόνο “σ’ αγαπώ” με ερωτηματικό που μπορώ να δεχτώ σε άντρα είναι αυτό της Δήμητρας Παπαδοπούλου στο Θοδωρή Αθερίδη. “Θοδωρή μ αγαπάς;”.
Όλα τα υπόλοιπα τα θεωρώ άσκοπα. Αν θέλεις να εκφράσεις τα συναισθήματά σου κάνε το, αλλά χωρίς ερωτηματικό. Γιατί να τον βάλεις στη διαδικασία τον άλλον να σου πει εκείνη τη στιγμή ένα “Ναι’ ή ένα “Όχι”. Το σ’ αγαπώ έχει πολλούς τρόπους αλλά μιας που μιλάμε για τους άντρες θεωρώ ότι τα λόγια δεν είναι για όλους το δυνατό τους σημείο. Αν κάτι φτάσεις στο σημείο να ρωτήσεις αν ισχύει σημαίνει πως αμφιβάλλεις, πως δε βλέπεις. Και ειλικρινά δεν ξέρω τι σημασία έχει να σ’ αγαπούν αν δεν μπορείς να το δεις.