Ανεκδοτάρα με τυπά: Ένας τύπος πηγαίνει κάθε Παρασκευή στην Εθνική Τράπεζα και κάνει κατάθεση 1 έως 2 εκατομμύρια
Μια Παρασκευή τον φωνάζει ο διευθυντής και τον ρωτάει:
– Συγνώμη κύριε μου, χωρίς να θέλω να γίνω αδιάκριτος, τι δουλειά κάνετε και έχετε τόσες καταθέσεις;
– A, κύριε διευθυντά μου, να σας πω ευχαρίστως. Βάζω στοιχήματα, χοντρά στοιχήματα και συνήθως τα κερδίζω! Θέλετε να βάλουμε μαζί ένα;
– Τι στοίχημα; ρωτάει ο διευθυντής περίεργος.
– 100,000 ότι θα έρθω τη Δευτέρα το πρωί εδώ και θα χω κόψει τα αρχ***ια μου!
– Πάει! του λέει ο διευθυντής, που δεν πίστευε να φτάσει σε τέτοια ακρότητα. Τη Δευτέρα το πρωί μπαίνει ο τύπος στην τράπεζα και πηγαίνει χαμογελαστός στον διευθυντή.
– Τι έγινε, έχασα ή κέρδισα; τον ρωτάει με σιγουριά ο διευθυντής.
– Bαλε το χέρι σου και πιάσε να δεις μόνος σου, του απαντάει ο άλλος.
Bαζει ο διευθυντής το χέρι του και τα αρχ***ια ήταν στη θέση τους!
– Mα καλά, μόλις έχασες 100,000 και συνεχίζεις να Γέλας;
– Βλέπεις τον φρουρό στην είσοδο που κλαίει; Μπαίνοντας προηγουμένως έβαλα στοίχημα μαζί του 500.000 ότι σε 5 λεπτά ο διευθυντής θα μου πιάνει τα αρχ**ια!
ΠΙΟ ΚΑΤΩ, ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ! ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΑ…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΕΔΩ
Ανέκδοτο με κερατάδες συζύγους: Tρείς απατημένοι σύζυγοι έψαχναν τρόπους να επιβεβαιώσουν αν και με ποιον έκαναν οι γυναίκες τους την απιστία
Τα συζητούσαν για ώρες όμως δεν κατέληξαν κάπου κι έτσι αποφάσισαν, γυρνώντας στο σπίτι, να κάνει ο καθένας ό,τι του έρθει.
Την επόμενη μέρα συναντιούνται πάλι και λέει ο πρώτος:
«Εγώ γύρισα χθες στο σπίτι και τη ρώτησα ευθέως αν με απάτησε. Εκείνη το αρνήθηκε κι εγώ από τα νεύρα μου την πλάκωσα στο ξύλο μέχρι που είπε»: «Εντάξει το παραδέχομαι, σε απάτησα με τον Αναστάση!»
Λέει ο δεύτερος:
«Και εγώ το ίδιο έκανα. Την άρχισα στις γρήγορες και στο τέλος παραδέχτηκε ότι πήγε με τον κουμπάρο.»
Λέει και ο τρίτος:
«Εγώ δεν είχα τέτοιο θέμα. Πήγα στο σπίτι, έκανα το μπάνιο μου, άραξα στη βεράντα, κι όταν είδα τη γειτόνισσα της φώναξα»: «Βούλα είσαι πουτ@να!!!»
Και ξεκίνησε αυτή:
«Εγώ είμαι η πουτ@να ή η γυναίκα σου που έχει πάει με τον Αλέκο, τον Βαγγέλη, τον Μπάμπη, τον Γρηγόρη…»
Ανεκδοτάρα με παπά: Ήταν ένας παπάς για χρόνια σε ένα χωριό που όταν εξομολογούσε, χρησιμοποιούσε μια ιδιαίτερη μέθοδο
Στην εξομολόγηση των γυναικών που πήγαιναν με άντρες, τους είχε πει να λένε τη λέξη «γλίστρησα», για να μην “λερώνουν” το στόμα τους μέσα στην εκκλησία.
Κάθε φορά πήγαιναν οι γυναίκες του χωριού και του έλεγαν πχ:
Πάτερ, γλίστρησα αυτή αυτή τη βδομάδα 1 φορά στο παρκάκι… Πάτερ, γλίστρησα αυτή τη βδομάδα 2 φορές στη γέφυρα από κάτω κτλ.
Ο παπάς όμως πέθανε και ο πρόεδρος που ήταν ο μόνος άνδρας που ήξερε τη μυστική φράση ξέχασε να την πει στον νέο παπά.
Κάποια στιγμή παίρνει τηλέφωνο ο νέος παπάς το πρόεδρο και του λέει:
«Πρόεδρε, φτιάξε τα πλακόστρωτα τώρα που χειμωνιάζει! Οι γυναίκες γλιστράνε καθημερινά στους δρόμους σου…»
Ο πρόεδρος που γνώριζε άρχισε να γελάει.. και του λέει ο πάτερ:
«Μη γελάς πρόεδρε… Η γυναίκα σου αυτό το μήνα έχει γλιστρήσει πάνω από 20 φορές!
Πως δημιουργούνται τα ανέκδοτα; Αυτές οι μικρές αυτοτελείς ιστορίες που μας κάνουν να γελάμε, τελικά είναι βγαλμένες μέσα από την ίδια τη ζωή;
Στην Ελλάδα έχουμε ανέκδοτα για Πόντιους, με τον Τοτό, με τον Μπόμπο, με ξανθιές και παντρεμένους. Συνήθως, είναι μικρά και βγάζουν πολύ γέλιο.
Κάποιοι, πραγματικά ευφυείς συνάνθρωποι μας που έχουν μεγάλη δόση χιούμορ, κατασκευάζουν ανέκδοτα μέσα από τη καθημερινότητά μας. Κάποια, είναι σόκιν, δηλαδή ανέκδοτα με ερωτικό περιεχόμενο.
Στην Ελλάδα, έχουν κυκλοφορήσει δεκάδες βιβλία με ανέκδοτα, μέχρι την έλευση του internet, που μπορεί κάποιος να βρει εκατοντάδες.
Κάθε ειδησεογραφικό portal/site, έχει μια κατηγορία με ανέκδοτα, μιας και έχει διαπιστωθεί ότι διαβάζονται από το κοινό με μεγάλη ευκολία.
Το ανέκδοτο είναι μια σύντομη, αποκαλυπτική αφήγηση ενός μεμονωμένου ατόμου ή ενός περιστατικού.
Περιστασιακά εύθυμα, τα ανέκδοτα διαφέρουν από τα αστεία, επειδή ο πρωταρχικός σκοπός τους δεν είναι απλά να προκαλέσουν γέλιο αλλά να αποκαλύψουν μια γενικότερη αλήθεια, χαρακτηρίζοντας κάποιο άτομο, αποκαλύπτοντας συγκεκριμένες ιδιορρυθμίες ή χαρακτηριστικά, πρόσωπα, τόπους ή πράγματα, μέσα από τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες μιας σύντομης αφήγησης.
Το ανέκδοτο μπορεί να είναι αληθινό ή φανταστικό και η ανέκδοτη απόκλιση είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό των λογοτεχνικών έργων. Ακόμη και τα προφορικά ανέκδοτα περιλαμβάνουν τυπικά υπερβολική και δραματική μορφή σχεδιασμένη για να ψυχαγωγήσει τον ακροατή.
Ωστόσο, το ανέκδοτο παρουσιάζεται πάντα ως καταγραφή ενός πραγματικού περιστατικού, που αφορά σε πραγματικά πρόσωπα και συνήθως σε κάποιο αναγνωρίσιμο τόπο. Σύμφωνα με τον Γιούργκεν Χάιν (Jürgen Hein), επιδεικνύουν «έναν ιδιαίτερο ρεαλισμό» και «ιστορική διάσταση».
Η λέξη ανέκδοτο προέρχεται από τον Προκόπιο της Καισάρειας, βιογράφο του Ιουστινιανού Α΄, ο οποίος έγραψε ένα έργο με τίτλο Ἀνέκδοτα, κατά κύριο λόγο μια συλλογή μικρών συμβάντων από την ιδιωτική ζωή της βυζαντινής αυλής.
Σταδιακά, ο όρος «ανέκδοτο» άρχισε να εφαρμόζεται σε κάθε σύντομη ιστορία που χρησιμοποιήθηκε για να τονίσει ή να απεικονίσει όποιο σημείο επιθυμούσε ο συγγραφέας.
Στο πλαίσιο του χιούμορ ο όρος ανέκδοτο αναφέρεται σε κάθε σύντομη χιουμοριστική ιστορία, χωρίς την ανάγκη πραγματικής ή βιογραφικής προέλευσης.