To «θεώρημα της άπειρης μαϊμούς» έχει χρησιμοποιηθεί εδώ και καιρό για να εξηγήσει τις αρχές των πιθανοτήτων και της τυχαιότητας.
Δύο Αυστραλοί μαθηματικοί αμφισβήτησαν μια παλιά θεωρία, σύμφωνα με την οποία, αν της δινόταν άπειρος χρόνος, μια μαϊμού που πληκτρολογούσε σε μια γραφομηχανή θα έγραφε τελικά το σύνολο των έργων του Ουίλιαμ Σαίξπηρ.
Γνωστό ως «θεώρημα της άπειρης μαϊμούς», το πείραμα σκέψης έχει χρησιμοποιηθεί εδώ και καιρό για να εξηγήσει τις αρχές των πιθανοτήτων και της τυχαιότητας.
Ωστόσο, μια νέα μελέτη, με επικεφαλής τους ερευνητές Stephen Woodcock και Jay Falletta από το Σίδνεϊ, διαπίστωσε ότι ο χρόνος που θα χρειαζόταν ένας πίθηκος για να αναπαράγει όλα τα έργα, τα σονέτα και τα ποιήματα του Σαίξπηρ θα ήταν μεγαλύτερος από τη διάρκεια ζωής του σύμπαντός μας.
Πράγμα που σημαίνει ότι, αν και μαθηματικά αληθές, το θεώρημα είναι «παραπλανητικό», λένε οι ίδιοι.
Εκτός από την εξέταση των ικανοτήτων ενός μόνο πιθήκου, η μελέτη έκανε επίσης μια σειρά υπολογισμών με βάση τον σημερινό παγκόσμιο πληθυσμό των χιμπατζήδων, ο οποίος είναι περίπου 200.000.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ακόμη και αν κάθε χιμπατζής στον κόσμο επιστρατευόταν και ήταν σε θέση να πληκτρολογήσει με ρυθμό ένα πλήκτρο ανά δευτερόλεπτο μέχρι το τέλος του σύμπαντος, δεν θα πλησίαζαν ούτε κατά διάνοια να δακτυλογραφήσουν τα έργα του Σαίξπηρ.
Υπάρχει 5% πιθανότητα ένας χιμπατζής να μπορέσει να πληκτρολογήσει επιτυχώς τη λέξη «μπανάνες» κατά τη διάρκεια της ζωής του. Και η πιθανότητα ένας χιμπατζής να συντάξει επιτυχώς μια τυχαία πρόταση, όπως «είμαι χιμπατζής, άρα υπάρχω», είναι ακόμη πιο μικρή, σύμφωνα με την έρευνα.
«Δεν είναι λογικό ότι, ακόμη και με τη βελτίωση της ταχύτητας πληκτρολόγησης ή την αύξηση των πληθυσμών των χιμπατζήδων, η εργασία των πιθήκων θα αποτελέσει ποτέ ένα βιώσιμο εργαλείο για την ανάπτυξη γραπτών έργων», αναφέρει η μελέτη.
Οι υπολογισμοί που χρησιμοποιήθηκαν στη μελέτη βασίζονται στην πιο ευρέως αποδεκτή υπόθεση για το τέλος του σύμπαντος, που είναι η «θεωρία του θερμικού θανάτου».
Παρά το όνομά της, ο λεγόμενος θερμικός θάνατος θα ήταν στην πραγματικότητα αργός και ψυχρός.
Εν ολίγοις, πρόκειται για ένα σενάριο στο οποίο το σύμπαν θα διαστέλλεται και θα ψύχεται όλο και περισσότερο ενώ τα πάντα μέσα σε αυτό πεθαίνουν, αποσυντίθενται και σβήνουν.
Με πληροφορίες από BBC