Ένας άνδρας που πνιγόταν σε μια λίμνη για 15 λεπτά αποκάλυψε τι του συνέβη την ώρα που πέθαινε!
Ο Άντι Πέτρο από τις ΗΠΑ, έζησε μια «ολοκληρωμένη» επιθανάτια εμπειρία, για την οποία μάλιστα έγραψε δύο βιβλία: Το «Ζωντανός στο Φως: Αναπολώντας το Φως και την Αιωνιότητα» (Alive in the Light: Remembering the Light and Eternity) και το «Αναπολώντας το Φως μέσω της Ποίησης».
Σε συνέντευξή του, περιγράφει συνοπτικά την τρομερή εμπειρία του, η οποία, σημειωτέον, ταιριάζει με τις περιγραφές κι άλλων ανθρώπων, που έχουν βρεθεί στην «άλλη μεριά»…
Το 1955, ο Άντι Πέτρο έκανε ένα πικνίκ με τους φίλους του από το γυμνάσιο δίπλα σε μια λίμνη στο Μίσιγκαν. Λίγες μέρες πριν την αποφοίτησή τους, έπαιζαν παιχνίδια στην ακτή όταν παρατήρησαν μια ομάδα να κάθεται σε μια πλωτή σχεδία στο νερό. Εξηγώντας πώς δεν ήθελε να μπει στο νερό επειδή ήταν τόσο κρύο, ο Άντι είπε ότι τελικά αποφάσισε να κάνει μια βουτιά, αλλά καθώς κολυμπούσε προς τη σχεδία, άρχισε να υποφέρει από πόνους στην κοιλιά του.
Γρήγορα παρατήρησε ότι δεν μπορούσε να κλωτσήσει τα πόδια του και άρχισε να βυθίζεται κάτω από την επιφάνεια του νερού. Πανικοβλημένος, συνειδητοποίησε ότι πνιγόταν και βυθιζόταν όλο και περισσότερο.
“Όλα ουρλιάζουν στο σώμα μου, πεθαίνω, τελικά παραδέχομαι ότι πεθαίνω και ξαφνικά ακούγεται μια φωνή στο κεφάλι μου. Δεν ξέρω ποια είναι η φωνή, αλλά λέει “Άντι, πρέπει να το σταματήσεις και να ξεκουραστείς για λίγο», θυμάται σε συνέντευξή του στην Dorothy Shelton.
Ο Άντι εξήγησε ότι άρχισε να μιλάει στον εαυτό του στο… κεφάλι του, λέγοντας ότι χρειαζόταν μόνο μια ανάσα αέρα. Τότε, άκουσε ξανά τη φωνή, που του είπε: “Άντι, πρέπει πραγματικά να ξεκουραστείς, να χαλαρώσεις και να φύγεις. Πρέπει να αφεθείς.”
Ο Άντι θυμάται ότι η φωνή του υποσχέθηκε ότι αν αφηνόταν, όλα θα ήταν καλά. Αλλά αυτό που έζησε στη συνέχεια του έμεινε για πάντα!
«Από τον πλήρη τρόμο στην πλήρη έκσταση»
«Τη στιγμή που αφέθηκα, βγήκα από το σώμα μου», είπε ο Άντι. «Τη μια στιγμή είμαι στο σώμα μου, την επόμενη είμαι σε αυτό το τούνελ… και είμαι ζεστός, είμαι χαρούμενος, μπορώ να αναπνεύσω ξανά, είμαι γεμάτος χαρά και αγάπη άνευ όρων. Ήταν μια τέτοια αλλαγή από τον πλήρη τρόμο σε πλήρη έκσταση».
Ο Άντι περιγράφει ότι κοίταξε κάτω και μπορούσε να δει το σώμα του στον πυθμένα της λίμνης, αλλά δεν τον ένοιαζε, πια, η ζωή του ή η παρουσία του στη Γη, εξηγώντας απλώς ότι «ήξερε ότι ήταν σπίτι του».
Έπειτα γύρισε προς την άλλη κατεύθυνση και είδε ένα έντονο φως, το οποίο «με τράβαγε σαν μαγνήτης». «Ξαφνικά, δεν είμαι πια στο τούνελ, βρίσκομαι στη μέση μιας γιγαντιαίας σφαίρας… και γύρω της υπάρχουν μικρές κινηματογραφικές οθόνες όλης της ζωής μου με όλα τα πράγματα που έχω κάνει», εξήγησε.
«Και το φως είναι δίπλα μου, δεν το βλέπω, αλλά ξέρω ότι είναι εκεί και αρχίζω να επικοινωνώ για όλα αυτά τα γεγονότα και όλες τις ζωές μου. Τίποτα δεν ήταν μπερδεμένο, μπορούσα να καταλάβω όλες μου τις ζωές. Όταν εστίαζα σε μια συγκεκριμένη οθόνη, τότε το ξαναζούσα».
Ο Άντι είπε ότι φαινόταν σαν να ήταν εκεί για μήνες, αλλά στην πραγματικότητα, είχε μείνει στο νερό μόνο για 10-15 λεπτά.
«Γνώριζα τα πάντα»
Λίγες στιγμές αργότερα, ο Άντι αποκάλυψε ότι ήταν πίσω στο τούνελ και άκουσε μια φωνή να του λέει, «Άντι, σ’ αγαπώ», ακολουθούμενη από μια άλλη φωνή που έλεγε, «Άντι, σε αγαπάμε».
«Υπάρχουν χιλιάδες και εκατομμύρια και τρισεκατομμύρια άλλα φώτα όπως εγώ και λένε, «καλώς ήρθες στο σπίτι Άντι» και σε εκείνο το σημείο απορροφήθηκα στο φως, έγινα το φως. Ήμουν ένα κομμάτι του φωτός και είναι το πιο φανταστικό συναίσθημα ως άνθρωπος που θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ. Ήξερα τα πάντα, δεν υπήρχε τίποτα που να μην ήξερα».
Ο Άντι εξήγησε ότι το φως ήταν «πραγματικά αστείο» και ότι… τον ρώτησε: «Γιατί δεν χαλάρωσες; Γιατί δεν διασκέδασες περισσότερο όταν ήσουν στον πλανήτη; Θα ήσουν εκεί για λίγο, γιατί δεν είναι αληθινό, η ζωή στη Γη δεν είναι αληθινή, είναι σαν ένα θεατρικό έργο, μια ταινία».
«Υπάρχουν οκτώ δισεκατομμύρια ηθοποιοί στον πλανήτη και όλοι παίζουν έναν ρόλο», συνέχισε. «Μόλις φύγουν τα κοστούμια και τελειώσει το έργο και επιστρέψεις στο φως, είμαστε όλοι ένα, είμαστε όλοι ίδιοι, είμαστε φτιαγμένοι από τα ίδια πράγματα».
«Έχω πάει εκεί και είμαι έτοιμος να επιστρέψω»
Ο Άντι αποκάλυψε ότι λίγες στιγμές αργότερα, του είπαν ότι θα έπρεπε να επιστρέψει, αλλά δεν ήθελε.
«Ένιωσα τον εαυτό μου να μπαίνει ξανά στο σώμα μου, το πιο φρικτό συναίσθημα που μπορούσα να φανταστώ ποτέ. Δεν ήθελα να είμαι εκεί, δεν θέλω ακόμα να είμαι εδώ, απλά κάνω αυτό που πρέπει κάνω», είπε.
Εκείνη τη στιγμή, συνειδητοποίησε ότι βρισκόταν στην άμμο στο πλάι της λίμνης και έβγαζε το νερό από τους πνεύμονές του. «Το μόνο που με ένοιαζε ήταν να είμαι στο φως», είπε, αποκαλύπτοντας ότι δεν μίλησε για την εμπειρία του εδώ και 30 χρόνια.
«Ακόμα περιμένω να επιστρέψω στο σπίτι. Κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να νιώθω χαρά όποτε είναι δυνατόν. Αυτό που επιλέγω να κάνω είναι να βοηθήσω τους ανθρώπους να αισθάνονται καλύτερα με τον εαυτό τους και να τους βοηθήσω να μάθουν ότι υπάρχει ένα σπίτι , έχω πάει εκεί και είμαι έτοιμος να επιστρέψω»…