Η επανεκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και η επί μακρόν περιδίνηση εις την οποία βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επιτρέπουν καμία συζήτηση περί ανασύνταξης της κεντροαριστεράς
Ένα από τα δεδομένα που κομίζουν οι εσωτερικές ανακατατάξεις στο ΠΑΣΟΚ και στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι προσωρας παγώνουν όλα τα σενάρια περί σύμπλευσης ή ανασύνταξης των δυνάμεων της κεντροαριστεράς για πολλούς και διαφόρους λόγους.
Το πολιτικό σκηνικό πάει σε ένα νέο δικομματισμό γνώριμο από τα παλιά: ΝΔ vs ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να μπαίνει στο περιθώριο αν δεν κατακερματιστεί σε μικρότερα κομμάτια και δύσκολα θα ξαναμπεί στο παιχνίδι της εξουσίας, όποιος κι αν εκλεγεί αρχηγός από τους υποψήφιους που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης μετά την πρόσφατη νίκη του βγαίνει σαφέστατα πιο ισχυρός και δεν έχει ανάγκη καμία συμμαχία με την Κουμουνδούρου. Άλλωστε ο ίδιος κράτησε το ΠΑΣΟΚ αυτόνομο και τα προηγούμενα χρόνια.
Θα προτιμούσε βεβαίως να απορροφήσει όσο το δυνατόν περισσότερους ψηφοφόρους από τη δεξαμενή του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς παρά να μπει στη διαδικασία συμμαχιών με ένα χώρο που δείχνει να καταρρέει.
Προς τούτο είναι πολύ πιο πιθανό να επιδιώξει την πόλωση με τη Νέα Δημοκρατία παρά τις συζητήσεις προς το αριστερά.
Τόσο η Νέα Δημοκρατία όσο και το ΠΑΣΟΚ θα στρέψουν το ενδιαφέρον τους στο κέντρο. Άλλωστε όπως πολλές φορές έχει ειπωθεί το κέντρο βγάζει κυβερνήσεις.
Οι εκλογές του 2027 θα είναι σαφέστατα ένα μπρα ντε φερ μεταξύ Μητσοτάκη και Ανδρουλάκη με στόχο η πόλωση και των δύο να είναι τόσο σκληρή που να επιτύχει την πολυπόθητη συσπείρωση τόσο στη Νέα Δημοκρατία πόσο και στο ΠΑΣΟΚ προκειμένου να μη χρειάζονται κυβερνήσεις συνεργασίας.