-Αχ, μαμά μου, είναι τόσο γλυκούλης! Είμαι τόσο ερωτευμένη… Θέλω να τον παντρευτώ!
Η ερωτοχτυπημένη ήταν η 6χρονη, τότε, κόρη μου και ο «γλυκούλης» ένας συμμαθητής της ο Αντώνης. Και πίσω από τους δύο πρωταγωνιστές, ήμουν εγώ. Εμβρόντητη και πλήρως σοκαρισμένη. Παρόλο που για μέρες σχεδιάζαμε τον γάμο των παιδιών, το πού θα μένουν και ποιος θα φυλάει τα αγέννητα παιδιά τους, λογαριάζαμε χωρίς τον ξενοδόχο: ο Αντώνης θα παντρευόταν άλλην.
«Μέχρι να μεγαλώσουμε θα έχει ξεχάσει την Ειρήνη και τότε θα τον παντρευτώ εγώ». Αυτή ήταν η αντίδρασή της και, ευτυχώς, γλυτώσαμε την ερωτική απογοήτευση. Ωστόσο, οι πρώτοι έρωτες, οι παιδικοί, είναι γλυκύτατοι και τρυφεροί. Αθώοι και αγνοί. Και, σύμφωνα με τον Aron Janssen, κλινικό διευθυντή της υπηρεσίας φύλου και σεξουαλικότητας στο Κέντρο Μελέτης Παιδιών του NYU, είναι υπαρκτοί και αληθινοί!
Αποδεχόμαστε πως οι παιδικοί έρωτες είναι υπαρκτοί
Ακόμα κι όταν το λένε επιστήμονες και παιδοψυχολόγοι, είναι δύσκολο να παραδεχτούμε ότι υπάρχει έρωτας σ’ αυτές τις ηλικίες. Κοιτάζοντας τα βλαστάρια μας, που στα μάτια μας είναι ακόμα «μωρά», είναι αδιανόητο να πιστέψουμε ότι η καρδούλα τους χτυπάει για κάποιον άλλον πλην της μαμάς και του μπαμπά.
Αρκεί, όμως, να πάμε μερικά χρόνια πίσω και να θυμηθούμε τα δικά μας. Μπορεί να ήμασταν στην ηλικία των παιδιών μας, αλλά νιώθαμε «μεγάλοι» και, οι περισσότεροι, κρυφά ερωτευμένοι με κάποιο άλλο παιδάκι. Αρά, ναι. Υπάρχει έρωτας σ’ αυτή την ηλικία και, όσο πιο γρήγορα το παραδεχτούμε, τόσο πιο απλά και ανώδυνα θα διαχειριστούμε τον πρώτο έρωτα του παιδιού μας.
Κερδίζουμε την εμπιστοσύνη του παιδιού και το ακούμε με προσοχή
Είναι πολύ πιθανό, σε κάποια τρυφερή μας στιγμή, να μας εξομολογηθεί το «μωρό» μας πως είναι ερωτευμένο, πως αγαπάει την Μαρία ή πως θέλει να παντρευτεί τον Τάκη. Το σημαντικό εκείνη τη στιγμή, είναι να αντιδράσουμε ψύχραιμα.
Δεν χρειάζεται να πούμε ή να κάνουμε πολλά. Αρκεί να τα πιστέψουμε, να σταθούμε δίπλα τους και να ακούσουμε με προσοχή όσα θέλουν να μοιραστούν μαζί μας. Ένα γλυκό χαμόγελο, μια τρυφερή αγκαλιά και απλές απαντήσεις σε τυχόν ερωτήσεις τους θα βοηθήσουν τα παιδιά μας να νιώσουν ασφάλεια και εμπιστοσύνη. Προσοχή: μην γελάσετε και νιώσουν πως τα κοροϊδεύετε ή μην θυμώσετε και αντιδράσετε έντονα.
Ο πρώτος έρωτας είναι το πρώτο στάδιο ανεξαρτησίας
Ο πρώτος έρωτας έρχεται, συνήθως, με τα πρώτα χρόνια στο σχολείο και την σταδιακή αποσύνδεση του παιδιού από την οικογένειά του. Αποκτά τον δικό του κοινωνικό κύκλο, συνδέεται συναισθηματικά με ανθρώπους εκτός οικογενείας, περνάει τη μισή μέρα εκτός σπιτιού και συναναστρέφεται συνομηλίκους του με τους οποίους μοιράζεται τις σκέψεις και τα όνειρά του.
Είναι σημαντικό, λοιπόν, σ’ αυτήν την πρώτη φάση ανεξαρτητοποίησης του παιδιού, να μπορέσουμε να σταθούμε πλάι του με σεβασμό και διακριτικότητα. Είτε πρόκειται για τους φίλους, τη δασκάλα ή τον πρώτο του έρωτα, οφείλουμε να του συμπαραστεκόμαστε χωρίς, όμως, να το «πνίγουμε». Είναι καλό να το συμβουλεύουμε και να του μαθαίνουμε ηθικές αρχές και αξίες που θα το κάνουν σωστό άνθρωπο, αλλά από χωρίς να αποδυναμώνουμε ή να απαξιώνουμε τις δικές του προσπάθειες.
Τους δίνουμε τις πρώτες συμβουλές για το άλλο φύλλο και τις σχέσεις
Σ’ αυτή την τρυφερή ηλικία, όπου τα μικρά μας μας εκμυστηρεύονται με αθωότητα και τρυφερότητα τα πρώτα τους σκιρτήματα, είναι η κατάλληλη στιγμή να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη τους και να τους μιλήσουμε για τις σχέσεις, για το άλλο φύλλο και, φυσικά, για το πώς θα προστατεύουν τον εαυτό τους.
Σεβασμός, ειλικρίνεια, αποδοχή. Το τρίπτυχο των πετυχημένων σχέσεων για το οποίο μας δίνεται η ευκαιρία να συζητήσουμε αναλυτικά και με απλά λόγια. Κάθε σχέση, είτε αφορά στην σχέση με τον εαυτό μας και τους γονείς μας είτε με τους φίλους και τον σύντροφό μας, για να λειτουργήσει αρμονικά και με ισορροπία θα πρέπει να διέπεται από σεβασμό, ειλικρίνεια και επικοινωνία. Κάθε γονιός έχει τις δικές του αρχές και αξίες, τις οποίες θα πρέπει από τώρα να μεταδώσει στα παιδιά του.