Αγαπώ τον πατριό μου σαν πατέρα: Ιστορίες και καταστάσεις που θα μπορούσαν να συμβούν στον καθένα από εμάς, σε φίλους, συγγενείς, με απλά λόγια ιστορίες της διπλανής πόρτας, που αναγνώστες μοιράζονται
Αποφάσισα να μοιραστώ την ιστορία μου διότι ντρέπομαι να την πω ακόμη και στις πολύ καλές μου φίλες.
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω περάσει και λίγα στη ζωή μου και όλο αυτό, με έχει επηρεάσει πολύ αρνητικά, ακόμη κι αν φαινομενικά, δε θα έπρεπε να με αφορά τόσο.
Σαν παιδί μεγάλωσα χωρίς πατέρα. Ο πατέρας μου, με εγκατέλειψε προτού γεννηθώ καλά καλά κι έμαθα να ζω από τα 5 μου χρόνια και μετά, με τον πατριό μου. Ο πατριός μου είναι ένας άριστος άνθρωπος. Στάθηκε δίπλα μου σαν πατέρας, αδερφός, φίλος.
Παρόλο που μετά από μερικά χρόνια έκαναν τον αδερφό μου, ο πάτριος μου δεν άλλαξε ποτέ στάση απέναντί μου. Προσπαθούσε να μη νιώσει κανένα παιδί αδικημένο. Έπαιρνε κινητό για τον αδερφό μου, έπαιρνε και για μένα. Αφιέρωνε χρόνο για τον αδερφό μου αφιέρωνε και για μένα.
Μάλιστα πολλές φορές έδειχνε να έχει περισσότερη αδυναμία σε μένα. Λογικά επειδή ήξερε πόσο άσχημα μπορεί να ένιωθα που δεν είχα ποτέ την αυθεντική πατρική φιγούρα δίπλα μου. Δεν ξέρει μέχρι και σήμερα ότι την έχω όμως, και είναι αυτός.
Η μητέρα μου είναι ένας άνθρωπος με απωθημένα
Ο πατριός μου λοιπόν είναι πολύ σημαντικός για μένα. Μάλιστα, το γεγονός ότι με την μητέρα μου δεν ταιριάζαμε ανέκαθεν, με έκανε να έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στον πατριό μου. Τώρα όσων αφορά την μητέρα μου είναι μια περίεργη υπόθεση.
Όταν παντρεύτηκε τον πατριό μου το έκανε από ερwτα. Πλέον όμως δείχνει πως είναι ένας άνθρωπος με τεράστια απωθημένα. Τα τελευταία χρόνια ξεκίνησαν να απομακρύνονται ο ένας από τον άλλον. Αυτό όμως είναι κάτι που το βρίσκω απόλυτα φυσιολογικά. Η μητέρα μου είναι 60 χρονών και ο πατριός μου 69.
Σε αυτή την ηλικία πόσο ερωτευμένα μπορεί να είναι τα ζευγάρια; Η μάνα μου όμως, θέλει να ζήσει ό,τι δεν έζησε. Τον πρήζει συνεχώς να βγαίνουν βόλτες ενώ αυτός απλά βαριέται. Τους τελευταίους μήνες ξεκίνησε να βλέπει κάποιον άλλον. Αυτό με επηρέασε πολύ ψυχολογικά.
Ανακάλυψα ότι η μητέρα μου διατηρεί παράλληλη σχέση
Όντας παιδί μιας φαινομενικά κατεστραμμένης οικογένειας μέχρι τα 5 μου χρόνια, έχει πολύ μεγάλη σημασία για μένα, οι γονείς μου να τα πηγαίνουν καλά. Το έμαθα τυχαία και της μίλησα αμέσως. Μου είπε ότι νιώθει πεταλούδες στο στομάχι και ότι δεν μπορεί να το ελέγξει.
Μάλιστα πήγε να κάνει το λάθος να μου ζητήσει συμβουλή, αλλά τσακωθήκαμε πολύ άσχημα. Έχουν περάσει 4 μήνες από τότε και εγώ αυτή τη στιγμή βρίσκομαι σε απόγνωση.
Άθελα μου κάνω πλάτες στη μητέρα μου, γιατί κάθε φορά που λείπει από το σπίτι για πολλές αδικαιολόγητες ώρες κι εγώ λέω ψέματα για το που μπορεί να βρίσκεται ενώ υποψιάζομαι στην ουσία, που είναι και τι κάνει, είναι σαν να την καλύπτω.
Και νιώθω κάθε μέρα όλο και χειρότερα. Στο μεταξύ μίλησα γι’ αυτό με την ψυχολόγο μου και μου είπε ότι αυτό δε θα έπρεπε να το αφήσω να με επηρεάσει περισσότερο. Είμαι 33 χρονών με την δική μου οικογένεια και τα δικά μου προβλήματα. Τα προβλήματα των γονιών μου πρέπει να με νοιάζουν ως ένα σημείο.
Όμως εγώ δεν έχω μάθει να λειτουργώ έτσι. Κι εδώ έρχομαι να ζητήσω την συμβουλή σας. Στην θέση σας θα μιλούσατε στον πατριό μου; Θα του λέγατε την αλήθεια; Μετά από όλα αυτά που έχει κάνει για μένα, νομίζω του οφείλω μια εξήγηση. Από την άλλη, δεν θέλω να είμαι εγώ η αιτία διαζυγίου τους.
Ξέρω ότι αν το μάθει αυτό δεν πρόκειται να την συγχωρέσει. Την αγαπάω την μητέρα μου κι ας με εκνευρίζει. Επίσης ξέρω ότι αν μιλήσω στην μητέρα μου, δεν υπάρχει περίπτωση να με ακούσει. Πιθανότατα θα καταλήξουμε να μαλώνουμε και να μου λέει ότι δεν με αφορά.
Τι να κάνω;