Υπάρχουν πολλοί τύποι προσωπικότητας. Αμέτρητες έρευνες έχουν προσπαθήσει για δεκαετίες να μελετήσουν τον καθένα από αυτούς και να βγάλουν συμπεράσματα για την ανθρώπινη συμπεριφορά και ψυχολογία. Ένα από τα ερωτήματα είναι: Ποιοι τύποι προσωπικότητας είναι και οι πιο πετυχημένοι; Η επιστήμη έχει την απάντηση που διχάζει.
Μελέτες έχουν συνδέσει αρνητικά στοιχεία του χαρακτήρα όπως ο εγωισμός, ο ναρκισσισμός και η έλλειψη ενσυναίσθησης με υψηλότερα εισοδήματα και καλύτερες προοπτικές καριέρας. Ερευνητές υποστηρίζουν ότι σε αυτή ανήκουν άνθρωποι που αναρριχώνται εύκολα κοινωνικά και εκμεταλλεύονται τους άλλους στρατηγικά.
Το 2002 δύο Καναδοί ψυχολόγοι χρησιμοποίησαν τον όρο «Σκοτεινή Τριάδα».
– Μακιαβελισμός
– Ναρκισσισμός
– Ψυχοπάθεια
Τα τρία μοτίβα συμπεριφοράς που συνδέονται με τη σκληρότητα, την κοινωνική αναλγησία, τη χειραγώγηση και την έλλειψη ενσυναίσθησης. Τότε, αρκετοί επιστήμονες επεσήμαναν την χονδροειδή ομαδοποίηση καταστάσεων, μέσα από επιστημονικές προσεγγίσεις που δεν είναι όλες τόσο αξιόπιστες.
Σε μια νέα μελέτη, λοιπόν, εύλογα οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι μια τέτοια προσέγγιση είναι συχνά επιφανειακή, στατιστικά αδύναμη και παρουσιάζει μια υπερβολικά απλοϊκή αποτύπωση της ανθρώπινης φύσης. Ακόμα χειρότερα, λένε ότι όλη αυτή η φιλολογία θα μπορούσε να έχει επιβλαβείς συνέπειες στον πραγματικό κόσμο, καθώς κάνει διάσημους ανθρώπους και συμπεριφορές που δεν είναι ηθικές. Για να καταλάβετε τι συζητάμε, τίτλοι όπως «Γιατί ένα κακό είναι καλό» και γιατί «Οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν περισσότερα ψυχοπαθητικά χαρακτηριστικά από τους Δημοκρατικούς», έχουν δει το φως της δημοσιότητας και περιβάλλονται με εγκυρότητα. Επιπλέον, κάποιες μελέτες στη συνέχεια προσπάθησαν να συνδέσουν τους ανήκοντες στην τριάδα με άλλα στοιχεία όπως ο μισθός και η καριέρα, όπου -ω του θαύματος-, βρήκαν ότι υπάρχει συσχέτιση. Οι «τριαδικοί» κατέχουν, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς, υψηλές θέσεις και αξιώματα.
Πάνω στο χάος που επικρατεί στον εν λόγω πεδίο, ακούγονται πολλές και διαφορετικές φωνές. Η συγκεκριμένη κριτική που γίνεται στους θιασώτες της θεωρίας είναι ότι οι έρευνες δεν είναι εις βάθος, αλλά αρκετά επιδερμικές, ενώ βασίζονται στην αυτοαναφορικότητα και στην εικόνα που έχει το άτομο για τον εαυτό του. Επίσης, λειτουργούν υπεραπλουστευτικά και πολλές φορές τα συμπεράσματά τους είναι αμφίβολα. Μια μελέτη μπορεί να χαρακτηρίσει κάποιον ναρκισσιστή επειδή δείχνει υψηλή αυτοεκτίμηση, λόγου χάρη, αν και πολλές ναρκισσιστικές συμπεριφορές -συμπεριλαμβανομένης της τάσης να βλέπουν τους άλλους ως αντιπάλους- οδηγούνται στην πραγματικότητα από τη χαμηλή αυτοεκτίμηση.