«Είναι φανερό πλέον ότι πρέπει να στραφούμε όλοι στην στήριξη της οικογένειας» τονίζεται στην επιστολή της συλλογικότητας των γονέων που μάχονται την γονική αποξένωση προς τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο
Να βοηθήσει εκεί που η Πολιτεία απέτυχε – αφού ο νόμος για την συνεπιμέλεια αποδεικνύεται ανεπαρκής – στην προστασία του δικαιώματος των παιδιών να έχουν την αμέριστη αγάπη και των δύο τους γονέων, ζητά από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο η ΑΜΚΕ «Ενεργοί Μπαμπάδες».
Στην επιστολή όπου τονίζεται ότι «είναι φανερό πλέον ότι πρέπει να στραφούμε όλοι στην στήριξη της οικογένειας» σημειώνεται ο ρόλος που μπορεί να παίξει η Εκκλησία στην υπεράσπιση του δικαιώματος των παιδιών να να απολαμβάνουν την «εν Χριστώ», θυσιαστική, αγάπη και των δύο γονέων τους στην ανατροφή τους.
Σε αυτήν τονίζεται ότι οι Ενεργοί Μπαμπάδες, παρακαλούν θερμά τον Αρχιεπίσκοπο να ασκήσει την ποιμαντική του επιρροή στο Χριστεπώνυμο Πλήρωμα της Εκκλησίας, καθώς και μέσω του Ιερού Αμβωνος στους εκκλησιαζόμενους, ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις και οι νοοτροπίες για να επιτευχθεί ο παραπάνω στόχος.
Ολόκληρη η επιστολή
Μακαριώτατε,
Μετά την πρώτη επιστολή μας στην αρχή του αγώνα μας, οι “Ενεργοί Μπαμπάδες για τα Δικαιώματα του Παιδιού ΑΜΚΕ επανερχόμαστε για να σας ενημερώσουμε για την εξέλιξη της προσπάθειάς μας η οποία δεν σταματάει μέχρι να λυθούν τα προβλήματά μας.
Όπως γνωρίζετε η ΑΜΚΕ μας αποτελείται κυρίως από χωρισμένους πατεράδες, ανιόντες, φίλους και συγγενείς αυτών όπως και από μητέρες που στέκονται δίπλα μας παλεύοντας με στόχο την γονεϊκή ισότητα και την προστασία των παιδιών και της οικογένειας η οποία όσο περνάει ο χρόνος καταρρέει, όπως και για την εν τις πράγμασι εφαρμογή του οικογενειακού δικαίου, διεκδικώντας συνεπιμέλεια-ίσο χρόνο-εναλλασσόμενη κατοικία για την ανατροφή του παιδιού και πάντα με γνώμονα το συμφέρον του, μετά τη λύση του έγγαμου βίου ή των σχέσεων μεταξύ των γονέων.
Ειδικότερα η υπό το προγενέστερο οικογενειακό δίκαιο νομολογιακή πρακτική ήταν να δίνεται η αποκλειστική επιμέλεια στον έναν γονέα, συνήθως στη μητέρα , καθιστώντας τον πατέρα, στην καλύτερη περίπτωση, μακρινό συγγενή και επισκέπτη στην ζωή των παιδιών του μερικές μέρες και ώρες τον μήνα.
Μετά την αναθεώρηση του οικογενειακού δικαίου που επέφερε ο 4800/2021 παρατηρούνται ναι μεν κάποιες αλλαγές στην νομολογιακή πρακτική αλλά δεδομένου ότι παρήλθαν 3 και πλέον έτη οι αλλαγές αποδεικνύονται ανεπαρκείς και ο νόμος θέλει οπωσδήποτε βελτιώσεις εφ όσον η αποκλειστική επιμέλεια και η αποξένωση γονέα-τέκνου καλά κρατούν και οι αλλαγές επιτρέπουν σε πολλές περιπτώσεις να μην εφαρμόζεται ο νόμος εντείνοντας την διαμάχη μεταξύ των γονέων, αντί να προάγει την συνεργασία τους η οποία θα έδινε τη δυνατότητα στα παιδιά να συνεχίσουν να ανατρέφονται και από τους δύο γονείς τους, οι οποίοι μπορούν έτσι να συνεχίσουν να αποτελούν πρότυπα αγάπης και θυσίας, κυρίως όμως θα οδηγούσε στην κατάργηση της αυθαίρετης άποψη ότι η αγάπη και προσφορά είναι προνόμιο του ενός γονέα, αυτού δηλαδή που ασκεί την αποκλειστική επιμέλεια.
Με την δραματική αύξηση των διαζυγίων στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, την λαίλαπα των παραβατικών – εγκληματικών συμπεριφορών των εφήβων στην χώρα μας η οποία συνδέεται άμεσα με την στέρηση της πατρικής ανατροφής την οποία παρακολουθούμε όλοι παγωμένοι, την μείωση των γεννήσεων με αποτέλεσμα το τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα, είναι φανερό πλέον ότι πρέπει να στραφούμε όλοι στην στήριξη της οικογένειας, καθένας με τον τρόπο του, φροντίζοντας να μην δημιουργούμε στερημένα και θυμωμένα παιδιά από την έλλειψη του πατέρα-προστάτη δίπλα τους, καθώς επίσης να δώσουμε ένα αίσθημα κράτους δικαίου προς τους άντρες που όλο και περισσότεροι φοβούνται να νυμφευθούν και να τεκνοποιήσουν καθώς ένα πιθανό διαζύγιο θα τους αποστερήσει κάτι που τους έδωσε ο ίδιος ο Μεγαλοδύναμος Θεός, τα παιδιά τους, αλλά το κυριότερο να σωθούν αθώες παιδικές ψυχές από τον διαμελισμό της ψυχικής τους ισορροπίας που υφίστανται μετά από τον χωρισμό των γονέων.
Αυτές οι συνέπειες όμως βαίνουν αντίθετες προς το αληθές και ύψιστο συμφέρον των τέκνων τα οποία αντιμετωπίζονται σαν ιδιοκτησίες κυρίως από μητέρες που αρνούνται να αποδεχθούν την αναγκαιότητα του ρόλου και τής παρουσίας του πατέρα στην ανατροφή των παιδιών τους καταφεύγοντας στα δικαστήρια και επιδιώκοντας πολύ συχνά με ψεύτικες κατηγορίες την όσο γίνεται περιορισμένη επικοινωνία με τον πατέρα ή και καθόλου παραβιάζοντας δικαστικές αποφάσεις.
Φρονούμε λοιπόν, ότι μολονότι η Εκκλησία, αντιτίθεται στο διαζύγιο, αναγνωρίζει πρωτίστως ότι η αγάπη των γονέων προς τα τέκνα τους δε μεταβάλλεται λόγω της λύσης του γάμου, βάση των κανόνων της Πολιτείας, καθώς και ότι η «εν Χριστώ» Αγάπη θα πρέπει να κατευθύνεται και προς την/τον σύζυγο, αυτό όμως δεν είναι πάντα εφικτό, διότι απαιτείται η συναίνεση και των δύο, προϋπόθεση που συνήθως ελλείπει για διάφορους λόγους και οδηγεί τα ζευγάρια σε διαζύγιο και συνήθως σε μια σφοδρή αντιδικία με λάφυρο το παιδί.
Στην περίπτωση αυτή, για ποιό λόγο θα πρέπει τα παιδιά να στερούνται τη θυσιαστική Αγάπη του ενός γονέα; Αναγνωρίζουμε δε, ότι η Εκκλησία μας διακατέχεται πάντα από προοδευτισμό, διατηρώντας ωστόσο στο ακέραιο τις θέσεις Της.
Για το λόγο αυτό μολονότι αντιτίθεται στο διαζύγιο, αναγνωρίζει το ρόλο και των δύο γονέων στην ζωή του τέκνου, απαιτώντας την συναίνεση και των δύο για τη βάπτιση του, βάζοντας συνακόλουθα φρένο στον απεριόριστο θεσμό της αποκλειστικής επιμέλειας.
Δεδομένου ότι μια σύγχρονη πραγματικότητα αποτελεί και το γεγονός της μη ύπαρξης γάμου μεταξύ πολλών γονέων, ίδιες αρχές θα έπρεπε να ισχύουν και στις περιπτώσεις αυτές αν και εφόσον και οι δύο γονείς θέλουν να προσφέρουν στο παιδί τους ανιδιοτελή αγάπη. Είναι βέβαιο ότι θα συμφωνήσετε ότι αυτά τα παιδιά δεν είναι παιδιά ενός κατώτερου Θεού. Ο ρόλος, η αγάπη και προσφορά και των δύο γονέων δεν πρέπει να παραγκωνίζεται και σε αυτά τα παιδιά..
Δεδομένου ότι σύμφωνα με το άρθρο 3 του Ελληνικού Συντάγματος, η επικρατούσα θρησκεία, είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού και κατανοώντας πλήρως τον διαχωρισμό του ρόλου της Εκκλησίας από αυτόν της Πολιτείας, ΘΕΡΜΑ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ να ασκήσετε την ποιμαντική σας επιρροή στο Χριστεπώνυμο Πλήρωμα της Εκκλησίας, καθώς και μέσω του Ιερού Αμβωνος στους εκκλησιαζόμενους, ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις και οι νοοτροπίες σύμφωνα με τις οποίες και τα παιδιά των χωρισμένων γονέων να μπορούν να απολαμβάνουν την «εν Χριστώ», θυσιαστική, αγάπη και των δύο γονέων τους στην ανατροφή τους.
Με Σεβασμό.
Ενεργοί Μπαμπάδες για τα Δικαιώματα του Παιδιού Α.Μ.Κ.Ε