Το πρόσφατα ισραηλινό επιχειρησιακό δόγμα έχει σχεδιαστεί για σύντομους αποφασιστικούς πολέμους με στόχο να αποφευχθεί η σύρραξη σε εκτεταμένες συγκρούσεις φθοράς
Μία οδυνηρή υπενθύμιση για τους Ισραηλινούς ήρθε, με τον θάνατο των 8 πρώτων στρατιωτών του την περασμένη εβδομάδα, μετά από μία σειρά επιτυχημένων χτυπημάτων του, στη Χεζμπολάχ, σκοτώνοντας τον επικεφαλής της και «ξεδοντιάζοντας» την οργάνωση.
Σύμφωνα με ανάλυση του Guardian, σε πολλά σημεία η στρατιωτική υπεροχή του Ισραήλ, σε πολλά μέτωπα παραπαίει, κι όπως εξηγεί Ισραηλινός αναλυτής ασφάλειας, η έλλειψε στρατηγικού οράματος εγείρει ερωτήματα για τη «σημαντική» στρατιωτική απάντηση που ετοιμάζει στο Ιράν ως αντίποινα για την πυραυλική επίθεση.
Όπως επισημαίνεται, την περασμένη εβδομάδα αποκαλύφθηκε ότι το κύμα των ιρανικών πυραύλων που εκτοξεύτηκαν εναντίον του Ισραήλ δεν ήταν τόσο ασήμαντο όσο αρχικά ισχυρίστηκε η ηγεσία του Ισραήλ, και αντίθετα έδειξε ότι ένα πλήγμα μεγάλης κλίμακας δεν μπορούσε όχι μόνο να κατακλύσει το Ισραήλ, αλλά ότι η Τεχεράνη θα μπορούσε να κατευθύνει με ακρίβεια κεφαλές στους στόχους που στόχευε, στην προκειμένη περίπτωση σε πολλές στρατιωτικές βάσεις.
Ένα χρόνο μετά τον ταχύτατα μεταστατικό πολυπλευρό πόλεμο του Ισραήλ που περιλαμβάνει τώρα το Ιράν, τον Λίβανο και τη Γάζα , την Υεμένη, τη Συρία και το Ιράκ, η αναμφισβήτητη στρατιωτική και μυστική υπεροχή του Ισραήλ «μπάζει» από πολλές πλευρές.
Στον επεκτεινόμενο πόλεμο του Ισραήλ, όπως είπε ο ισραηλινός αναλυτής ασφαλείας Michael Milshtein στον Guardian την περασμένη εβδομάδα, υπήρξαν «τακτικές νίκες», αλλά «κανένα στρατηγικό όραμα» και σίγουρα όχι ένα που να ενώνει τα διαφορετικά μέτωπα.
Αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι η σύγκρουση του περασμένου έτους αποκάλυψε σοβαρά το πρόσφατα δημιουργημένο επιχειρησιακό δόγμα του Ισραήλ, το οποίο είχε σχεδιάσει σύντομους αποφασιστικούς πολέμους σε μεγάλο βαθμό εναντίον μη κρατικών παραγόντων που ήταν οπλισμένοι με πυραύλους, με στόχο να αποφευχθεί η σύρραξη σε εκτεταμένες συγκρούσεις φθοράς .
Συνέβη το αντίθετο. Ενώ οι Ισραηλινοί αξιωματούχοι προσπάθησαν να απεικονίσουν τη Χαμάς ως ηττημένη ως στρατιωτική δύναμη – ένας αμφισβητούμενος χαρακτηρισμός καταρχάς – παραδέχονται ότι επιβιώνει ως αντάρτικη οργάνωση στη Γάζα, αν και υποβαθμισμένη.
Παρόλο που το Ισραήλ σκότωσε περισσότερους από 40.000 Παλαιστίνιους στη Γάζα, ισοπέδωσε μεγάλες περιοχές της παράκτιας λωρίδας και εκτόπισε έναν πληθυσμό που πλήττεται από πείνα, θάνατο και αρρώστια πολλές φορές, τα ισραηλινά τεθωρακισμένα επιτέθηκαν σε περιοχές της λωρίδας για άλλη μια φορά αυτό το Σαββατοκύριακο σε μια νέα επιχείρηση στη βόρεια Γάζα για να αποτρέψει την ανασυγκρότηση της Χαμάς.
Η Χεζμπολάχ επίσης, παρά τις μεγάλες απώλειες στην ηγεσία της, διατηρεί την ισχύ της πολεμώντας στο δικό της έδαφος στα χωριά του νότιου Λιβάνου, όπου είχε σχεδόν δύο δεκαετίες για να προετοιμαστεί για αυτή τη σύγκρουση.
Όλα αυτά εγείρουν σοβαρά ερωτήματα σχετικά με το εάν το Ισραήλ έχει σαφέστερο όραμα για την κλιμακούμενη σύγκρουσή του με το Ιράν.
Ένας εξ αποστάσεως πόλεμος με το Ιράν, πολλοί ειδικοί αρχίζουν να προτείνουν, θα μπορούσε επίσης να εξελιχθεί σε μια πιο φθοροποιό σύγκρουση παρά τις σχετικές ανισορροπίες στις ικανότητες, ακόμη και όταν το Ισραήλ συνεχίζει να σχεδιάζει την κλίμακα της δικής του απάντησης στην πυραυλική επίθεση της περασμένης εβδομάδας.
Με το Ισραήλ τώρα τόσο βαθιά βυθισμένο σε μια διευρυνόμενη σύγκρουση, δεν είναι σαφές εάν μπορεί να ξεφύγει από αυτό που ο Anthony Pfaff, διευθυντής του Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών στο Πολεμικό Κολέγιο Στρατού των ΗΠΑ, αποκάλεσε τον Αύγουστο την «παγίδα κλιμάκωσης».
«Εάν το Ισραήλ κλιμακώσει», έγραψε ο Pfaff, «τροφοδοτεί την κλιμακωτή σπείρα που θα μπορούσε, σε κάποιο σημείο, να υπερβεί τη στρατιωτική του ικανότητα να διαχειριστεί.
«Εάν επιλέξει το status quo, όπου η Χαμάς παραμένει ικανή για τρομοκρατικές επιχειρήσεις, τότε δεν έχει κάνει λίγα για να βελτιώσει την κατάσταση ασφαλείας της. Κανένα από τα δύο αποτελέσματα δεν επιτυγχάνει τους στόχους ασφαλείας του Ισραήλ… Ο εξαναγκασμός της επιλογής μεταξύ κλιμάκωσης και στάτους κβο δίνει στο Ιράν και, κατ’ επέκταση, στη Χεζμπολάχ, ένα πλεονέκτημα και αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό της στρατηγικής αντιπροσώπων του».