Η αγάπη είναι ένα από τα πιο έντονα συναισθήματα, και όπως φαίνεται, κάθε της μορφή ενεργοποιεί διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου. Μια πρόσφατη μελέτη από το Πανεπιστήμιο Aalto της Φινλανδίας, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Cerebral Cortex, ανέδειξε πώς η εγκεφαλική δραστηριότητα ποικίλλει ανάλογα με το αν το αντικείμενο της αγάπης είναι ένα παιδί, ένας σύντροφος, ένας φίλος, ένα κατοικίδιο ή ακόμη και η φύση.
Στο πλαίσιο της μελέτης, 55 γονείς, ηλικίας 28 έως 53 ετών, κλήθηκαν να ταυτιστούν με διαφορετικές ιστορίες αγάπης που αναφέρονταν σε ποικίλες μορφές αγάπης: γονική, ρομαντική, φιλική, για κατοικίδια, για αγνώστους και για τη φύση. Εν τω μεταξύ, οι ερευνητές παρακολουθούσαν τη δραστηριότητα του εγκεφάλου των συμμετεχόντων μέσω λειτουργικής μαγνητικής τομογραφίας (fMRI).
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η γονική αγάπη προς τα παιδιά ενεργοποιεί το βαθύτερο τμήμα του εγκεφάλου, και συγκεκριμένα το σύστημα ανταμοιβής, περισσότερο από κάθε άλλη μορφή αγάπης. Η ρομαντική αγάπη, παρότι ενεργοποιεί παρόμοιες περιοχές, όπως την περιοχή του προμετωπιαίου φλοιού που σχετίζεται με τη λήψη αποφάσεων, δεν φτάνει την ίδια ένταση.
Από την άλλη, η αγάπη για φίλους και κατοικίδια ενεργοποιεί περιοχές που συνδέονται με την κοινωνική νόηση. Σημαντική ήταν η διαφορά στη δραστηριότητα των ιδιοκτητών κατοικιδίων, όπου παρατηρήθηκε εντονότερη εγκεφαλική δραστηριότητα στην περιοχή που συνδέεται με την κοινωνική συναισθηματική επικοινωνία, κάτι που υποδηλώνει την ισχυρή σχέση μεταξύ ανθρώπου και κατοικιδίου. Η αγάπη για τη φύση, αντίθετα, ενεργοποιεί περιοχές που συνδέονται με την αισθητική αντίληψη και τη συναισθηματική σύνδεση με το περιβάλλον.
Αυτή η μελέτη προσφέρει μια βαθύτερη κατανόηση των νευρολογικών μηχανισμών της αγάπης, ανοίγοντας νέες προοπτικές για την κατανόηση των σχέσεων και της συναισθηματικής σύνδεσης σε διάφορα πλαίσια της ζωής.