Παιδικές αναμνήσεις: Μια εικόνα, χίλιες λέξεις. Δεν είμαστε λίγοι εκείνοι που θυμόμαστε τις ημέρες που πηγαίναμε στον μπακάλη και βλέπαμε καθημερινά αυτή τη ζυγαριά.
Με αυτή μας ζύγιζε το αλεύρι, τα καρύδια, τον τραχανά, το τυρί, το βούτυρο, τις πατάτες, τα κρεμμύδια και φυσικά απαραίτητη στο ζύγισμα των δεμάτων του καπνού αλλά και ό,τι άλλο υπήρχε στο κατάστημα.
Ήταν το απαραίτητο εργαλείο του μανάβη και του μπακάλη, μέχρι την εμφάνιση των σύγχρονων ζυγαριών.
Εσείς τη θυμάστε αυτή τη ζυγαριά; Αν ναι γράψτε μας στα σχόλια μια παλιά στιγμή σας, που σας φέρνει στο μυαλό.
Οι ζυγαριές είχαν βαρίδια βαθμονόμησης για να ζυγίζουν όλα τα μετρήσιμα προϊόντα τους. Χαρακτηριστικό ήταν, ότι όλες οι ζυγαριές ήταν “χτυπημένες” από την πολύ χρήση, ενώ είχαν και άπειρη σκόνη και χώμα (από τις πατάτες μάλλον).
Οι αλουμινένιοι δίσκοι ζύγισης, ήταν χιλιοχτυπημένοι και έκαναν έναν χαρακτηριστικό ήχο όταν έβαζες επάνω τη χαρτοσακούλα με τα φρούτα ή λαχανικά.
Ιδιαίτερη, ήταν και η μυρωδιά στα μπακάλικα. Μπερδευόντουσαν στην ατμοσφαιρα οι μυρωδιές από το φρέσκο κρεμμύδι, το άνηθο, το σέλινο και το tide ή ΟΜΟ που είχαν στα ράφια τους, παρέα με τη σκόνη και τη χωματίλα από τις πατάτες.
Ο πάγκος, συνήθως ξύλινος και φθαρμένος από την χρήση, δεν είχε καμία σχέση με τους σημερινούς που είναι από corian και γυαλιστεροί.