Aν είχα κόρη, σήμερα θα την γέμιζα ευχές. Οχι συμβουλές. Ευχές.
Θα της ευχόμουν να κρατήσει πολλές φίλες στη ζωή της, να τις στηρίζει και να τις έχει δίπλα της.
Να ταξιδέψει παντού, να ανοίξει τα φτερά της -να έχει κατά νου πως τα φτερά τα έχουμε για να πετάμε- και να πετάξει από τη ζωή της εκείνους που επιθυμούν να της τα ψαλιδίσουν.
Να μη ”μικραίνει” για κανέναν.
Να έχει πάντα στο μυαλό ως προτεραιότητα τον εαυτό της.
Να θυμάται πως αν εκείνη δεν είναι καλά, δεν θα μπορεί πουθενά να προσφέρει.
Να βιώσει μεγαλώνοντας έναν υγιή εγωισμό- καμιά απολογία, ενοχή, απωθημένα που κατατρώνε αργά -αργά σώμα και ψυχή.
Να κάνει παιδί αν το θέλει πραγματικά- όχι γιατί ”πρέπει”- και να μην αναγκαστεί ποτέ να απαντήσει στο δίλημμα ”μαμά ή γυναίκα καριέρας”. Να έχει το δικαίωμα να επιλέξει πού θα αφιερώσει τη ζωή της.
Να τιμάει το σώμα της, να το προσέχει, να το ακούει, να το ευχαριστεί όπως εκείνη επιθυμεί.
Να το πηγαίνει για εξετάσεις, να το κανακεύει. Να μη φοβάται τον θυμό, να θυμώνει, γιατί είναι συχνά ο μόνος τρόπος να πειστεί πως ”κάτι πρέπει να αλλάξει”. Να διαλέγει τις μάχες της σοφά.
Να βρει την εργασία που θα την γεμίζει χαρά και αυτοσεβασμό και να θυμάται πως οι μεγάλοι μισθοί δεν φέρνουν την ευτυχία, παρά μόνο αν συνοδεύονται από καλούς συνεργάτες που σε στηρίζουν.
Να μάθει να φεύγει από εκεί που δεν την θέλουν πια. Από χλιαρές σχέσεις, λυπημένες γειτονιές, και επαγγέλματα χωρίς μέλλον.
Δεν θα της ευχόμουν ποτέ να βρει κάπου μια “δουλίτσα”, αλλά θα της υποσχόμουν πως θα είμαι δίπλα της αν αποφασίσει πως θέλει να γράψει τη δική της ιστορία, με happy end ή χωρίς.
Να μάθει να διεκδικεί χωρίς να νιώθει άσχημα για τις όποιες φιλοδοξίες της.
Να έχει άντρες φίλους. Οι άντρες είναι συχνά πολύτιμοι σύμμαχοι και εξαιρετικοί συν-οδοιπόροι.
Να μάθει να σέβεται, αλλά να σέβεται κυρίως εκείνους κι εκείνες που την σέβονται το ίδιο.
Να ερωτευτεί με πάθος και να νιώθει πως την θέλουν με το ίδιο πάθος χωρίς να γίνει θύμα κανενός ”μεγάλου και αδιέξοδου” έρωτα.
Πάνω από όλα θα της ευχόμουν να ζήσει τη δική της ζωή. Όχι κάποιας άλλης.”