Αμέσως μετά την απελευθέρωση το 1821 οι πολιτικοί πρωταγωνιστές δημιούργησαν κόμματα και τα ονόματα αυτών (κάτω από το μανδύα): γαλλικό, αγγλικό, ρωσικό. Γύρω στα 1865 με 1870 η τότε κυβέρνηση κυκλοφόρησε μια λίστα με τους φτωχότερους στην επικράτεια ώστε να ενισχυθούν οικονομικά. Η λίστα αποσύρθηκε τελικά καθώς εκεί μέσα βρεθήκαν και τα ονόματα των περισσότερων βουλευτών της εποχής. Τα δάνεια που ερχόντουσαν πρώτα εξυπηρετούσαν πολιτικές και κομματικές σκοπιμότητες και μετά τις ανάγκες του έθνους. Ο Μιαούλης σε μια έκρηξη οργής έκαψε το καμάρι του στόλου, το αγορασμένο με το αίμα του ελληνικού λαού.
Η κομματοκρατία, οι πελατειακές σχέσεις, η οικογενειοκρατία, η ευνοιοκρατία διατηρήθηκαν αλώβητες μέχρι τις μέρες μας. Μετά το 1974 έχουμε και έναν απίστευτο κρατισμό. Ένας λαός ταγμένος στα πεδία των μαχών και την φιλοσοφία έγινε έρμαιο των πολιτικάντηδων και των λαϊκιστών. Ένας λαός που ενήργησε σαν θεμέλιο για να εκτοξευτεί η φιλοσοφία και όλες οι επιστήμες στα ύψη έμεινε επί δυο αιώνες αμόρφωτος και αγράμματος έρμαιο στα χέρια χαμερπών και κουτοπόνηρων δημαγωγών. Το άρτος και θέαμα με αναφορές στις εθνικές επετείους αλλά και στους μεγάλους εκπρόσωπους του αρχαιοελληνικού πνεύματος λειτούργησε και λειτούργει σαν όπιο για να μην αφυπνιστούν μυαλά και συνειδήσεις.
Η ελληνορθόδοξη ανατολική εκκλησία, η εκκλησία της Αλήθειας της Αγάπης και της Δικαιοσύνης λειτούργησε σαν κόλλα που εξασφάλισε την συνεκτική δύναμη υποστήριξης του οπίου και κατά συνέπεια τον μακαριότατο ύπνο των ελληνικών μυαλών. Οι νεοδυτικού τύπου νεωτερισμοί λειτουργούν σαν εκμαυλισμοί και πολιορκητικοί κριοί που απειλούν να γκρεμίσουν και να ισοπεδώσουν ότι έχει μείνει όρθιο από την ελληνική διανόηση. Η πόλις εάλω πριν 5,5 αιώνες και κάτι. Η Ελλάδα εάλω σε μερικές δεκαετίες, και κάτι λιγότερο.
Μελετώντας τους ανθρώπους και την ιστορία διαπιστώνουμε εγωισμό, μίσοι, πάθη, εμφυλίους, τάση για αποκατάσταση της οικογενείας και των δικών μας ανθρώπων, δουλικότητα σε ξένους αφέντες, μιζοληπτική συμπεριφορά, μεροληψία και εκδικητικότητα, έλλειψη θεσμών, έλλειψη διαφάνειας, αδιαφορία, φιλαυτία, θεσμούς σε σύγχυση και ένα θολό τοπίο γύρω και μέσα στους νόμους.
Η γενιά του γράφοντος βολεύτηκε και ανδρώθηκε σε ένα τελείως νέο περιβάλλον αυτό του δωρεάν χρήματος και της εύκολης ζωής με αποτέλεσμα σήμερα και μετά από δημοσιονομικές ισχυρές πιέσεις πολλοί να λένε: μου έκοψαν τα λεφτά μου. Δηλαδή έκλεισαν κάποια κάνουλα δική του; Σφράγισαν κάποιο χρηματοκιβώτιο που το είχε γονική παροχή; Χρήματα δανεικά ήταν και σε όλες – κυριολεκτικά – όλες τις περιπτώσεις αμοιβές και συντάξεις ήταν σε πλασματικά ύψη και όχι σε αντικειμενικά. (Συντάξεις και παροχές από το 1981 και μετά σε αριθμούς από μόνα τους είναι πάνω από 500 δις ευρώ. Μόνο τα τελευταία δέκα χρόνια θέλουμε 30 δις κατ έτος για συντάξει άρα χ 10 χρόνια = !!!).
Σήμερα (Ιούνιος 2018), ρίχνοντας μια ματιά στις δημοφιλέστερες αναρτήσεις θα δούμε:
-Η παρουσιάστρια «αναστατώνει» τις παραλίες της Μυκόνου με τις σέξι εμφανίσεις της -Η Μπέττυ Μαγγίρα λικνίζεται a la Φουρέιρα σε ρυθμούς fuego και «ρίχνει» το instagram -Αρίστευσε ο γιος των Τσαβαλιά – Σεφερλή. Δείτε τους βαθμούς του -Survivor: Εκτός συμβουλίου η Κατερίνα Δαλάκα –Η ανακοίνωση του Τανιμανίδη για την κατάσταση της υγείας της -Ρούλα Κορομηλά: Αυτό είναι το παλάτι που έχασε στην Μύκονο -Έλλη Κοκκίνου: «Πάγωσε το αίμα μου όταν κατάλαβα ότι…»! -Άντζελα Δημητρίου: «Η Όλγα δεν είναι έγκυος. Έκανα λάθος που είπα ότι είναι»! -H Ελένη Μενεγάκη αποκάλυψε πώς έχει περάσει τον Μάκη Παντζόπουλο της στο κινητό της -Δούκισσα Νομικού: Ο άνδρας μου είναι για πάντα το αγόρι μου -Ο Τεό Θεοδωρίδης και η σύντροφός του περιμένουν δίδυμα.
Κανένα φλέγον θέμα ανάμεσα τους, κανένας προβληματισμός, καμία πρόταση σε ένα σοβαρό πρόβλημα.
Σήμερα, βλέπουμε συνεχώς να λαμβάνουν χώρα αναρτήσεις με σελφι, περισπούδαστα γνωμικά και τραπέζια με φαγητό, και μια σελφι ή μια φώτο σε παραλία μπορεί να λάβει έως και 400 λαικ (like) και ένα σοβαρό θέμα που ‘καίει’ την ελληνική κοινωνία άντε να λάβει μέχρι 30-40 λαικ. Όλοι μας ανεβάζουμε φωτός από την ζωή μας ή με όμορφες περιοχές. Και πάντα θα κάνουμε σχόλια με χιούμορ όταν κάποιος ανεβάζει ή ανεβάζουν ένα γεμάτο με καλούδια τραπέζι. Και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να σταματήσει αυτό.
Πρέπει όμως να μάθουμε να αφιερώνουμε λίγα λεπτά κάθε μέρα και να ασχολούμαστε με ένα σημαντικό θέμα ή μια ανάρτηση που έχει να κάνει με τα κοινά που έχει να κάνει με τον τόπο μας. Είναι αδιανόητο να καλλωπίζεται κάποιος επί μια ώρα και να στρώνεται άλλη μια ώρα μέχρι να βρει την κατάλληλη φωτογένεια για να βγάλει μια σελφι και μετά άλλα 10-15’ να την ανεβάσει με μια καληνύχτα και να μην αφιερώνει πέντε λεπτά να διαβάσει μια ανάρτηση για ένα σημαντικό θέμα που ‘καίει’ την περιοχή μας ή την χώρα μας και να κάνει ένα σχόλιο.
Είναι αδιανόητο να έχουμε γύρω μας νεκρούς και ανάπηρος από τροχαία και νεκρούς από καρδιαγγειακά και καρκίνο και όλοι εμείς να ενδιαφερόμαστε μόνο για μια καλή σελφι ή που θα πάμε για ποτάκι. Η συμφορά θα χτυπήσει και την δική μας πόρτα, απλά δεν το ξέρουμε ακόμα.
Όμως όλοι αυτοί που διορίστηκαν με το πασοκ και την νδ, όλοι αυτοί που έχασαν αμοιβές και συντάξεις ρετιρέ, όλοι αυτοί που δεν δούλεψαν πότε στην ζωή τους, όλοι αυτοί που στηρίζουν την ζωή τους στην εκμετάλλευση και εξαπάτηση των άλλων, όλοι αυτοί που έχουν εστιάσει και αφιερωθεί στο χρήμα και το σεξ, όλοι αυτοί που έχουν σαν βασικό μέλημα τα ταξίδια και τα ψώνια, όλοι αυτοί είναι δυνατόν να ξυπνήσουν ένα πρωί και να αρχίσουν να ασχολούνται με τα καυτά προβλήματα της χώρα μας ορμώμενοι από ένα πατριωτικό αγνό συναίσθημα;;;
Μάλλον δύσκολο.
Αν δούμε τις δημοσκοπήσεις και τα εκλογικά αποτελέσματα από το 1981 μέχρι και σήμερα, μπορούμε με σιγουριά να πούμε ότι κάτι άλλαξε;;;
Όχι, δεν άλλαξε τίποτε. Το πολιτικό σκηνικό εκτός μικρών διαφοροποιήσεων δεν έχει αλλάξει σε πόστο κατά 85%.
Αυτοί που έφεραν την χώρα – με τον κομματισμό και τις πελατειακές σχέσεις και την ασυδοσία – στα πρόθυρα της αβύσσου ανακάμπτουν και ετοιμάζονται να ξαναγινούν κυβέρνηση. Η σημερινή κυβέρνηση των συριζανελ εφαρμόζοντας ακριβώς τα ίδια μέτρα και τακτικές σπρώχνει όσο μπορεί την χώρα στην άκρη της αβύσσου.
Και οι νέες πολιτικές κινήσεις;;; ξερνάνε ΘΑ και ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΣ ΙΑΧΕΣ, και αν τους ρωτήσεις πως θα κάνουν το ένα ή το άλλο, δεν γνωρίζει κανείς να απαντήσει. Μάλλον θα στήσουν κρατικές εταιρείες και θα τις επανδρώσουν με τα δικά τους παιδιά.
ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΡΕΚΛΑ ΣΤΗΡΙΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΑΖΑΣ.
Υπάρχει κάποιος που αφιέρωσε πέντε χρόνια σε μια μελέτη για την ανάπτυξη και κανένα νέο ή παλιό κόμμα δεν τον φώναξε στα γραφεία του για να του πει το έξης απλό: ρε φίλε εσύ κάτι ξέρεις για έλα εδώ και μολόγα.
Φοβούμαστε τον απέναντι όταν αυτός έχει άποψη, γιατί;;;
Θα χάσουμε την πρωτοκαθεδρία; Θα πληγωθεί ο εγωισμό μας από την ανωτερότητα του αλλού ή της άλλης; Θα στερηθούμε τον έλεγχο; Μας αρέσει να ελέγχουμε τα πάντα γύρω μας, να έχουμε την τελευταία λέξη, να εκτελούνται οι εντολές μας στο ακέραιο. Εξουσία, μίζες και το ερωτικό αντικείμενο του πόθου, όλα σε ένα με την κατάληψη της υπουργικής και πρωθυπουργικής θέσης. Και η πατρίδα μας; Μέσα στις πληγές και τα αίματα. 3000 χρόνια μέσα στις πληγές και τα αίματα. Πληγές από τους εμφυλίους πόλεμους που όπως και ο Αγησίλαος μετά από μάχη μεταξύ ελλήνων αναφώνησε: τι κρίμα, τόσοι σπουδαίοι άντρες αν ήταν ενωμένοι όλοι μαζί θα μπορούσαν να νικήσουν όλους τους βάρβαρους.
Το ερώτημα που τίθεται ρητορικά μετά τα παραπάνω, είναι το έξης:
Υπάρχει ελπίδα για τον τόπο μας;
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δίνει απάντηση κατά συνέπεια και το ερώτημα αν αξίζει κάποιος να αγωνιστεί για αυτόν τον τόπο.
Η απάντηση δίνεται στο άρθρο με τίτλο:
Το Γενετικό μας Υπόβαθρο, το Περιβάλλον, οι Επιλογές μας και οι Συνέπειες στην Πολιτική ζωή της Χώρας
Ο χαρακτήρας μας, η προσωπικότητα μας και οι πολιτικές μας πεποιθήσεις δεν έρχονται με τα γονίδια. Διαμορφώνονται μέσα από τα ερεθίσματα, τις επιδράσεις και τα βιώματα. Σχολείο και οικογένεια έχουν σημαντικό ρολό. Μέσα από το κατάλληλο περιβάλλον παιδείας και διαπαιδαγώγησης μπορούν να διαμορφωθούν ελεύθεροι άνθρωποι με κριτική σκέψη και ικανότητα. Πρόσωπα που θα μετεξελιχτούν σε ενεργός πολίτες με αυξημένο αίσθημα δίκαιου αλληλεγγύης και ευθύνης.
Συνεπώς:
Υπάρχει ελπίδα για τον τόπο μας αλλά πρέπει να αφυπνιστούν οι έλληνες πολίτες και να γίνουν ενεργοί πολίτες. Κι αυτό είναι το δύσκολο.
Και πρέπει οι σκεπτόμενοι να αγωνιστούν σε αυτή την κατεύθυνση.
Θεοφάνης Α. Τσαπικούνης
Συγγραφέας
Διδάκτωρ Βιολογικών Επιστημών