Ο πλανήτης διαθέτει περισσότερα δέντρα από ό,τι πριν από 20 χρόνια σύμφωνα με δορυφορικά δεδομένα της NASA, τα οποία δείχνουν ότι αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην Κίνα και την Ινδία.
Η εντυπωσιακή νέα μελέτη δείχνει ότι οι δύο χώρες με τους μεγαλύτερους πληθυσμούς του κόσμου έχουν επίσης το μεγαλύτερο αντίκτυπο στη βελτίωση της πράσινης κάλυψης της Γης. Το αποτέλεσμα προέρχεται κυρίως από φιλόδοξα προγράμματα δενδροφύτευσης στην Κίνα και εντατικής γεωργίας και στις δύο χώρες. Το 2017, η Ινδία έσπασε το δικό της παγκόσμιο ρεκόρ για τη φύτευση των περισσότερων δέντρων, αφότου εθελοντές συγκεντρώθηκαν για να φυτέψουν 66 εκατομμύρια δενδρύλλια μέσα σε μόλις 12 ώρες.
Το φαινόμενο παρατηρήθηκε για πρώτη φορά από ερευνητές που εξέτασαν δορυφορικά δεδομένα στα μέσα της δεκαετίας του 1990, αλλά δεν ήξεραν αν η ανθρώπινη δραστηριότητα ήταν μία από τις αιτίες του.
Αυτή η θεωρία επιβεβαιώθηκε από δεδομένα σχεδόν 20 ετών από δύο δορυφόρους της NASA. Συνολικά, το πράσινο του πλανήτη τις τελευταίες δύο δεκαετίες αυξήθηκε ίσα με την έκταση του Αμαζονίου, σε επίπεδο επιφάνειας φύλλων. Υπάρχουν πλέον περισσότερα από πέντε εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα επιπλέον έκτασης φύλλων ετησίως, σε σύγκριση με τις αρχές της δεκαετίας του 2000, γεγονός που αντιστοιχεί σε αύξηση 5%.
«Η Κίνα και η Ινδία αντιπροσωπεύουν το ένα τρίτο του πράσινου, αλλά διαθέτουν μόνο το 9% της έκτασης της γης που καλύπτεται από τη βλάστηση. Πρόκειται για μία εκπληκτική διαπίστωση, λαμβάνοντας υπόψη τη γενική υποβάθμιση της γης στις πολυπληθείς χώρες λόγω υπερεκμετάλλευσης», δήλωσε ο Τσι Τσεν του Πανεπιστημίου της Βοστώνης, επικεφαλής της μελέτης.
Η εντατική δορυφορική κάλυψη παρείχε έως και τέσσερις εικόνες από κάθε μέρος στη Γη, κάθε ημέρα για τα τελευταία 20 χρόνια. Αυτά τα μακροχρόνια δεδομένα έδειξαν ότι το πράσινο της Γης δεν ευνοείται μόνο από το θερμότερο, πιο υγρό κλίμα και το αυξημένο διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, που οδηγεί, για παράδειγμα, σε αύξηση των φύλλων στα βόρεια δάση. Τα δεδομένα επέτρεψαν στους ερευνητές να κατανοήσουν το φαινόμενο σε πολύ μικρές κλίμακες, και να ανακαλύψουν ότι συμβάλλουν επίσης οι άνθρωποι.
Η έκταση που χρησιμοποιείται για την καλλιέργεια είναι συγκρίσιμη στην Κίνα και την Ινδία και δεν έχει αλλάξει πολύ από τις αρχές της δεκαετίας του 2000. Ωστόσο, αυτές οι περιοχές αύξησαν σημαντικά την ετήσια συνολική έκταση των φύλλων τους όσο και την παραγωγή τους. Αυτό επιτεύχθηκε μέσω της πρακτικής πολλαπλών καλλιεργειών τον ίδιο χρόνο στην ίδια έκταση. Η παραγωγή σιτηρών, λαχανικών και φρούτων αυξήθηκε κατά περίπου 35-40% από το 2000 για να τροφοδοτήσει τους μεγάλους πληθυσμούς τους.