Κάθε χρόνο την 1η Μαρτίου φοράμε το βραχιολάκι του Μάρτη το οποίο συνηθίζουμε να έχουμε φορεμένο μέχρι τις 31 του Μάρτη. Πώς ξεκίνησε όμως αυτό το έθιμο;
Το συγκεκριμένο έθιμο υπάρχει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και κάθε χώρα δίνει τη δική της εξήγηση στην ύπαρξή του. Στην Ελλάδα πιστεύουμε πως το έθιμο προϋπήρχε από τα αρχαϊκά χρόνια και συγκεκριμένα ότι ξεκίνησε από τα Ελευσίνια Μυστήρια. Τότε οι Μύστες συνήθιζαν να δένουν μια κλωστή στο δεξί χέρι και στο αριστερό πόδι που συμβόλιζε την αγνότητα και έφερνε τύχη.
Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση ο Μάρτης πρέπει να φοριέται κυρίως από παιδιά ώστε να προστατευθούν από τον Ήλιο της Άνοιξης και να μην καούν. Από τα παλιά χρόνια, λοιπόν, οι μητέρες έφτιαχναν αυτό το βραχιολάκι από κόκκινη και άσπρη κλωστή και το φορούσαν στα παιδιά τους για να τα προστατέψουν από τον ήλιο. Τα παιδιά άρχιζαν σιγά-σιγά να βγαίνουν στις αυλές για να παίξουν και επειδή οι γονείς θεωρούσαν τις ακτίνες του ήλιου τον Μάρτιο ιδιαίτερα βλαβερές έφτιαχναν αυτά τα βραχιολάκια. Οι γονείς το μόνο που δεν ήθελαν ήταν να μαυρίσουν τα παιδιά τους γιατί το μαύρισμα εκείνα τα χρόνια ισοδυναμούσε με ασχήμια.
Σήμερα το έθιμο αυτό συνεχίζει να υπάρχει και έτσι κάθε χρόνο την τελευταία μέρα του Φεβρουαρίου φτιάχνεται το βραχιολάκι το οποίο πολλοί εξακολουθούν να φοράνε μέχρι και το Πάσχα με σκοπό να το κρεμάσουν στη λαμπάδα τους και να καεί μαζί της.