«Άνθρωποι άδειοι, κενοί, αδύναμοι να νιώσουν. Άνθρωποι δήθεν υπέροχοι που σου τάζουν το άπειρο ενώ δεν είναι ικανοί να αγγίξουν ούτε το μηδέν. Εκείνοι που εμφανίζονται με αγγελική μορφή μα στη σκιά τους αντί για «φωτοστέφανο» ξεχωρίζουν τα «κέρατα».
Τα είδες τα πρόσεξες και έκανες τα στραβά μάτια γιατί πίστεψες ότι ίσως τα φαινόμενα απατούν…
Λένε πως ότι λάμπει δεν είναι χρυσός, ποσό σωστή έκφραση;
Λένε πως ο καθρέπτης της ψυχής είναι τα μάτια, πόσο σωστό;
Εκείνοι οι άνθρωποι που δεν σε κοιτάνε στα μάτια, εκείνοι που χαμηλώνουν το βλέμμα τους, εκείνους να τους φοβάσαι, ή καλύτερα να τους λυπάσαι. Να σηκώνεις το δείκτη του χεριού σου και να τους δείχνεις την έξοδο. Δεν χωράνε τέτοιοι άνθρωποι στις ζωές μας.
Κοίταξες πότε τον εαυτό σου στον καθρέπτη αγαπητέ-η μου αναγνώστη-αναγνώστρια; Είδες ποσό σου πάει να χαμογελάς; Είδες πως μπορεί να τα ισιώσει όλα μια απλή καμπύλη; Και αν δεν το πίστεψες αυτό το χαμόγελο που είδες είναι γιατί από πίσω του είχες κρύψει όλα όσα σε πονάνε, συνέχισε να το φοράς και πίστεψε σε αυτό!
Μη σκύβεις το κεφάλι ποτέ, εσύ που είσαι σωστός. Μην το σκύψεις να το κρατάς ψηλά, να φωτογραφίζεται η περηφάνια και η αξιοπρέπεια σου, γιατί εσύ ήσουν σωστός. Γιατί εσύ προσπάθησες. Γιατί εσύ κολύμπησες στα βαθιά χωρίς σωσίβιο και όσο και αν θέλησαν να σε βουλιάξουν κράτησες την αναπνοή σου και ξεβράστηκες στην στεριά!
Σηκώθηκες εξαντλημένος, λιωμένος, αλλά βρήκες τη δύναμη να ζητήσεις βοήθεια από τον ίδιο σου τον εαυτό και εκείνος ενέδωσε.
Και τώρα σηκώθηκες, τώρα προχωράς γεμάτος πληγές που σου θυμίζουν τι δεν πρέπει να επαναλάβεις. Να τις ακούς τις πληγές σου, να τους ρίχνεις αλάτι για να σου θυμίζουν κάθε μέρα πως πόνεσες πολύ αλλά δεν σου άξιζε! Μόνο έτσι δεν θα αφήσεις τίποτα να σε πληγώσει ξανά!
Ασυγκράτητοι που είναι οι άνθρωποι στο να προκαλούν απογοήτευση.´Όχι όλοι, εκείνοι οι «λίγοι». Μα είναι εδώ, είναι δίπλα μας, ζουν ανάμεσα μας και είμαι σίγουρη πως όλοι μας γνωρίσαμε έστω και έναν από αυτούς. Μπορεί να το πείτε τύχη, μπορεί ατυχία.
Εγώ το λέω «δύναμη». Γιατί; Γιατί μάθαμε από αυτούς πως να εκτιμάμε τους εαυτούς μας, γιατί μάθαμε την αξία μας μέσα από εκείνους και τώρα προχωράμε μπροστά με μια ανελέητη σιγουριά για τα καλύτερα που θα έρθουν!
Και την πόρτα μας θα την ανοίξουμε μόνο σε εκείνους που θα αποδείξουν την αξία τους με πράξεις, όχι με ψευτόλογα και τζάμπα μαγκιά. Σε εκείνους τους αληθινούς, τους γεμάτους κότσια και όνειρα που θέλουν να μοιραστούν μαζί μας!
Μη ξεχνάτε πως είμαστε άξιοι των επιλογών μας. Εμείς οι ίδιοι επιτρέπουμε να μας πληγώσουν και εμείς οι ίδιοι δεν επιτρέπουμε να μας πληγώσουν! Όλα ξεκινούν και τελειώνουν στο μυαλό.
Σε ότι δίνεις δύναμη εκείνο θα σε εξουσιάζει…